Να κάμης μίαν εικόνα του Χριστού, της Παναγίας, του Προδρόμου, να έχης και τον άγιον του παιδιού σου. Και όταν το παιδίον σηκώνεται από τον ύπνον και σου γυρεύη ψωμί, να το βάλης εμπρός εις την εικόνα του Χριστού και να του ειπής: Εγώ, παιδί μου, δεν έχω ψωμί· ο Χριστός έχει. Σηκω να κάμης τον σταυρόν σου, να παρακαλέσωμεν τον άγιόν σου να παρακαλέση τον Χριστόν να σου το δώση. Και έτσι το παιδίον παρακινείται δια την αγάπην του ψωμιού και , ευθύς οπού ξυπνά , τον άγιόν του βλέπει. Βλέποντας τότε ο διάβολος το παιδίον πως έχει την ελπίδα του εις τον Χριστόν και εις τον άγιόν του κατακαίεται και φεύγει. Και έτσι να συνηθίζετε τα παιδιά σας , να τα παιδεύετε από μικρά , δια να συνηθίζουν εις τον καλόν δρόμον.
Και αν θέλης να ζήση το παιδίον, εγώ να σε είπω πως να κάμης· να κάμης του παιδιού σου ένα φόρεμα και άλλο ένα εκείνου του πτωχού παιδιού· και δια το χατίρι εκείνου του πτωχού παιδιού χαρίζει ο Θεός την ζωήν του παιδιού σου. Και να αγαπάς τα πτωχά τα παιδιά καλύτερα από τα εδικά σου· ει δε και να ζητάς πως να δίνης του παιδιού σου να τρώγη και να πίνη καλά , να έχη εύμορφα φορέματα , και δι’ εκείνο το πτωχό να μη σε μέλη , αύριο βλέπεις το παιδί σου αποθαμένο και καίγεται η καρδιά σου. Και ενώ το πτωχό , το ξυπόλητο, το γυμνό , το πεινασμένο , το καταφρονεμένο το βλέπεις θρεμμένο και είνε ωσάν γουρουνόπουλο , και το εδικό σου γίνεται ωσάν χτικιασμένο.

Από τις διδαχές του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού