Ο φθόνος



Πολλές φορές οι τρελλοί μπήχουν τό μαχαίρι στό κρέας των. Ενα τέτοιο πράγμα κάμνουν καί οι φθονεροί. Διότι σκέπτονται μόνο Πώς θά βλάψουν τόν άλλον, χωρίς νά τούς νοιάζη άν, έξ αιτίας τού φθόνου, πάθη καί ό έαυτός των.

ΟΙ άνθρωποι αύτοί είναι θηρία καί κάτι περισσότερο. Διότι τά θηρία γιά νά σέ πειράξουν, ή θά τά ένοχλήσης, ή θά είναι νηστικά. ‘Ενώ οι φθονεροί καί πολλές φορές νά τούς έχης εύεργετήσει σέ θεωρούν έχθρόν! ΟΙ φθονεροί, άκόμη είναι χειρότεροι καί άπό τούς δαίμονας διότι οι δαίμονες έχουν βέβαια άσπονδον έχθραν έναντίον μας, άλλ’ όμως δέν κακοτρέχουν τούς όμόγνωμούς των. ‘Ενώ ώ φθονεροί ούτε τήν άνθρώπινην φύσιν σέβονται, οϋτε τόν έαυτόν των λυπούνται. “Οπου στρέψουν τό φθονερό μάτι τους, έκεί χύνουν δηλητήριον καί καταστροφήν, κι’ ας μήν ύπάρχει ή παραμικρά αιτία.

Τί σέ κάμνει, άνθρωπέ μου, νά λυπάσαι έπειδή ό διπλανός σου έχει άγαθά;.. Νά λυπηθής γιά τίς δυστυχίες τις ‘ιδικές σου, τό καταλαβαίνω, όχι όμως έπειδή βλέπεις τούς άλλους καί προκόβουν!

Νά γιατί τό άμάρτημα τού φθόνου δέν παίρνει καμμιά συγχώρησι. ‘Ο κλέφτης έχει νά είπή κάποιαν πρόφασι, τήν φτώχεια. ‘Ο φονιάς τόν θυμόν. Παράλογες, βέβαια, καί άβάσιμες προφάσεις, άλλά τέλος πάντων, προφάσεις. ‘Εσύ, όμως, ό φθονερός ποιάν αιτίαν έχεις νά προβάλης; Τίποτε’ μόνο κακία καί πονηριά!

‘Ο Χριστός μάς έδίδαξε νά άγαπώμεν καί τούς έχθρούς μας. ‘Ο φθονερός έχθρεύεται κι’ έκείνους πού τόν άγαπούν! ‘Ο φθόνος καί έκκλησίες άνατρέπει καί τόν κόσμον όλον ταράσσει. ‘Ο φθόνος, άκόμη, είναι ή μάνα πού γεννά τόν φόνον.

“Αν είπής γιά τόν φθονερόν άνθρωπο τού τωρινού καιρού, κάμνει πολλά, χειρότερα καί άπό τόν φόνο. Εύχεται π.χ. νά κακοτυχήση ό άδελφός του, βάνει παντού διαβολιές, κατηγορεί τις ένάρετες πράξεις καί λυπάται γιά ό,τι άρέσει στόν Θεό. Καί βέβαια· άφού φθονεί έναν άνθρωπο γιά τά καλά πού έχει, είναι σάν νά φθονή τόν ‘ίδιον τόν Θεόν, γιατί ό Θεός φυσικά είναι έκεϊνος πού τού τά δίνει.

Καί τό σπουδαϊον είναι, ότι τό &αμάρτημα τού φθόνου δέν Θεωρείται καί τόσο μεγάλο, ένώ είναι τό βαρύτερο, άκριβώς έπειδή είναι καί άδιόρθωτο. ‘Ο Κάιν έφθόνησε τόν ‘Αβελ καί, ένώ ό Θεός τόν έκαλούσε όλοένα νά τού γιατρέψη τό πάθος, αύτός άπεναντίας άγρίειψε Κι’ έβιάζετο νά σκοτώση.

“Ας έχωμεν, λοιπόν, υπ’ όψιν όλα αύτά Κι’ άς φροντίσωμε νά ξεριζώσωμε άπό παντού τόν φθόνο καί νά φυτέψουμε στή θέσι του τήν άγάπην. “Ετσι μόνο θά στηρίξουμε τούς πιό προοδευτικούς άδελφούς μας, ώστε ή εύτυχία των νά γίνη καί ‘ιδική μας εύτυχία. Αύτό άλλωστε μάς συμβουλεύει κι’ ό ‘Απόστολος Παύλος: «Χαίρειν μετά χαιρόντων καί κλαίειν μετά κλαιόντων».



(Τού ‘Ιερού Χρυσοστόμου)