Αυτός πού μάς ελευθέρωσε από τή δουλεία τής αμαρτίας, ο Λυτρωτής μας, άν εξετάσουμε τή φύσι Του, δέν είναι ούτε αδελφός ούτε άνθρωπος. ΄Αν όμως προσέξης τή συγκατάβασί Του σέ μάς, πού πηγάζει από τή Χάρι καί τό έλεός Του, θά διαπιστώσης, πώς μάς ονομάζει αδελφούς, καί έρχεται πολύ κοντά στούς ανθρώπους. Θά διαπιστώσης ακόμη, πώς αυτός δέν θά δώση εξιλαστήρια προσφορά στό Θεό, γιά τόν Εαυτό Του, αλλά γιά όλο τόν κόσμο.
Δέν έχει ανάγκη από ιλασμό, από εξιλέωσι, αλλά είναι ο ίδιος ιλαστήριο. Μέσο δηλαδή εξιλασμού καί συμφιλιώσεως τών ανθρώπων μέ τό Θεό. Διότι τέτοιος Αρχιερέας μάς χρειαζόταν, ευσεβής καί άγιος, απαλλαγμένος από κακίες καί πονηρίες, αμόλυντος, χωρισμένος από τούς αμαρτωλούς καί υψηλότερος από τούς Ουρανούς.
Δέν έχει ανάγκη νά προσφέρη κάθε μέρα θυσίες πρώτα γιά τίς δικές Του καί ύστερα γιά τίς αμαρτίες τού λαού, γιατί είναι Αρχιερέας αναμάρτητος. Αυτός μιά φορά γιά πάντα πρόσφερε θυσία τόν εαυτό Του, γιά τή σωτηρία μας. Είναι ο Λυτρωτής μας. (Μεγάλου Βασιλείου,Ομιλία εις τούς Ψαλμούς, ΒΕΠΕΣ 52,118,30-38).

_________________

«Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών το στήριγμα.
Σταυρός, αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων
το τραύμα»