«Μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, ὅτι αὐτοὶ ἐλεηθήσονται». Εἶναι φράση τοῦ Κυρίου, ποὺ σημαίνει ὅτι εἶναι μακάριοι οἱ εὐσπλαχνικοὶ καὶ ἐπιεικεῖς, ποὺ συμπονοῦν στὴ δυστυχία τοῦ πλησίον, διότι αὐτοὶ θὰ ἐλεηθοῦν ἀπὸ τὸ Θεὸ τὴν ἡμέρα τῆς Κρίσεως. Μία τέτοια εὐσπλαγχνικὴ ὕπαρξη ἦταν καὶ ἡ Ῥωμαία χριστιανὴ Ἀγριππίνη. Ἀπέφυγε τὸ γάμο μὲ τὴν θέλησή της καὶ προτίμησε νὰ κάνει δικούς της τοὺς δυστυχισμένους τῆς Ἐκκλησίας. Τὴν περιουσία της διέθετε γιὰ νὰ τρέφει τοὺς πεινασμένους καὶ νὰ περιποιεῖται τοὺς ἀσθενεῖς. Μάλιστα, ὅσες φορὲς εἶχε ἀνάγκη ἡ Ἐκκλησία τῆς Ῥώμης, ἡ Ἀγριππίνη ἔτρεχε πρώτη νὰ προσφέρει τὰ ἀπαραίτητα. Ἀλλὰ ἡ ἁγία αὐτὴ ψυχὴ δὲν πρόσφερε μόνο ὑλικὰ ἀγαθά, πρόσφερε καὶ πνευματικά. Ἔφερε στὴ χριστιανικὴ πίστη πολλὲς νέες γυναῖκες ἀπὸ τὴν πλάνη τῆς εἰδωλολατρίας. Αὐτό, βέβαια, δὲν μποροῦσε νὰ περάσει ἀπαρατήρητο ἀπὸ τοὺς εἰδωλολάτρες. Τὴν κατήγγειλαν, λοιπόν, στὶς ἀρχές, καὶ ἡ Ἀγριππίνη συνελήφθη. Τότε ὁμολόγησε ὅτι αὐτὸ ποὺ κάνει, τὸ κάνει μὲ τὴν θέλησή της, γιὰ νὰ ὁδηγοῦνται ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερες ψυχὲς στὸ δρόμο τῆς σωτηρίας. Ὁ ἀνακριτής, χωρὶς νὰ καθυστερήσει, διέταξε καὶ τὴν μαστίγωσαν. Ἔπειτα, ἀφοῦ ἔσχισαν τὶς σάρκες της καὶ ἔσπασαν τὰ κόκκαλά της, ἡ Ἀγριππίνη παρέδωκε στὸ Θεὸ τὴν ψυχή της.