Ἀσκητὴς μὲ πολλὴ ἁπλότητα, ἐγκράτεια καὶ ἐνθουσιώδη πίστη. Προικισμένος μὲ πλουσιότατη καὶ φλογερώτατη φαντασία, ἐξασκοῦσε μεγάλη ἐπιῤῥοὴ στοὺς συμπολῖτες του. Ὁ Ἐφραὶμ γεννήθηκε στὶς ἀρχὲς τοῦ 4ου αἰῶνα, στὴ Νισίβη τῆς Συρίας. Διδάσκαλο εὐτύχησε νὰ ἔχει τὸν ἐπίσκοπο Ἰάκωβο, ἄνδρα μεγάλης θεολογικῆς παιδείας, ποὺ τὸν χειροτόνησε διάκονο. Ἀλλ᾿ αὐτὸς παραδίδεται ὁλοκληρωτικὰ στὶς μελέτες του καὶ δὲ θέλησε νὰ προβιβασθεῖ σὲ ἀνώτερο ἀξίωμα. Διότι θεωρεῖ σπουδαιότερο αὐτὸ ποὺ εἶπε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος: «Πᾶσα γραφὴ θεόπνευστος καὶ ὠφέλιμος πρὸς διδασκαλίαν, πρὸς ἐλέγχον, πρὸς ἐπανόρθωσιν, πρὸς παιδείαν τὴν ἐν δικαιοσύνῃ, ἵνα ἄρτιος ᾖ ὁ τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος, πρὸς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἐξηρτισμένος». Δηλαδή, ὅλη ἡ Γραφὴ ἔχει ἐμπνευσθεῖ ἀπὸ τὸ Θεό. Γι᾿ αὐτὸ εἶναι ὠφέλιμη νὰ διδάσκει τὴν ἀλήθεια, νὰ ἐλέγχει τὶς πλάνες, νὰ διορθώνει αὐτοὺς ποὺ ἁμαρτάνουν, νὰ παιδαγωγεῖ στὴν ἀρετή, καὶ ἔτσι ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ νὰ εἶναι τέλειος, καταρτισμένος σὲ κάθε ἔργο ἀγαθό. Ἔτσι, μ᾿ αὐτὸ τὸν τρόπο ὁ Ἐφραὶμ ἀπέκτησε ξεχωριστὴ θέση στὴν ἐκκλησιαστικὴ κίνηση τοῦ ἔθνους του. Ἦταν ὁ περίφημος ῥήτορας, ὁ βαθὺς καὶ φλογερὸς συγγραφέας. Ὀνομάστηκε προφήτης τῶν Σύρων, στῦλος τῆς Ὀρθοδοξίας, στόμα καὶ κιθάρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὁ Ἐφραὶμ πέθανε τὸ 379 (κατ᾿ ἄλλους τὸ 373 στὴν Ἔδεσσα τῆς Συρίας) ἀφοῦ ἄφησε μεγάλο συγγραφικὸ ἔργο.

_________________

«Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών το στήριγμα.
Σταυρός, αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων
το τραύμα»