Ἦταν διάσημος ἀθηναῖος, φιλοσοφικότατος νοῦς καὶ μέλος τοῦ ἀνωτάτου δικαστηρίου. Προσῆλθε στὸ χριστιανισμὸ τὸν πρῶτο αἰῶνα, διὰ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου (Πράξ. ιζ´ 34). Μαρτύρησε στὰ χρόνια τοῦ αὐτοκράτορα Δομετιανοῦ (81-96 μ.Χ.). Στὸ Διονύσιο ἀποδίδονται καὶ ἀρκετὰ θεολογικὰ συγγράμματα, ἀπὸ τὰ ὁποῖα παραθέτουμε σὲ μετάφραση ὁρισμένα λόγια του, σχετικὰ μὲ τὴν Ἁγιότητα, τὴν Βασιλεία καὶ τὴν Κυριότητα τοῦ Θεοῦ: « Ἁγιότητα, λοιπόν, εἶναι κατὰ τὴν γνώμη μας ἡ καθαρότητα ἡ ἀσημάδευτη ἀπὸ ὁποιοδήποτε μίασμα, ἡ πλήρης καὶ ὁλότελα ἄσπιλη. Βασιλεία εἶναι ἡ τακτοποίηση κάθε ὁρίου, κάθε τάξης, κανονισμοῦ, κατάστασης. Κυριότητα δὲν εἶναι μόνο ἡ ὑπεροχὴ πάνω στοὺς χειρότερους, ἀλλὰ καὶ ἡ συνολικὴ τῶν καλῶν καὶ ἀγαθῶν καὶ πλήρης ὁλοκτησία, καθὼς καὶ ἡ ἀληθινὴ καὶ ἀμετάβλητη βεβαιότητα. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ἡ κυριότητα ἐτυμολογεῖται ἀπὸ τὸ «κῦρος» καὶ τὸ «κύριο» καὶ τὸ «κυριεύον». Θεότητα εἶναι ἡ πρόνοια ποὺ θεᾶται τὰ πάντα καὶ μὲ τέλεια ἀγαθότητα «περιθέει» (περιέχει) καὶ συνέχει τὰ πάντα, τὰ γεμίζει μὲ τὸν ἑαυτό της καὶ ὑπερέχει ἀπὸ ὅλα ὅσα ἀπολαμβάνουν τὰ δῶρα τῆς προνοίας της». (Περισσότερες καὶ πιὸ συγκεκριμένες ἱστορικὲς πληροφορίες γιὰ τὴ ζωὴ τοῦ Ἁγίου Διονυσίου δὲν ἔχουμε πλὴν αὐτῶν τῶν λίγων ποὺ προαναφέραμε. Τὰ ὑπόλοιπα ποὺ ἀναφέρουν ὁρισμένοι Συναξαριστὲς ἀνήκουν στὰ πλαίσια τῆς παραδόσεως καὶ μόνο).