Mέ τήν μεγάλη της ὑπομονή στό μαρτύριο, στόλισε καί αὐτή τούς πρώτους αἰῶνες τοῦ χριστιανισμοῦ.
Ἂν καί ἀπό τή γέννησή της δούλα, ἔλαμψε διά Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐλεύθερη στήν ψυχή. Ὁ κύριος της, πού ὀνομαζόταν Νικόλαος, εἶχε γίνει χριστιανός καί φερόταν πρός τήν Ἀγαθόκλεια μέ πολλή φιλανθρωπία καί ἀγαθότητα. Ἀλλά ἡ κυρία της, Παυλίνα, γυναίκα σκληρόκαρδη, ἐπέμενε στήν εἰδωλολατρία. Καί ὅπως ἦταν θυμώδης καί μέθυσος βασάνιζε πολλές φορές τήν Ἀγαθόκλεια καί προσπαθοῦσε μέ πεῖσμα νά τήν ἐπαναφέρει στή θρησκεία τῶν εἰδώλων.
Ἐπί ὀκτώ χρόνια ἔτσι, ἡ ταλαίπωρη καί συγχρόνως μακάρια δούλα, ὑπέφερε καθημερινή ζωή μαρτυρίου. Τήν ἔβριζε, τήν χτυποῦσε, κένταγε μέ πιρούνια τό σῶμα της καί τήν πλήγωνε μέ ἀλύπητο μαστίγωμα. Καί ἐπειδή ὅλα αὐτά δέν νικοῦσαν τήν γνώμη τῆς εὐσεβέστατης χριστιανῆς, κάποια μέρα, ἄναψε φωτιά καί τήν ἔσπρωξε μέσα σ’ αὐτή.
Ἔτσι ἡ Ἀγαθόκλεια λυτρώθηκε ἀπό τήν ἀσεβή καί κακούργα εἰδωλολάτρισσα κυρία της, καί ἀπεδήμησε στά μακάρια καί ἐλεύθερα σκηνώματα τῶν δικαίων.

_________________

«Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών το στήριγμα.
Σταυρός, αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων
το τραύμα»