Σὲ κάποιο μέρος τῆς Φρυγίας, ἡ γῆ ἀνέβλυσε ἁγιασμένο νερὸ μὲ τὴν δύναμη τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ, ποὺ γιάτρευε κάθε ἀρρώστια τῶν ἀσθενούντων. Ἕνας χριστιανός, λοιπόν, ἐπειδὴ γιατρεύτηκε ἡ κόρη του, ἔκτισε ὡραιότατο ναὸ στὸ ὄνομα τοῦ Ἀρχιστράτηγου, ἐπάνω στὸ ἁγίασμα. Μετὰ 90 χρόνια, ἦλθε στὸ ναὸ κάποιος εὐλαβὴς νέος, ὀνόματι Ἄρχιππος. Ἔμεινε ὑπηρέτης στὸ ναὸ καὶ ζοῦσε ζωὴ ἀσκητικὴ καὶ μὲ ἐγκράτεια. Ὅταν εἶδαν αὐτὸ τὸ πρᾶγμα οἱ εἰδωλολάτρες, ἔπιασαν τὸν Ἄρχιππο καὶ τὸν χτύπησαν δυνατά. Ἔπειτα, ὅρμησαν νὰ καταστρέψουν τὸ ναὸ καὶ τὸ ἁγίασμα. Ἀλλ᾿ ὢ τῆς μεγάλης δυνάμεως τοῦ Ἀρχαγγέλου! Ἄλλων ἀπ᾿ αὐτοὺς τὰ χέρια ἔμειναν παράλυτα καὶ ἄλλους σταμάτησε φράγμα φωτιᾶς καὶ ἔτσι γύρισαν ὅλοι ἄπρακτοι. Ὅμως τὸ πεῖσμα καὶ ὁ θυμὸς τοὺς ὤθησε νὰ κάνουν ἐκτροπὴ τοῦ κοντινοῦ ποταμοῦ, γιὰ νὰ παρασύρει τὸ ναὸ καὶ νὰ πνίξουν τὸν Ἄρχιππο. Ἀλλὰ καὶ πάλι θαῦμα! ὁ ποταμὸς γύρισε πρὸς τὰ πίσω! Τότε σκέφθηκαν νὰ ἑνώσουν καὶ ἄλλους δυὸ ποταμούς. Ὅμως ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαὴλ παρουσιάστηκε στὸν Ἄρχιππο καί, ἀφοῦ τὸν ἔβγαλε ἔξω ἀπὸ τὸ ναό, ἔκανε τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ καὶ οἱ ποταμοὶ στάθηκαν σὰν τεῖχος. Πρόσταξε, ἔπειτα, νὰ χωνευθοῦν καὶ πράγματι, κατὰ παράδοξο τρόπο, ἕως σήμερα στὸ μέρος ἐκεῖνο τὰ νερὰ τῶν ποταμῶν χωνεύονται. Καὶ γι᾿ αὐτὸ τὸ μέρος ὀνομάστηκε Χῶναι.