απορίες των ανθρώπων.

Τι είναι σήμερα η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ;

Η Δημοκρατία από την εποχή του Κλεισθένη, πέρασε μάλλον δέχθηκε πολλές ανακαινίσεις, τροποποιήσεις, βελτιώσεις, αλλαγές, έως σήμερα κλπ. κλπ. στο μέλλον. Είναι ο πολιτικός χώρος ο οποίος πάντα θα μεταλλάσσεται. Κατέληξε ένα πολίτευμα και τρόπος διακυβερνήσεως για όλα τα γούστα, τρόπος του λέγειν. Τελικά όλα τα πολιτεύματα του κόσμου, διακηρύττουν και ομολογούν ότι είναι Δημοκρατικά. Τελικά υπάρχει όριο Δημοκρατικότητας; Είναι ακλόνητες οι βάσεις της Δημοκρατίας; μήπως σήμερα ο κόσμος είναι εκτός ορίου και εκτός Δημοκρατικότητας; Όλα τα πολιτεύματα έχουν βαπτιστεί Δημοκρατικά, είναι; Τελικά αυτό που ζούμε είναι συνέχεια, ή ακμή, ή είναι παρακμή της Δημοκρατίας;

Είναι σαν τον φούρνο του Καραγκιόζη [λέγει ο λαός] τον οποίο έχτισε για να μαγειρεύει. Πήγαν πολλοί γείτονες να τον δούνε. Όσοι πήγαν είπαν στον ιδιοκτήτη ο κάθε ένας το δικό του σχέδιο, τα δικά του υλικά, το μέγεθος, το ύψος, τον χώρο που τον τοποθέτησε κλπ.κλπ. δηλαδή ότι, θα έπρεπε να τον έχει κάπως διαφορετικά, δηλαδή δεν είναι σωστά τοποθετημένος και κατασκευασμένος και τελικά άδικα κόπιασε για την τόσο σπουδαία και αναγκαία κατασκευή. Μάλλον θα έπρεπε να ρωτήσει την γειτονιά. Έστω τελικά του λέγανε, ο αέρας σήμερα φυσάει από κάτω για παράδειγμα, κόντρα στον αέρα θα σβήνει ο φούρνος κλπ. Τότε εκείνος ξύνοντας το κεφάλι του είπε: θα τον φτιάξω επάνω στο παλιό κάρο που έχω. Όταν το έμαθαν οι γείτονες ξαναπήγαν να δούνε τον νέο φούρνο. Καλός είναι και αυτός, αλλά ο αέρας φυσάει από δυτικά και δεν θα ψήσει το ψωμί. Αμέσως ο νοικοκύρης τον γυρίζει το φούρνο ανάλογα. Τώρα μάλιστα, μπράβο Καραγκιόζη. Άλλη ημέρα πήγε άλλος γείτονας και του προτείνει άλλο προσανατολισμό. Τον αλλάζει προσανατολισμό. Άλλη ημέρα πηγαίνει άλλος γείτονας και του υπέδειξε την δική του γνώμη, πάλι την ίδια τακτική ο ιδιοκτήτης. Άλλη ημέρα πήγε άλλος συγγενής με άλλη γνώμη, πάλι τα ίδια ο Καραγκιόζης. Από τότε και στο εξής έμαθε, έτσι έπαιρνε τα μπράβο από όλους. Όλοι είναι καλοί όταν κάνουν το δικό μας θέλημα. Τώρα ο Καραγκιόζης έχει ποικιλία φαγητών και προ πάντων πάντα χορτάτος.

Ο φούρνος φίλοι μου είναι ας πούμε ο κορυφαίος θεσμός η Δημοκρατία που ο κάθε πολιτικός την θέλει σύμφωνα με το δικό του φρόνημα, την δική του γνώμη, και όχι αυτός να αποδεχθεί τις αρχές και τις αξίες της Δημοκρατίας. Προσπαθεί να φέρει την Δημοκρατία στο δικό του πολιτικό σκεπτικό επίπεδο και όχι αυτός να εισχωρήσει στο πνεύμα της Δημοκρατίας με βάση τον άνθρωπο ως κοινωνία. Η λέξη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ [πάτα την λέξη δημοκρατία στον υπολογιστή σου για να ενημερωθείς πλήρως] είναι γραμμένη με μεγάλα γράμματα, το δε περιεχόμενο αυτής είναι με πάρα πολύ μικροσκοπικά όπως σε πολλά συμβόλαια και πολλές συμφωνίες σήμερα. Υπάρχουν βέβαια πολλοί θεσμοί - πολλοί φούρνοι όπως, της Δικαιοσύνης. Άλλος θεσμός-φούρνος είναι της Παιδείας, άλλος της Υγείας κλπ.

Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ και η ΑΠΟΤΡΟΠΗ αυτής μέσω της παιδείας και της σωφρονήσεως.

Εδώ και 100 περίπου χρόνια και πλέον ενθυμείτε ενθυμείτε ιστορικά και από αφηγήσεις κάποιος την δικαιοσύνη να είναι ανεκτική ή ανοχική και για πολλούς συνεργάσιμη με την παρανομία. Η δε παρανομία διατηρούσε και διατηρεί σε μεγάλο βαθμό σήμερα σε ισορροπία την κοινωνική σχέση των πολιτών. Η αρχή και το εργαλείο ήταν, ότι κάποτε τις ποινές και τις αμοιβές τις οποίες διέκρινε ή διαχώριζε ένα σταθερό όριο. Το όριο διαχωρισμού δικαίου και αδίκου, δικαιώματος, ελευθερίας, καθήκοντος, υποχρεώσεως κλπ. Ατομικά και συνολικά και νομικά έχει καταργηθεί η σταθερότητα του ορίου αυτού, και έγινε κινητό σαν πράγμα, διά των νόμων των Δημοκρατιών. Ο άνθρωπος σήμερα είναι υπέρ των νόμων και μπορεί το όριο δικαίου και αδίκου να το μετατοπίζει κατά όπως έχει την δυνατότητα με την βοήθεια της Δημοκρατίας!!! Η Δικαιοσύνη απονέμεται τιμητικά και δίκαια, δεν διανέμεται επιλεκτικά και κατά το όποιο συμφέρον. Επίσημα πλέον ο νέος κόσμος μιλάει για το δικαίωμα του φυλακισμένου και καταδικασμένου για σειρά και σωρεία εγκλημάτων. Οι Δημοκρατίες τώρα νομοθετούν υπέρ αυτών!!! Δεν νομοθετούν και δεν δαπανούν διά τον σωφρονισμό τους. Οι οικονομικοί πόροι και οι διάθεση διά τους σκοπούς αυτούς δεν υπάρχουν. Το έγκλημα και πολλοί εγκληματίες έγιναν πρότυπα πολλών νέων γενεών. Διά να μην σπιλώνουν την εικόνα της Δημοκρατίας τους αφήνουν ελεύθερους. Η ζωή ενός εγκληματία φαίνεται να είναι για τον σημερινό κόσμο πιο πολύτιμη από τους ξεχασμένους για την κοινωνία, 5 ή 10 που έσφαξε!!! Όμως είναι αληθινό για την τυφλή [μάλλον ανοιχτομάτα και πολυομάτα] δικαιοσύνη του πολιτισμένου κόσμου. Η παρανομία του ηθικού αυτουργού είναι ανύπαρκτη, έχει άσυλο, ακαταδίωκτο, είναι εσκεμμένα θολή και επιλεκτική. Ο νόμιμος και ο ηθικός είναι ρατσιστής = παράνομος ή εν δυνάμει μελλοντικός κακοποιός σήμερα, διότι επιμένει στο δίκαιο, στο νόμιμο, και στο ηθικό. Η πλάστιγγα γέρνει υπέρ των αδίκων, των παρανόμων, των εγκληματιών, που ως όριο και κανόνας δικαιοσύνης υποχωρεί λίγο λίγο και όλο αποκλίνει από το δίκαιο και συγκλίνει προς το άδικο. Έτσι λειτουργεί στην πλειοψηφία του ο σημερινός Δημοκρατικός κόσμος.

Υπάρχει διάγνωση του εγκλήματος; Υπάρχει η γνωστή «αρχή» το δίκαιο του ισχυροτέρου, που έχει αποδεχθεί ο άνθρωπος θέλοντας μη θέλοντας. Ισχυρότερος μπορεί να είναι μέσα σε μία κοινωνία ο πολιτικός παράγοντας, ο οικονομικός, ο στρατιωτικός, ο επιστημονικός, ο κοινωνικός-γνωριμίες-συγγένειες, ο θρησκευτικός, ο καλλιτεχνικός, ή ο όποιος θεσμικός. Η διάγνωση λογοκρίνεται, οι διαγνώστες έχουν δοσμένο όριο διαγνώσεως το οποίο δεν επιτρέπεται να ξεπεράσουν, περισσότερο δε απαγορευτικό για την επιβολή της διάγνωσης.

Υπάρχει μηχανισμός πρόληψης και αποτροπής του εγκλήματος; Ένας μηχανισμός είναι οι νόμοι, άλλος η ισονομία, άλλος η απονομή δικαιοσύνης, άλλος η εργασία, άλλος η παιδεία στην οικογένεια, στο σχολείο, στην κοινωνία επίσης δεν προωθούν το καλό παράδειγμα ως πρότυπο, και όλοι οι νέοι εκτός μίας μειοψηφίας που έχει πρότυπο το καλό και παραδειγματίζεται από αυτό, η πλειοψηφία έχει πρότυπο το κακό παράδειγμα, μάλλον δεν έχει την ικανότητα χειρισμού του μηχανισμού της αξιολόγησης και της διάκρισης, και πως να την κατέχει αφού δεν την διδάχθηκε κ.λπ. κ.λπ.

Υπάρχει μηχανισμός καταστολής του εγκλήματος; Που είναι οι σοφοί του κόσμου; που είναι οι Ακαδημίες με μέλη τα μεγάλα πνεύματα και τις ιδιοφυΐες; που είναι οι τόσο ακριβοπληρωμένοι σύμβουλοι όλων των υπηρεσιών; που είναι η καταγεγραμμένη έτοιμη εμπειρία; τι προσέφεραν οι τόσες δαπάνες των προϋπολογισμών των κρατών για πολλαπλή αγωγή και παιδεία; Οι σατανιστές με τα δικαιώματα χάριν του ανθρώπου έφεραν την χαλάρωση των νόμων σκόπιμα, οι ίδιοι με τα δικαιώματα πάλι χάριν του ανθρώπου θα αυστηροποιήσουν τους νόμους.

Η τάση και ροπή του ανθρώπου προς το έγκλημα = αδίκου = αρπαγής = απόκτησης = αγοράς, από καταβολής κόσμου. Όλα σχεδόν τα σύγχρονα εποπτικά παιδαγωγικά μέσα αντί να αναβαθμίζουν ποιοτικά και ποσοτικά τις νέες γενιές των κρατών, με μαθηματική ακρίβεια τις οδηγούν στην υποβάθμιση του ανθρώπου, στην απαξίωση της ζωής, στον εξευτελισμό του ανθρώπου ως αξία, η Λογική και η Ηθική δεν διδάσκονται πλέον στα σχολεία, παρά μόνο τα ένστικτα κατασκευάζοντας τους ανθρώπους να άγονται και να φέρονται ως άλογα ζώα.

Υπάρχει αγωγή και διάκριση μεταξύ δικαίου, αδίκου; τα οπτικοακουστικά [διαφήμιση, παιδικά τηλε-παιχνίδια κλπ.κλπ.] μέσα διδάσκουν την απόκτηση υλικών αγαθών, και κάθε τι που επιθυμεί ο άνθρωπος. Δύο τρόποι αποκτήσεως υπάρχουν ή να το αποκτήσεις το όποιο αγαθό επιθυμείς, 1) με αντάλλαγμα χρηματικό, ή 2) να το αποκτήσεις διά της βίας, αρπαγής, μάχαιρας ή όπλου, δηλαδή διά αίματος.

Λογική της εποχής μας. Ο διακινητής ή και χρήστης ναρκωτικών ουσιών είναι εγκληματίας ή παράνομος, ο παραγωγός αφήνεται ελεύθερος να παράγει πρωτογενώς το προϊόν του. Ο μικρός ή ο έφηβος δολοφόνος είναι εγκληματίας ο δε παραγωγός όπλων και των τηλεπαιχνιδιών που διδάσκει τον νέο άνθρωπο πως [με τα κουμπιά βέβαια του Laptop] να πυροβολεί και πως να σφάζει ανθρώπους είναι νόμιμος και αθώος. Ο παρενοχλητής και γενετήσιος βιαστής είναι εγκληματίας η αγωγή του πανσεξουαλισμού που διδάσκεται με πολλούς τρόπους, από φωτο - διαφήμιση, κινηματογράφο, τηλεόραση, σχολική εκπαίδευση και όλη η βιομηχανία που παράγει, προσφέρει και πουλάει όλα τα προϊόντα που οδηγούν τον άνθρωπο στη βία είναι όλοι τους νόμιμοι και αθώοι. Τα διάφορα εγκλήματα που γίνονται την νύχτα σε κακόφημους χώρους στιγματίζονται, ενώ αυτοί οι χώροι που έχουν την άδεια της Ελληνικής Δημοκρατίας μέσω του Υπουργείου, του Δημάρχου και κάθε τοπικής αρχής, είναι όλοι τους νόμιμοι και αθώοι. Γνωρίζουμε και είναι η αλήθεια ότι, όλους τους παραπάνω χαρακτηριστικούς χώρους που γεννούν εγκλήματα δεν τους κατέχει κανένας νέος ή έφηβος, παρά μόνο γονείς, πατέρες ή μητέρες, ή παππούδες και γιαγές στην πλειοψηφία.

Δικαιώματα ή Υποχρεώσεις και Καθήκοντα: Εδώ και 50 περίπου χρόνια στην Ελλάδα το ιερό καθήκον άρα και υποχρέωση προς την πίστη, την πατρίδα, την οικογένεια, άρχισε όλο και να μειώνεται, να απαξιώνεται, να μην είναι πρότυπο για την σωστή ανάπτυξη και διατήρηση της Ελληνοχριστιανικής κοινωνίας. Σήμερα μικρό ποσοστό Ελλήνων εκπληρώνει τον καθήκον του προς την πίστη, [αυτοί που βιώνουν ορθόδοξη ζωή δεν φτάνει το 10%] προς την πατρίδα [οι πλειοψηφία των νέων θέλει να αποφύγει την στράτευση, η δε πολίτες και επιχειρηματίες προσπαθούν να επωφεληθούν οικονομικά την πατρίδα] και την οικογένεια [αν δεν υπήρχε η νενετήσια έλξη και δύναμη, ελάχιστοι θα έκαναν οικογένεια]. Αντίθετα αυτά τα περίπου 50 χρόνια το όριο καθήκοντος και δικαιώματος δεν έχει σταθερό σημείο, αλλά είναι τόσο κινητό και μεταθετό που η κάθε κομματική [και όχι πάντως Ελληνική] κυβέρνηση το τοποθετεί εκεί που θέλει ο εντολέας του, ο διεθνής σατανισμός που την επιλέγει, ο δε λαός την ψηφίζει σε κάποιο ποσοστό, το υπόλοιπο το συμπληρώνει ο οργανωτής των εκλογών. Έτσι η κατάργηση του καθήκοντος είναι νόμιμο και δημοκρατικό!!! Έτσι από το καθήκον περάσαμε στο εφεύρημα δικαίωμα. Το δικαίωμα του μαθητή, του φοιτητή, του δάσκαλου, του καθηγητή, του εργάτη, του υπάλληλου, της συντεχνίας, του άλφα, του βήτα, κλπ. κλπ. και τελικά το δικαίωμα του Νόμου ο οποίος νομοθετεί ότι θέλει. Σε όλους μέσα μας εσωτερικά εργάζεται σκεπτικά το δικαίωμα. Έτσι εγώ έχω το δικαίωμα και ο κάθε άλλος έχει υποχρέωση και καθήκον σύμφωνα με το δικό μου δικαίωμα, δηλαδή μπερδεμένα πράγματα. Το εσωτερικό δικαίωμα όταν ωριμάσει μέσα μας αφού ριζώσει και αναπτυχθεί βγάζει καρπούς, δηλαδή εξωτερικεύεται και επιδρά προς τον πλησίον. Το καθήκον είναι θυσιαστικό, το δε δικαίωμα είναι αρπακτικό. Όλοι αποφεύγουν το καθήκον-υποχρέωση καταφεύγουν στο δικαίωμα. Δεν βλέπουμε πουθενά σήμερα προτάσεις και νόμους με ήθος που να προτρέπουν προς το καθήκον και την υποχρέωση.Τα πρότυπα παραδειγματισμού και κάθε αρετής απαγορεύεται να κυκλοφορούν ανάμεσα στους ανθρώπους. Είναι σαν να τους φόρεσαν μάσκα [να μην μιλάνε] και τους απαγόρευσαν να κυκλοφορούν ενημερωτικά από τα Μ. Μ. Ε. = εξαπάτησης. Αντίθετα όπου υπάρχει κέρδος είσαι υποχρεωμένος, έχεις καθήκον χάριν του άλλου να κάνεις εμβόλιο. Το δικαίωμα και το καθήκον ρυθμίζονται σήμερα από το περισσότερο κέρδος και χάριν του κέρδους. Ο θάνατό σας η ζωή μας λέγουν οι σατανιστές.

Που είναι οι Ακαδημίες των εθνών με τα μεγάλα πνευματικά αναστήματα και τους τίτλους; πόσο ωφέλησαν τον άνθρωπο Νομπελίστες; Οι πάντες σήμερα μιλάνε για το κάθε γεγονός ως παρόν και αποφεύγουν να μιλάνε για το πριν, τα αίτια, αφορμές κλπ; Δίνουν άσυλο στο παρελθόν. Έτσι το χθες έχει το ακαταδίωκτο και απαγορεύεται αυστηρά, η όποια αναφορά στο παρελθόν το οποίο ευθύνεται για το κάθε σήμερα. Το σήμερα όμως είναι διάδοχος του χθες, και του αύριο είναι το σήμερα. Υπάρχει στο κάθε τι συνέχεια αφού ως σκέψη και ύλη προϋπάρχει. Το σημερινό λάθος ή κακό ή ότι άλλο, έχει τις ρίζες του στο κάθε χθες που προηγείται του σήμερα.

ΠΗΓΗ

http://opoimhnokalos.blogspot.com/

_________________

«Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών το στήριγμα.
Σταυρός, αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων
το τραύμα»