Η ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ • Προβολή θέματος - Περί μετανοίας και θανάτου

Σύνδεση

Ευρετήριο Δ. Συζήτησης » Πατρολογία » Πατερικά Κείμενα

Όλοι οι χρόνοι είναι UTC + 2 ώρες [ DST ]

Περί μετανοίας και θανάτου

Σελίδα 1 από 1

[ 1 Δημοσίευση ]

Προβολή Εκτύπωσης

Προηγούμενο | Πρώτη αδιάβαστη δημοσίευση | Επόμενο

Συγγραφέας

Μήνυμα

antonios

Θέμα δημοσίευσης: Περί μετανοίας και θανάτου

Δημοσιεύτηκε: Κυρ 17 Φεβ 2008, 23:36

Site Admin

Εγγραφή: Τρί 08 Ιαν 2008, 14:48
Δημοσιεύσεις: 10952

Γνώρισμα της αληθούς μετανοίας είναι η βαθειά συναίσθησις, η συντριβή και η θλίψις της καρδίας, διότι ελύπησε δια της αμαρτίας και παρώργισε τοιούτον φιλάνθρωπον Θεόν και Πατέρα φιλόστοργον. Είναι οι αναστεναγμοί, η κατάνυξις, αι προσευχαί, αι νηστείαι, αι αγρυπνίαι, τα δάκρυα. Αύτη η μετάνοια είναι γνησία και αληθινή, αύτη η μετάνοια είναι ωφέλιμος. Αύτη η μετάνοια όχι μόνο παρέχει άφεσιν εις τον αμαρτωλόν, αλλά τον καθιστά από αμαρτωλόν εις μίαν στιγμήν δίκαιον, από εχθρόν φίλον του Θεού και οικείον Αυτού. Τοιαύτην μετάνοια πρέπει να έχωμεν όσες φορές αμαρτήσωμεν. Τοιαύτην μετάνοιαν έδειξεν ο προητάναξ Δαβίδ, ο οποίος, όταν μετανόησε δια τας δύο μεγάλας και γνωστάς θανασίμους αμαρτίας, με πόνον της καρδίας και συντριβήν έλεγεν· «Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών σου εξάλειψον το ανόμημά μου» και τα λοιπά του Ψαλμού (ψαλμ. ν΄ 3). Από τα πολλά δάκρυα που έχυνε ενθυμούμενος τας αμαρτίας του έλεγε· «Εγενήθη τα δάκρυά μου εμοί άρτος ημέρας και νυκτός». Από την πολλήν νηστείαν που έκαμνεν έλεγε· «Τα γόνατά μου ησθένησαν από νηστείας και η σαρξ μου ηλλοιώθη δι’ έλαιον». Τοιαύτην μετάνοιαν έδειξαν οι Απόστολοι Πέτρος και Παύλος, και δια της μετανοίας όχι μόνον εσώθησαν, αλλά και πρωτοκορυφαίοι εγένοντο. Τοιαύτην μετάνοιαν έδειξαν πολλοί άσωτοι, τελώναι, λησταί, πόρνοι, εκ των οποίων πολλοί ηγίασαν και η Εκκλησία τους γεραίρει και εορτάζει την μνήμην των…

«Χαρά γίνεται ενώπιον των αγγέλων του Θεού επί ενί αμαρτωλώ μετανοούντι» (Λουκ. ιε΄ 10).

Απόδειξις φανερά της αιτίας που αμαρτάνουν οι άνθρωποι είναι διότι δεν ενθυμούνται τον θάνατον καθώς πρέπει. Ο Ισαάκ ο Σύρος, λέγει, ότι ο διάβολος προσπαθεί με κάθε τρόπον να βγάλη από τον νουν του ανθρώπου την έννοιαν του θανάτου, γεμίζει ζει δε τον νουν του ανθρώπου με ενθυμίσεις ανωφελείς και βλαβεράς. Όλον τον κόσμον δίδει εις τον άνθρωπον μόνον να μη σκέπτεται και ενθυμήται τον θάνατον. Δεν αρκεί όμως να ενθυμούμεθα απλώς τον θάνατον, αλλά και να εμβαθύνωμεν εις το μυστήριον του θανάτου, διότι «Πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα, όσα ουχ υπάρχει μετά θάνατον· ου παραμένει ο πλούτος, ου συνοδεύει η δόξα· επελθώς γαρ ο θάνατος, ταύτα πάντα εξηφάνισται…». «Εξέλθωμεν και ίδωμεν εν τοις τάφοις, ότι γυμνά οστέα ο άνθρωπος, σκωλήκων βρώμα και δυσωδία· και γνώμεν τις ο πλούτος, το κάλλος, η ισχύς και η ευπρέπεια». Όταν κατά βάθος τα στοχασθή αυτά ο άνθρωπος, όσον και λιθοκάρδιος εάν είναι, δεν είναι δυνατόν παρά να μαλακώση, να μισήση την αμαρτίαν και ματαιότητα του κόσμου, και να αγαπήση την αρετήν, τον Θεόν, τα ουράνια. Ο Άγιος Αντώνιος εις τους μαθητάς αυτού διά να είναι έτοιμοι εδίδασκε να λέγουν το εσπέρας, όταν εις την κλίνην ανακλιθούν· ίσως η παρούσα νύκτα να είναι η τελευταία της ζωής μου, και το πρωί· ίσως η παρούσα ημέρα είναι η τελευταία της ζωής μου.

Πάντες αποθνήσκομεν και βασιλείς και πατριάρχαι και πρωθυπουργοί και υπουργοί, και αρχιερείς και ιερείς, και λαϊκοί και κληρικοί, και μεγάλοι και μικροί, και πλούσιοι και πτωχοί, και άνδρες και γυναίκες και πάσης ηλικίας, τάξεως και καταστάσεως άνθρωποι. Δεν υπάρχει άνθρωπος ο οποίος θα ζήση και δεν θα αποθάνη, λέγει ο Προφητάναξ Δαβίδ. Όλα τα πράγματα του κόσμου αυτού, όσα σκέπτονται οι άνθρωποι είναι αβέβαια, το μόνον δε βέβαιον είναι ο θάνατος. Είναι λοιπόν βέβαιον ότι θα αποθάνωμεν, αλλά πρέπει να σκεφθώμεν πώς θα αποθάνωμεν, καλώς ή κακώς, έτοιμοι ή ανέτοιμοι; Πού θα μεταβώμεν μετά θάνατον, εις την αιώνιον ζωήν ή εις την αιώνιον κόλασιν; Αυτό πρέπει να βάλωμεν καλά καλά εις τον νουν μας, ώδε η σοφία. Ας μη λησμονούμε ότι «ουκ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν», ότι πατρίς μας παντοτεινή είναι η ουράνιος Ιερουσαλήμ, η ευτυχής και ανώλεθρος…

Δυστυχείς και ελεεινοί είναι όσοι δεν φροντίζουν δια την έξοδον αυτών, όσοι δεν εξομολογούνται τας αμαρτίας των, όσοι δεν μεταλαμβάνουν, όσοι δεν πηγαίνουν εις την εκκλησίαν, όσοι δεν προσεύχονται, όσοι είναι πλούσιοι και δεν ελεούν τους πτωχούς, αλλά πορεύονται ωσάν να μη είχον ψυχήν… Εάν δεν υπάρχη μέλλουσα ζωή, κρίσις και ανταπόδοσις, διατί ήλθεν ο Χριστός επί της γής και εγένετο άνθρωπος και εσταυρώθη υπέρ ημών και απέθανε και ανέστη; διατί το βάπτισμα, η μετάνοια, η ιερωσύνη και τα λοιπά μυστήρια; Εάν δεν υπάρχη μέλλουσα κρίσις και ανταπόδοσις, τίς η χρεία οι Άγιοι Απόστολοι να περιέλθουν την οικουμένην πάσαν, υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, λοιδορούμενοι και παντοιτρόπως βασανιζόμενοι και διδάσκοντες ότι υπάρχει μέλλουσα κρίσις και ανταπόδοσις; Εάν δεν υπάρχη μέλλουσα ζωή, διατί τόσα εκατομμύρια Μαρτύρων έχυσαν το αίμα των; Διατί τόσαι μυριάδες Οσίων και Ασκητών εις τα σπήλαια, ερήμους και οπάς της γης αγγελικώς εβιοτεύσαντο; Και ίνα συνελώς είπω, εάν δεν υπάρχη μέλλουσα κρίσις και ανταπόδοσις, διατί τους νεκρούς κομίζομεν εις τας εκκλησίας και οι ψάλται μετά των ιερέων ψάλλουν και εύχονται, ίνα ο Θεός αναπαύση τας ψυχάς των τεθνεώτων εν τόπω ανέσεεως και μετά των Αγίων ένθα ουκ έστι πόνος ου λύπη, ου στεναγμός κλπ.; Όσοι δεν πιστεύουν θα έλθη ημέρα, όταν το δρέπανον του θανάτου θερίση αυτούς, να πιστεύσουν, ότι όσα η Εκκλησία διδάσκει είναι αληθή και βέβαια, και θα ζητούν καιρόν διορθώσεως και μετανοίας, αλλ’ εν τω άδη ουκ έστι μετάνοια. Νυν καιρός ευπρόσδεκτος, νυν ημέρα μετανοίας αποθώμεθα τα έργα του σκότους και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός· ευσχημόνως ζήσωμεν εις τον πρόσκαιρον αυτόν βίον, με αγάπην και εξομολόγησιν, ελεημοσύνας και προσευχάς, με νηστείας και λοιπάς αρετάς, ίνα ελθών ο θάνατος μας εύρη ετοίμους, και αξιωθώμεν των αιωνίων αγαθών. Γένοιτο.

_________________

«Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών το στήριγμα.
Σταυρός, αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων
το τραύμα»

Κορυφή

Σελίδα 1 από 1

[ 1 Δημοσίευση ]

Ευρετήριο Δ. Συζήτησης » Πατρολογία » Πατερικά Κείμενα

Όλοι οι χρόνοι είναι UTC + 2 ώρες [ DST ]

Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένα μέλη και 18 επισκέπτες

Δεν μπορείτε να δημοσιεύετε νέα θέματα σε αυτή τη Δ. Συζήτηση
Δεν μπορείτε να απαντάτε σε θέματα σε αυτή τη Δ. Συζήτηση
Δεν μπορείτε να επεξεργάζεστε τις δημοσιεύσεις σας σε αυτή τη Δ. Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράφετε τις δημοσιεύσεις σας σε αυτή τη Δ. Συζήτηση
Δεν μπορείτε να επισυνάπτετε αρχεία σε αυτή τη Δ. Συζήτηση

Μετάβαση σε: