Ο καλός Σαμαρείτης
Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή ένας νομοδιδάσκαλος ζητεί να μάθει με ποιον τρόπο θα κερδίσει την αιώνια ζωή. Ο Ιησούς του απαντά ότι πρέπει να αγαπήσει τον πλησίον του όπως τον εαυτό του. Ο ίδιος στη συνέχεια ερωτά ποιος είναι ο πλησίον. Και ο Χριστός του απαντά με τη γνωστή παραβολή του καλού Σαμαρείτη, που συμπαραστάθηκε στον τραυματισμένο, παρατημένο και μισοπεθαμένο άνθρωπο.
Η παραβολή λοιπόν τονίζει αυτό που είναι το κήρυγμα του Ευαγγελίου: ότι, δηλαδή, πλησίον μας είναι ο κάθε άνθρωπος αδιακρίτως του φύλου, της φυλής και του έθνους που ανήκει, αδιακρίτως της κοινωνικής του προέλευσης και της οικονομικής του κατάστασης. Πλησίον μας είναι ο συνάνθρωπος που πάσχει, έστω και αν είναι αχάριστος, αγνώμων ή ακόμη και εχθρός.
Είναι δύσκολο, αδελφοί, να το κατανοήσουμε αυτό. Ο Ιησούς όμως είναι σαφής: εμείς οφείλουμε να αγαπούμε ακόμη και τους εχθρούς μας και να γινόμαστε φιλάνθρωποι, όταν έχουν την ανάγκη μας. Οφείλουμε να ξεχνούμε, να συγχωρούμε και να βοηθούμε όλους αδιακρίτως τους πάσχοντες ακόμη και τους ξένους, τους άγνωστους και τους εχθρούς!
Συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις εμείς εμφανίζουμε συμπτώματα χαιρεκακίας, εκδικητικότητας, μνησικακίας ή και αδιαφορίας. Αποδεικνυόμαστε εύκολοι στην κατάκριση και στην καταδίκη και δύσκολα συγχωρούμε ή δείχνουμε ενδιαφέρον.
Αυτή όμως η συμπεριφορά, αδελφοί, δεν έχει σχέση με το Χριστό μας μήτε αποδεικνύει πίστη και παραδοχή στο πρόσωπό του.
Όταν δεν συγχωρούμε τα οφειλήματα των άλλων, πώς μπορούμε να ζητούμε από τον Θεό να συγχωρήσει τις δικές μας οφειλές; Και όταν δεν δείχνουμε αδελφοσύνη προς όλα ανεξαιρέτως τα παιδιά του Επουράνιου Πατέρα μας, μπορούμε να λεγόμαστε και εμείς παιδιά του;
Ο Θεάνθρωπος Ιησούς πάσχει για όλους εμάς, είτε τον παραδεχόμαστε είτε τον απορρίπτουμε είτε τον λατρεύουμε είτε βλασφημούμε το άγιο Όνομά του.
Δεν γίνεται διαφορετικά, αδελφοί! Η κοινωνία με το Θεό στον μέλλοντα αιώνα εξασφαλίζεται από τον παρόντα. Με την αγάπη προς τον πάσχοντα πλησίον μας, τον οικείο ή τον ξένο, τον φίλο ή τον εχθρό. Για τον Θεό όλοι οι άνθρωποι είναι εικόνες του και όλοι οι άνθρωποι, είτε δίκαιοι είτε αμαρτωλοί, είναι παιδιά του. Και εμείς καλούμαστε να
έχουμε αδέλφια μας τα δικά του παιδιά και φίλους τους δικούς του πάσχοντες φίλους! Γένοιτο! Αμήν!

_________________

«Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών το στήριγμα.
Σταυρός, αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων
το τραύμα»