Ο μακαριστός, Αγιορείτης Γέροντας π. Γαβριήλ Διονυσιάτης σ’ ένα βιβλίο του αναφέρει τα εξής:

Είναι βαρύ αμάρτημα η ιεροκατηγορία και ο χλευασμός των λειτουργών της Εκκλησίας μας.

Κατά την μακρά περίοδο (70 χρόνια),που έζησα στον ευλογημένο αυτό τόπο, στο Άγιο Όρος, είδα πολλές τιμωρίες εξ αιτίας αυτής της αμαρτίας. είδα και σε ένα χειρόγραφο, στην βιβλιοθήκη της Μονής μας, την εξής διήγηση:

Σ’ ένα χωριό, ένας γέροντας ιερέας, ενώ ήταν σε όλα τα άλλα καλός και ιδιαίτερα φιλακόλουθος, υπέπιπτε στο πάθος της μέθης. Όταν έβγαινε από την Εκκλησία, κατευθυνόταν από το πάθος του προς τα καφενεία. Εκεί, μετά από 2-3 ποτηράκια αλκοόλ, έχανε τον εαυτό του. Ζαλιζόταν. Συναισθανόμενος όμως την θέση του, σηκωνόταν και τρι­κλίζοντας έπαιρνε τον δρόμο για το σπίτι του. Σ’ αυτόν τον δρόμο όμως είχε ο αδελφός του κατά­στημα. Και όταν τον έβλεπε να περνάει σε τέτοια κατάσταση, έβγαινε στην πόρτα του μαγαζιού του, και όχι από λύπη, αλλά μάλλον από ευθιξία, τον εφασκέλωνε από πίσω με το δεξί του χέρι
( τον εμούτζωνε, όπως λέμε).

Μετά από λίγο καιρό συνέπεσε να πεθάνει ο εύθικτος αυτός αδελφός του ιερέως. Όταν ύστερα από τρία χρόνια άνοιξαν τον τάφο του για την ανακομιδή, βρήκαν το δεξί του χέρι άλυτο. Τον ξανάθαψαν και μάλιστα σε άλλο σημείο. Αλλά πάλι βρέθηκε το δεξί του χέρι ακέραιο. Τότε με συμβουλή του άλλου εφημερίου ιερέως, επήραν το αδιάλυτο χέρι και το εξέθεσαν στον νάρθηκα του ναού, για να τον συγχωρήσουν οι συγχωριανοί του, για τυχόν λιποβαρή ζυγίσματα ή άλλες αδικίες, συνηθισμένες σ’ όσους ασχολούνται με το εμπόριο. Αλλά και πάλι, μετά από άλλο ένα έτος επανενταφιασμού, βρέθηκε το χέρι αδιάλυτο.

Τότε, κατά θεία νεύση­ ένας άλλος έμπορος, που είχε το κατάστημά του απέναντι, ανέφερε στον εφημέριο το γεγονός του καθημερινού φασκελώματος και του χλευασμού του γέροντα ιερέα από τον αδελφό του. Οπότε κατάλαβε ο καλός εκείνος ιερέας, ποία ήταν η αιτία. Και αφού προσκάλεσε τον γέροντα συλλειτουργό του, τον παρώτρυνε, να κάνει τρισάγιο και να διαβάσει πάνω από το αδιάλυτο χέρι την συγχωρητική ευχή.

Και μόλις αυτό έγινε, αμέσως τα σαρκώδη μέρη του άλυτου χεριού δελύθησαν και έμειναν τα οστά γυμνά.

Χρειάζονται σχόλια; Η όποια κατάκριση, τα σχόλια, οι ιεροκατη­γορίες, οι χειρονομίες εις βάρος ιερέων, είναι πολύ μεγάλες αμαρτίες.

Γιατί οι ιερωμένοι είναι λειτουργοί του Κυρίου, Χριστοί Κυρίου.

Και ο Θεός λέγει:

" Μη άπτεσθε των χριστών μου. Και εν τοις προφήταις μου μη πονηρεύεσθε."


ΑΠΟ ΠΗΓΗ

_________________

«Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών το στήριγμα.
Σταυρός, αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων
το τραύμα»