Στην άκρη μίας λίμνης είχαν κατέβει μερικά περιστέρια. Λίγο πιο πέρα, αναπηδούσαν έξω από το νερό, παί­ζοντας, ένα – δύο βατράχια… Καί ένα παιδάκι έριξε κα­τά κει μία πέτρα.

Τότε, τα μεν περιστέρια πέταξαν καί υψώθη­καν στον ουρανό, οι δε βάτραχοι βούτηξαν βαθιά στο νερό καί δεν ξαναφάνηκαν.

Το μικρό αυτό μύθο τον αναφέρει ό Μ. Βασίλειος.

Λέγει κα­τόπιν: «Μια συκοφαντία – σαν μία πέτρα πού πέφτει – μπορεί να έχει δύο αποτελέσματα: “Αν είμαστε ένοχοι, θα βουλιά­ξουμε εξ αιτίας της, όπως βούλιαξαν οί βάτραχοι σ’ εκείνο το τέλμα.

Αν όμως είμαστε καθαροί, θα γίνει αφορμή να βρε­θούμε πιο ψηλά, όπως τα περιστέρια»

Ας μείνουμε για λίγο στη δεύτερη περίπτωση. Πόσες αλήθεια φορές ένας άνθρωπος δε συκοφαντείται άδικα;

Τί χρειάζεται να κάνει ό πιστός χριστιανός στις δύσκολες αυτές στιγμές όταν αισθάνεται ότι οί άλλοι τον «πατάνε», τον κατηγορούν καί τον διασύρουν; Χρειάζεται πολλή προσευχή.

«”Οταν εσύ προσεύχεσαι με όλη σου την ψυχή για εκείνον πού σε συκοφάντησε, τόσο καί ό Θεός πληροφορεί για την αθωότητα σου όσους σκανδαλίστηκαν εξ αίτιας της συκοφαντίας», λέγει ό Άγιος Μάξιμος.

Συμπληρώνει ό “Αγιος Έφραίμ ό Σύρος: «”Αν ποτέ συκοφαντη­θείς καί αποκαλυφθεί ή αθωότητα σου, μην ύπερηφανευθείς.Με ταπείνωση ευχαρίστησε το Θεό πού σε λύτρωσε από τις συκοφαντίες των ανθρώπων»

Είναι ωφέλιμο σε αυτό το ση­μείο να πούμε ότι οί δίκαιοι ωφελούνται από τις εναντίον τους συκοφαντίες. Μην ξεχνάμε όμως την περίπτωση των βατρά­χων. Να είμαστε εμείς, δηλαδή ένοχοι συκοφαντίας. Χρειάζε­ται προσοχή.

“Οπως μεγαλύτερη προσοχή απαιτείται εμείς να μη συκοφαντούμε κανένα έστω καί αν ή κατηγορία, πού υπάρ­χει για το άλλο πρόσωπο, είναι δίκαιη. Υπάρχει κι άλλος τρό­πος θεραπείας: ή αγάπη καί ή συγχωρητικότητα.

Tου θεολόγου Άγγελου Γκούνη-Πειραική Εκκλησία

_________________

«Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών το στήριγμα.
Σταυρός, αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων
το τραύμα»