| Η ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ https://agiooros.org/ |
|
| Αμαρτία-μετάνοια https://agiooros.org/viewtopic.php?f=4&t=136 |
Σελίδα 1 από 1 |
| Συγγραφέας: | antonios [ Παρ 11 Ιαν 2008, 10:54 ] |
| Θέμα δημοσίευσης: | Αμαρτία-μετάνοια |
Η αμαρτία είναι η εμπαθής κατάσταση της ανθρώπινης ύπαρξης, η οποία θέλει να θεωθεί χωρίς τον Θεό. Η αμαρτία είναι η αυτόνομη χρήση των δύο μεγάλων δωρεών που ο Θεός προσέφερε στον άνθρωπο όταν "ενεφύσησε εις αυτόν πνοήν ζώσαν", δηλαδή την ελευθερία και την αγάπη. Ο άνθρωπος απέτυχε να οδηγηθεί στο καθ' ομοίωσιν, καίτοι είχε την δωρεά του "κατ' εικόνα Θεού" μέσα του. Ο Θεός, εν τρισί προσώποις, αλληλοπεριχωρείται αγαπητικά και αυτή η αλληλοπεριχώρηση γίνεται εν ελευθερία. Αυτό σημαίνει ότι τα πρόσωπα της Αγίας Τριάδος δεν αγαπώνται εξ ανάγκης, αλλά ελεύθερα το ένα αγαπά το άλλο. Αυτή η αγάπη, που μόνο αποφατικά μπορεί να περιγραφεί, δηλαδή ως προς τι δεν είναι και όχι ως προς τι είναι, μας δίνει τον μοναδικό ορισμό του Θεού κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Θεολόγο: "Ο Θεός αγάπη εστί". Ο άνθρωπος κλήθηκε από τον Θεό να πραγματώσει αυτό τον ορισμό: "Ο άνθρωπος αγάπη εστί". Ο άνθρωπος υπάρχει κατ' εικόνα του Θεού. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι αυθύπαρκτος, δεν είναι αυτόφωτος, αλλά η ύπαρξή του παίρνει νόημα μέσα από την κοινωνία του με το Θεό. Αυτό ήταν και το νόημα του Παραδείσου. Ο άνθρωπος αγαπά τον Θεό, τον συνάνθρωπο και την Κτίση μέσα από την κοινωνία του με τον Θεό της αγάπης. Ταυτόχρονα, "ο Θεός ελευθερία εστί". Και ο άνθρωπος καλείται να πραγματώσει και αυτό τον ορισμό "ελευθερία εστί". Αυτό σημαίνει ότι η κοινωνία της αγάπης με το Θεό, τον συνάνθρωπο και την κτίση δεν μπορεί να πραγματωθεί χωρίς την ελεύθερη επιλογή του ίδιου του ανθρώπου. Αυτό ήταν και το νόημα της δοκιμασίας του ανθρώπου από το Θεό. Το μοναδικό δέντρο του Παραδείσου, από το οποίο ο άνθρωπος δεν επιτρεπόταν να φάει, δεν ήταν ένα παιχνίδι του Θεού ή μία απαγόρευση ή η τοποθέτηση ενός ηθικού νόμου, όπως πολλές φορές εσφαλμένα θεωρούμε την χριστιανική διδασκαλία, αλλά η δυνατότητα της ελευθερίας που ο Θεός έδωσε κατ' εικόνα στον άνθρωπο και ο άνθρωπος μπορούσε να την οδηγήσει στο καθ' ομοίωσιν. Γιατί μόνο η ελεύθερη παράδοση του ανθρώπου στην αγάπη του Θεού έχει νόημα. Ο Θεός δεν εξαναγκάζει, αλλά σέβεται την ανθρώπινη ύπαρξη. Δεν δημιουργεί νόμους για να βασανίζει τον άνθρωπο, αλλά του αφήνει την επιλογή μόνος του να διαλέξει τι πραγματικά θέλει. Ο Θεός είναι ξεκάθαρος έναντι του ανθρώπου. Ζωή υπάρχει μέσα από την κοινωνία μαζί Του. Η απομάκρυνση απ' Αυτόν οδηγεί τον άνθρωπο στον θάνατο, γιατί ο άνθρωπος είναι κτίσμα και όχι Κτίστης. Ο άνθρωπος δεν παύει να είναι δημιούργημα του Θεού. Ζει μόνο κοντά στο Θεό. Αν επιλέξει την αυτονομία, διαλέγει τον τρόπο του θανάτου. Αυτό δεν είναι τιμωρία του Θεού, αλλά συνέπεια της άρνησης του ανθρώπου να ζήσει, συνέπεια της επιλογής και της κακής χρήσης της ελευθερίας, συνέπεια του ανθρώπινου εγωισμού. Ρόλο παίζει εδώ και ο διάβολος. Ο Μέγας Βασίλειος αναφέρει ότι το κακό είναι οντολογικώς ανύπαρκτο. Δεν μιλούμε για δύο θεότητες ή για δύο δυνάμεις που παλεύουν ποια θα επικρατήσει στον κόσμο. Μιλούμε για την αγάπη και την απουσία της. Αυτό είναι το μίσος, η οργή, ο εγωισμός, το ψέμα, η καταλαλιά, η υπερηφάνεια. Είναι η απουσία της αγάπης. Αυτό είναι και το νόημα της αμαρτίας. Η μη τήρηση των εντολών του Θεού, επειδή η αγάπη μας προς Αυτόν δεν είναι τόσο δυνατή, ώστε να μπορεί να υπερβαίνει κάθε τι άλλο. Ο διάβολος ελεύθερα διάλεξε να μην αγαπά το Θεό. Ελεύθερα διάλεξε να μην έχει κοινωνία μαζί Του. Ελεύθερα "θεοποίησε" τον εαυτό του και ζει ως φορέας του κακού, θέλοντας να οδηγήσει και άλλα δημιουργήματα του Θεού στην άρνηση. Ο διάβολος όμως δεν είναι η αιτία της πτώσης και της αμαρτίας, αλλά ο πειρασμός του εγωισμού που ο άνθρωπος έφερε μέσα του. Αυτό είναι και το νόημα της αμαρτίας. Είναι η αποτυχία του ανθρώπου να αγαπήσει τον Θεό πιο πάνω από τον εαυτό του, η αποτυχία του ανθρώπου να ταπεινωθεί τόσο ώστε να αποδεχθεί την αγάπη του Θεού, η αποτυχία του ανθρώπου να δώσει νόημα στην ελευθερία του. Οι εκδηλώσεις της αμαρτίας, τα συμπτώματά της που είναι τα κάθε λογής πάθη και οι κακίες πηγάζουν από την πλημμελή δυνατότητα και επιλογή της αγάπης. Αν αγαπούσαμε πραγματικά δεν θα αμαρτάναμε. Ο Χριστός, μέσα από την σταυρική Του θυσία και την Ανάσταση, μας δίνει το δικαίωμα να επανέλθουμε στην γνήσια κοινωνία με το Θεό. Και μας καλεί μέσα από την μετάνοια, δηλαδή την αλλαγή του νου, του τρόπου σκέψης, δράσης και ζωής, να εναποθέσουμε την ελευθερία μας στον Θεό, να δώσουμε νόημα στη ζωή μας αγαπώντας και να κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα μετανοίας. Η ασκητική μας παράδοση ονομάζει αυτή τη νέα προσπάθεια "βαλείν αρχήν μετανοίας" και μας καλεί έτσι να πορευθούμε. Σηματωροί στην προσπάθειά μας αυτή είναι οι Άγιοι. Οι Άγιοι δεν είναι αυθύπαρκτα τέλειες οντότητες, αλλά αποτελούν υπάρξεις που αγωνίζονται. Έχουν τις πτώσεις τους, τις δυσκολίες τους, τα πάθη και τους πειρασμούς τους. Έχουν όμως πάνω από όλα αυτή τη διαρκή επιθυμία και βίωση της μετάνοιας. Ξέρουν ότι δεν είναι τέλειοι. Ξέρουν ότι είναι αδύναμοι. Αλλά τους ανήκει αυτή η βαθιά αίσθηση ότι ο Θεός θα αναπληρώσει τις δικές τους αδυναμίες και θα θεραπεύσει τις ασθένειές τους και αυτή η αίσθηση είναι που τους δίνει ταπείνωση, δύναμη πνευματική και αγάπη προς το Θεό που ελευθερώνει. Ο ψαλμωδός περιγράφει κατά τον ωραιότερο τρόπο αυτή την αίσθηση του βιώματος των Αγίων: "πού πορευθώ από του πνεύματός σου και από του προσώπου σου πού φύγω; Εάν αναβώ εις τον ουρανόν, συ υπάρχεις εκεί. Εάν καταβώ εις τον Άδην, πάρει. Εάν αναλάβω τας πτέρυγάς μου κατ' όρθρον και κατασκηνώσω εις τα έσχατα της θαλάσσης και γαρ εκεί η χείρ σου καθοδηγήσει με". Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία έζησε την ανθρώπινη πορνεία. Η πορνεία δεν είναι κατάσταση μόνο σωματικής αμαρτίας, αλλά και πνευματικής. Ο πόρνος, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Απόστολος Παύλος, ποιεί τα μέλη του Χριστού που είναι το σώμα, μέλη πορνείας, μέλη απομάκρυνσης από το Θεό. Παραδίδεται στις επιθυμίες του, στο θέλημά του και ζει αμαρτάνοντας όχι μόνο σωματικά, αλλά και πνευματικά. Σωματικά η πορνεία αποτελεί την άρνηση της αγάπης προς τους ανθρώπους και τον υποβιβασμό της σε απλή ικανοποίηση και μάλιστα επί χρήμασι. Πνευματικά, αποτελεί την άρνηση της αγάπης του Θεού και την παρακοή των εντολών Του, με αποτέλεσμα την βύθιση στον βούρκο της αμαρτίας. Ο Χριστός, στο Ευαγγέλιο, συγχώρεσε πόρνες γυναίκες που πολύ ηγάπησαν, όπως ο ίδιος αναφέρει χαρακτηριστικά. Αυτό σημαίνει ότι η πορνεία ξεπερνιέται μόνο με την αγάπη προς το Θεό! Εάν δεν δονήσει την ύπαρξή μας αυτή η αγάπη, τότε δύσκολα ξεφεύγουμε όχι μόνο από την πορνεία, αλλά και από κάθε είδους αμαρτωλή κατάσταση και επιθυμία. Εμείς μοιάζουμε στην Οσία Μαρία την Αιγυπτία; Ναι, στο ότι είμαστε παραδομένοι στην πνευματική πορνεία. Αυτό σημαίνει ότι άλλες "αγάπες", κοσμικές, έχουν πάρει πρωτεύουσα θέση στη ζωή μας. Το χρήμα, το ποδόσφαιρο, η πολιτική, ο χορός και η διασκέδαση, η κατάκριση και η κακία, ο τρόπος ζωής μας είναι τέτοιος που λειτουργεί πορνικά. Μπορεί εξωτερικά να τηρούμε τις εντολές και μάλιστα με ιδιαίτερη αυστηρότητα, στην ουσία όμως τα πάθη μας λειτουργούν υπερμεγεθυντικά, δηλαδή πάντοτε υπάρχει μέσα μας κάτι που δεν επιτρέπει στην αγάπη του Θεού να μας αγκαλιάσει ολοκληρωτικά. Κάτι από το δικό μας θέλημα μας καθιστά άπιστους και δύσπιστους έναντι του Θεού, ο πόθος μας γι' αυτόν διασπάται, ενίοτε και από τις βιοτικές μέριμνες, αλλά και η ελευθερία μας δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε να λειτουργήσει, καθώς δυσκολευόμαστε να υποτάξουμε τον εγωισμό μας και την αίσθηση ότι εμείς είμαστε το κέντρο του κόσμου. Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία μετανόησε για τον πρότερο βίο της, τον εγκατέλειψε εντελώς. Μέσα της εντυπώθηκε ο θείος πόθος, η συντριβή για το παρελθόν και η αγωνία για την κοινωνία με το Θεό. Εγκατέλειψε την ζωή του κόσμου, δεν δοκίμασε καν τη ζωή του μοναχισμού, αλλά πορεύθηκε εν ερήμω, "κατά μόνας έως αν παρήλθε", διότι δεν έβλεπε άλλο νόημα στη ζωή της, παρά την ελεύθερη παράδοσή της στην αγάπη του Θεού. Και τούτο σήμαινε ότι πλέον άλλο από το Θεό δεν είχε νόημα γι' αυτήν, η κοινωνία μαζί Του αποτέλεσε τον μοναδικό λόγο ζωής και ύπαρξης γι' αυτήν και αυτή η κοινωνία την οδήγησε στην αιώνια δόξα από την μία μεριά, αλλά και στην ανάπτυξη αυτού που στην ζωή της Εκκλησίας ονομάζουμε υπέρβαση των παθών, σχέση ζωής και κοινωνίας με το Χριστό, λόγος με τον Λόγο! |
|
| Σελίδα 1 από 1 | Όλοι οι χρόνοι είναι UTC + 2 ώρες [ DST ] |
| Powered by phpBB® Forum Software © phpBB Group https://www.phpbb.com/ |
|