Ἕνας συνάδελφός σου σοῦ ἐπαναλαμβάνει συνεχῶς: «ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΟΣ!» Καὶ αἰσθάνεσαι, σὰν νὰ σὲ χτυπᾶ μὲ μαστίγιο. Καὶ σὺ ἀγωνιᾶς γιὰ τὴν ψυχή του καὶ τὴν ζωή του. Καὶ καλὰ σκέφτεσαι.

Ἂν δὲν ὑπάρχει ὁ Ζῶν καὶ Παντοδύναμος Θεός, καὶ ἂν δὲν εἶναι ἰσχυρότερος ἀπὸ τὸν θάνατο, τότε ὁ θάνατος εἶναι ὁ μοναδικὸς πανίσχυρος Θεός. Καὶ τότε κάθε ζωντανὴ ὕπαρξη δὲν εἶναι παρὰ ἕνα κλωτσοσκούφι τοῦ θανάτου. Ἕνα ποντικάκι στὸ στόμα τῆς γάτας.

Μία φορά, ἀντικρούοντάς τον, τοῦ εἴπατε: «Ὁ Θεὸς ὑπάρχει. Γιὰ σένα δὲν ὑπάρχει». Καὶ δὲν σφάλατε. Γιατί ἐκεῖνοι ποὺ ἀποκόπτονται ἀπὸ τὸν Αἰώνιο καὶ Ζωοδότη Κύριο, ἐδῶ στὴν γῆ ἀποκόπτονται ἀπὸ τὴν ζωὴ τὴν πραγματική. Αὐτοί, οὔτε ἐδῶ, οὔτε στὴν ἄλλη ζωὴ δὲν θὰ γευθοῦν τὸ μεγαλεῖο τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς πλάσης Του. Καὶ καλλίτερα νὰ μὴν εἴχαμε γεννηθῆ, παρὰ νὰ εἴμαστε ἀποκομμένοι ἀπὸ τὸν Θεό.

Ἂν ἤμουν στὴν θέση σου, θὰ τοῦ ἔλεγα τὰ ἑξῆς:

Κάνεις λάθος, φίλε μου! Ὀρθότερο θὰ ἦταν, ἂν ἔλεγες: «Ἐγὼ δὲν ἔχω Θεό». Διότι τὸ βλέπεις, ὅτι ὑπάρχουν τόσοι ἄνθρωποι γύρω σου, ποὺ αἰσθάνονται τὸν Θεό, καὶ γι' αὐτὸ τὸ διακηρύττουν ὅτι ὑπάρχει Θεός. Λοιπόν, μὴ λές: «Δὲν ὑπάρχει Θεός»! Περιορίσου νὰ λές: «Ἐγὼ δὲν ἔχω Θεό»!

Κάνεις λάθος! Μὴ μιλᾷς σὰν τὸν ἄρρωστο, ποὺ λέει ὅτι δὲν ὑπάρχει πουθενὰ ὑγεία!

Σφάλλεις! Μοιάζεις μὲ τὸν τυφλό, ποὺ λέει: «Δὲν ὑπάρχει φῶς στὸν κόσμο». Ὅμως, φῶς ὑπάρχει. Καὶ εἶναι διάχυτο παντοῦ. Αὐτὸς ὁ δυστυχὴς δὲν ἔχει τὸ φῶς του. Καὶ θὰ μιλοῦσε σωστά, ἂν ἔλεγε: «Ἐγὼ δὲν ἔχω μάτια καὶ δὲν βλέπω τὸ φῶς».

Κάνεις λάθος! Μιλᾶς σὰν τὸν ζητιάνο, ποὺ λέει: «Δὲν ὑπάρχει χρυσάφι στὴν γῆ». Μὰ χρυσάφι ὑπάρχει! Καὶ ἐπάνω στὴ γῆ! Καὶ μέσα στὴ γῆ! Αὐτὸς δὲν ἔχει χρυσάφι! Τὸ σωστὸ θὰ ἦταν νὰ ἔλεγε: «Ἐγὼ δὲν ἔχω χρυσό.»!



Κάνεις λάθος! Μοιάζεις μὲ τὸν παλιάνθρωπο, ποὺ λέει: «Δὲν ὑπάρχει καλωσύνη στὸν κόσμο»! Ἐνῷ θὰ ἔπρεπε νὰ πῆ: »Ἐγὼ δὲν ἔχω οὔτε ἴχνος καλωσύνης μέσα μου». Καὶ ὄχι «δὲν ὑπάρχει πουθενὰ καλωσύνη στὸν κόσμο»!


Αὐτὸ νὰ τοῦ εἰπῇς καὶ σύ: Συνάδελφε, κάνεις λάθος! Λάθος διακηρύττεις ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεός! Γιατί, ὅταν κάτι δὲν τὸ ἔχεις ἐσὺ καὶ δὲν τὸ γνωρίζεις ἐσύ, δὲν σημαίνει ὅτι δὲν ὑπάρχει πουθενὰ καὶ ὅτι δὲν τὸ ἔχει κανείς! Ποιός σοῦ ἔδωσε τὸ δικαίωμα νὰ μιλᾶς ἐκ μέρους ὅλου τοῦ κόσμου; Ποιός σοῦ ἔδωκε τὴν ἄδεια νὰ διακηρύττῃς, ὅτι τὴν δική σου ἀρρώστια τὴν ἔχουν ὅλοι; ὅτι ὅλοι ἔχουν τὴν δική σου πλάνη;

Φωνάζεις ὅτι δὲν ὑπάρχει Θεός! Τὸ διακηρύττεις σὲ ὅλο τὸν κόσμο! Πολεμᾷς τὴν ἀλήθεια! Ἐκεῖνοι ποὺ δὲν θέλουν νὰ ζοῦν γιὰ τὸν Θεό, εἶναι ἐλάχιστοι. Ἀλλὰ καὶ γι' αὐτοὺς ὁ Θεὸς ὑπάρχει! Καὶ τοὺς περιμένει. Μέχρι τὴν τελευταία τους πνοὴ σ' αὐτὴ τὴν γῆ! Καὶ μόνο ἂν δὲν φροντίσουν νὰ μετανοήσουν, ἔστω στὴν τελευταία τους στιγμή, μόνο τότε ὁ Θεὸς στὴν ἄλλη ζωὴ θὰ παύση νὰ ὑπάρχῃ γι' αὐτούς. Καὶ θὰ τοὺς διαγράψη ἀπὸ τὸ βιβλίο τῆς ζωῆς.

Γι' αὐτὸ - εἰπέ του - σὲ παρακαλῶ, φίλε μου. Γιὰ τὸ καλό τῆς ψυχῆς σου. Γιὰ τὰ ἐπουράνια ἀγαθά. Γιὰ τὰ δάκρυα ποὺ ἔχυσε ὁ Χριστὸς καὶ τὶς πληγὲς ποὺ δέχθηκε γιὰ ὅλους μας. Ἄλλαξε μυαλό! Μετανόησε! Διορθώσου! Καὶ γύρισε στὴν Ἐκκλησία μας!

_________________

«Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών το στήριγμα.
Σταυρός, αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων
το τραύμα»