Ακούμε κηρύγματα από θαυμάσιους ιεροκήρυκες. Εντυπωσιαζόμαστε. Το καλύτερο, όμως, κήρυγμα το κάνει ο... πεθαμένος!

Αυτός, και μόνο αυτός, μας προσγειώνει στην πραγματικότητα. Ό νεκρός βροντοφωνάζει: «Πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα». Και όταν πάρομε το μήνυμα του, τότε ζούμε αληθινά, σωστά. Διαφορετικά δε ζούμε, ψευτοζούμε. Είπε ένας αγιορείτης ερημίτης σε μια ομάδα νεαρών, πού τον επισκέφθηκαν: «Ό άνθρωπος, αν δεν καταλάβει τη ματαιότητα της ζωής, δεν ξέρει γιατί ζει». Επομένως, δεν ξέρει τί είναι η ζωή. Ο θάνατος μας λέει τί είναι ή ζωή.

Γι’ αυτό ο θάνατος είναι το καλύτερο σχολείο το ανώτατο Εκπαιδευτικό ίδρυμα το μεγαλύτερο πανεπιστήμιο του κόσμου. «Ελάτε να σας δείξω το πανεπιστήμιο που σπουδάζω», είπε σ' επισκέπτες ένας άλλος αγιορείτης ερημίτης. Και τους έδειξε κάτι... νεκροκεφαλές! Μάλιστα! Ό θάνατος εκπαιδεύει όλους τους ανθρώπους όλων των τάξεων και των παρατάξεων. Χορηγεί τα πιο πολύτιμα διπλώματα: Την αίσθηση της ματαιότητος. Τη σπουδή στη ζωή!

Όταν πεθαίνει κάποιο κορυφαίο πολιτικό πρόσωπο της Χώρας μας, την κηδεία του αναγκαστικά παρακολουθεί σύσσωμος ο πολιτικός μας κόσμος. Την προβάλλει και η τηλεόραση. Εκεί βλέπομε, πως αυτοί οι «παντοδύναμοι» πολιτικοί στέκονται μπρος στο θάνατο. Πώς ατενίζουν το νεκρό. Σαν κατσουφιασμένοι... Τούς υπενθυμίζει τη μελλοντική καριέρα τους! Ήδη προσγειώθηκαν.

Αρχιμ. Βασ. Π. Μπακογιάννη

_________________

«Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών το στήριγμα.
Σταυρός, αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων
το τραύμα»