Αυτή η τράπεζα είναι τα νεύρα της ψυχής
Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Αυτά τα λέω, όχι για να μη προσερχόμαστε, αλλά για να μη προσερχόμαστε επιπόλαια. Γιατί όπως το να προσέρχεται κανείς όπως τύχει είναι κίνδυνος, έτσι και το να μη κοινωνεί του μυστικού εκείνου δείπνου είναι πείνα και θάνατος. Γιατί αυτή η τράπεζα είναι τα νεύρα της ψυχής μας, ο δεσμός της ψυχής, η βάση της παρρησίας, η ελπίδα, η σωτηρία, το φως, η ζωή. Εάν φύγουμε από την ζωή αυτή με την θυσία αυτή, με πολλή παρρησία θα παρουσιασθούμε στα ιερά πρόθυρα, περιφραγμένοι από παντού σαν με χρυσά όπλα. Και γιατί μιλώ για τα μέλλοντα; Αφού εδώ κάνει για σένα ουρανό την γη αυτό το μυστήριο. Άνοιξε λοιπόν τις πύλες του ουρανού και δες• μάλλον όχι του ουρανού, αλλά του ουρανού των ουρανών και τότε θα δεις αυτό που είπα. Γιατί αυτό που τιμάται περισσότερο από όλα εκεί, αυτό θα σου δείξω ότι βρίσκεται πάνω στην γη.Γιατί όπως στα βασίλεια το πολυτιμότερο από όλα δεν είναι οι τοίχοι, ούτε η χρυσή οροφή, αλλά το σώμα του βασιλιά που κάθεται πάνω στον θρόνο, έτσι και στους ουρανούς το σώμα του βασιλιά.
Αλλά αυτό μπορείς να δεις να συμβαίνει πάνω στην γη. Γιατί όχι αγγέλους, ούτε αρχαγγέλους, ούτε ουρανούς και ουρανούς ουρανών, αλλά αυτόν τον ίδιο τον δεσπότη όλων αυτών σου δείχνω. Είδες ότι πάνω στην γη βλέπεις το πιο πολύτιμο από όλα; Και όχι μόνο βλέπεις, αλλά και αγγίζεις- και δεν αγγίζεις μόνο, αλλά τρως και, αφού μεταλάβεις, αναχωρείς στον οίκο σου; καθάριζε λοιπόν την ψυχή, προετοίμαζε την διάνοια, για την υποδοχή αυτών των μυστηρίων. Γιατί εάν σου είχαν αναθέσει να οδηγείς παιδί βασιλιά μαζί με τον στολισμό και την πορφύρα και το στέμμα, θα απέρριπτες τα πάντα στην γη. Τώρα όμως όχι υιό ανθρώπου βασιλιά, αλλά αυτόν ίδιο τον μονογενή Υιό του Θεού λαμβάνεις και πες μου, δεν φρίττεις και δεν αποβάλλεις κάθε αγάπη για τα βιωτικά και καλλωπίζεσαι μόνο με εκείνον τον στολισμό, αλλά ακόμη προς την γη βλέπεις και αγαπάς χρήματα και ταράσσεσαι από τον χρυσό; Και ποια συγγνώμη θα λάβεις; Ποια απολογία; Δεν γνωρίζεις ότι κάθε πολυτέλεια σε αυτή την ζωή την αποστρέφεται ο Κύριος σου; Γι` αυτό δεν
γεννήθηκε σε φάτνη και έλαβε για μητέρα μία ασήμαντη; Γι` αυτό δεν έλεγε σ` εκείνον που απέβλεπε στο να τον εξαπάτηση• «Ο δε υιός του ανθρώπου δεν έχει που να γείρει την κεφαλή»;
Μήπως όμως και οι μαθητές δεν εφάρμοζαν την ίδια αρχή, με το να φιλοξενούνται στις οικίες των πτωχών και διανυκτέρευαν άλλος σε βυρσόδεψη, άλλος πάλι σε σκηνοποιό και σε πωλήτρια πορφύρας; Γιατί δεν ζητούσαν λαμπρότητα οικίας, αλλά ψυχικές αρετές. Αυτούς λοιπόν ας μιμηθούμε και εμείς με ζήλο- ας παραβλέπουμε τα κάλλη των κιόνων και των μαρμάρων και ας επιζητούμε τις ουράνιες κατοικίες και ας καταπατήσουμε κάθε υπερηφάνεια μαζί με την επιθυμία των χρημάτων και ας αποκτήσουμε γενναίο φρόνημα. Γιατί εάν έχουμε άγρυπνη συνείδηση, ούτε αυτός ο στολισμός είναι άξιος για μας, ούτε βέβαια στοές και περίπατοι. Γι` αυτό παρακαλώ ας καλλωπίζουμε την ψυχή μας, ας κτίζουμε αυτή την οικία, την οποία αφού λάβουμε θα απέλθουμε στην εκεί ζωή, για να επιτύχουμε και τις αιώνιες σκηνές, με την χάρη και φιλανθρωπία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, στον Οποίο ανήκει η δόξα στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.
(Εις την Α` προς Κορινθίους, ΚΑ` ΕΠΕ 18Α, 98-106. PG 61, 203-206)

_________________

«Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών το στήριγμα.
Σταυρός, αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων
το τραύμα»