ΣΑΒΒΑΤΟΝ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ.


Εις τον Εσπερινόν
Στιχηρόν Ιδιόμελον. Ήχος πλ. δ'.
Την ψυχοφελή πληρώσαντες Τεσσαρακοστήν,
και την Αγίαν Εβδομάδα του Πάθους σου
αιτούμεν κατιδείν Φιλάνθρωπε,
του δοξάσαι εν αυτή τα μεγαλεία σου
και την άφατον δι ημάς οικονομίαν σου,
ομοφρόνως μελωδούντες· Κύριε δόξα σοι.
Στιχηρά Ιδιόμελα του Αγίου Λαζάρου
Ήχος πλ. β'.
Κύριε, επί τον τάφον του τετραημέρου,
επί το μνήμα ήλθες Λαζάρου
και επί φίλω δάκρυα ράνας,
νεκρόν τετραήμερον ήγειρας, ο στάχυς της ζωής·
διό θάνατος εδέθη φωνή, τα σπάργανα ελύθη χερσί·
τότε χαράς επληρούτο το στίφος των Μαθητων
και μία παρά πάντων ελειτουργείτο συμφωνία.
Ευλογημένος ει Σωτήρ, ελέησον ημάς.
Κύριε, παραλαβών τους Μαθητάς σου,
εν Βηθανία παρεγένου, ίνα εγείρης τον Λάζαρον·
και δακρύσας επ αυτόν, νόμω φύσεως ανθρωπίνης,
ως Θεός τούτον τετραήμερον ήγειρας·
και εβόα σοι, Σωτήρ·
Ευλογημένε Κύριε, δόξα σοι.

Δόξα, Ιδιόμελον. Ήχος πλ. δ'.
Επιστάς τω μνήματι Λαζάρου, ο Σωτήρ ημών,
και φωνήσας τον νεκρόν, ως εξ ύπνου εξανέστησας·
απεσείσατο την φθοράν της αφθαρσίας τω πνεύματι
και συνεξήλθε τω λόγω δεδεμένος κειρίαις.
Πάντα δύνασαι, πάντα σοι δουλεύει, Φιλάνθρωπε,
πάντα σοι υποτέτακται, Σωτήρ ημων, δόξα σοι.
Και νυν, έτερον Ιδιόμελον. Ήχος ο αυτός
Την ψυχοφελή πληρώσαντες Τεσσαρακοστήν, βοήσωμεν·
Χαίροις πόλις Βηθανία, πατρίς του Λαζάρου,
χαίρετε Μάρθα και Μαρία, αι τούτου αδελφαί·
αύριον Χριστός παραγίνεται,
ζωώσαι ρήματι τον τεθνεώτα αδελφόν·
ού φωνής ακούσας ο πικρός και ακόρεστος Άδης,
φόβω τρομάξας και μέγα στενάξας,
απολύσει Λάζαρον, κειρίαις σφιγμένον·
τουτον δήμος βλέπων Εβραίων, εκπλαγείς,
μετά βαίων και κλάδων, αυτώ προσυπαντήσουσι·
και οφθήσονται ευφημούντες παίδες,
ον φθονούσι πατέρες·
Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου,
Βασιλεύς του Ισραήλ.
Εις τον Όρθρον
Τροπάριον ήχος α'.
Την κοινήν Ανάστασιν προ του σου Πάθους πιστούμενος,
εκ νεκρών ήγειρας τον Λάζαρον, Χριστέ ο Θεός·
όθεν και ημείς ως οι παίδες τα της νίκης σύμβολα φέροντες,
σοι τω Νικητή του θανάτου βοώμεν·
Ωσανά εν τοις υψίστοις,
ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου.
Κάθισμα. Ήχος α'. Του λίθου σφραγισθέντος.
Κατοικτήρας της Μάρθας και Μαρίας τα δάκρυα,
εκκυλίσαι τον λίθον εκ του τάφου
προσέταξας, Χριστέ ο Θεός·
ανέστησας φωνήσας τον νεκρόν,
την του κόσμου, ζωοδότα, δι αυτού πιστούμενος Ανάστασιν.
Δόξα τη δυναστεία σου Σωτήρ· δόξα τη εξουσία σου·
δόξα τω δια λόγου πάντα συστησαμένω.
Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον
Η πηγή της σοφίας και της επιγνώσεως,
τους περί Μάρθαν ηρώτας, εν Βηθανία παρών
Πού τεθήκατε βοών, φίλον τον Λάζαρον;
ον δακρύσας συμπαθώς,
τετραήμερον νεκρόν, ανέστησας τη φωνή σου
Φιλάνθρωπε και οικτίρμον, ως ζωοδότης και Κύριος.
Κοντάκιον. Ήχος β'. Τα άνω ζητών
Η πάντων χαρά, Χριστός,
η αλήθεια, το φώς, η ζωή του Κόσμου,
η ανάστασις τοις εν γη πεφανέρωται,
τη αυτού αγαθότητι·
και γέγονε τύπος της Αναστάσεως,
τοις πάσι παρέχων θείαν άφεσιν.
Ο Οίκος
Τοις Μαθηταίς ο Κτίστης των όλων, προηγόρευσε λέγων·
Αδελφοί και γνωστοί, ημών ο φίλος κεκοίμηται·
τούτοις προλέγων και εκδιδάσκων,
ότι πάντα γινώσκεις ως Κτίστης πάντων·
άγωμεν ούν, πορευθώμεν και ίδωμεν ξένην ταφήν
και θρήνον τον της Μαρίας
και τον τάφον του Λαζάρου οψώμεθα·
εκεί μέλλω θαυματουργείν,
εκτελών του Σταυρού τα προοίμια,
και πάσι παρέχων θείαν άφεσιν.
Εις τους Αίνους
Ήχος α'.
Ανάστασις και ζωή των ανθρώπων υπάρχων Χριστέ,
εν τω μνήματι Λαζάρου επέστης
πιστούμενος ημίν τας δύο ουσίας σου μακρόθυμε,
ότι Θεός και άνθρωπος εξ αγνής Παρθένου παραγέγονας·
ως μεν γαρ βροτός επηρώτας, πού τέθαπται;
ως δε Θεός ανέστησας ζωηφόρω νεύματι τον τετραήμερον.
Της Θεότητός σου, Χριστέ,
παρέχων τοις Μαθηταίς σου τα σύμβολα,
εν τοις όχλοις εταπείνους σεαυτόν,
αποκρύψαι ταύτην βουλόμενος·
διό τοις Αποστόλοις ως προγνώστης και Θεός
του Λαζάρου τον θάνατον προηγόρευσας·
εν Βηθανία δε παρών τοις λαοίς,
του φίλου σου τον τάφον αγνοών,
μαθείν εζήτεις ως άνθρωπος·
αλλ' ο δια σου τετραήμερος αναστάς,
το θείον σου κράτος εδήλωσε.
Παντοδύναμε Κύριε δόξα σοι.
Ήχος πλ. δ'.
Λάζαρον τεθνεώτα, εν Βηθανία ήγειρας τετραήμερον·
μόνον γαρ ως επέστης τω μνήματι,
η φωνή ζωή τω τεθνεώτι γέγονε·
και στενάξας ο Άδης απέλυσε φόβω.
Μέγα το θαύμα! Πολυέλεε Κύριε δόξα σοι.
Δόξα. Ήχος β'.
Μέγα και παράδοξον θαύμα τετέλεσται σήμερον!
ότι νεκρόν τεταρταίον εκ τάφου
Χριστός φωνήσας ήγειρε και φίλον εκάλεσε·
δοξολογήσωμεν αυτόν ως υπερένοξον,
ίνα ταις πρεσβείαις του δικαίου Λαζάρου,
σώση τας ψυχάς ημών.
Εις την Λειτουργίαν
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ
Εκ του κατά Ιωάννην (ια' 1-45).
Τω καιρώ εκείνω ην τις ασθενών Λάζαρος από Βηθανίας, εκ της κώμης Μαρίας και Μάρθας της αδελφής αυτης. Ην δε Μαρία η αλείψασα τον Κύριον μύρω και εκμάξασα τους πόδας αυτου ταις θριξίν αυτής, ης ο αδελφός Λάζαρος ησθένει. Απέστειλαν ουν αι αδελφαί προς αυτόν, λέγουσαι· Κύριε, ίδε ον φιλεις ασθενεί. Ακούσας δε ο Ιησούς είπεν· αύτη η ασθένεια ουκ έστι προς θάνατον, αλλ' υπέρ της δόξης του Θεού, ίνα δοξασθή ο υιός του Θεου δι' αυτής. Ηγάπα δε ο Ιησούς την Μάρθαν και την αδελφήν αυτής και τον Λάζαρον. Ως ουν ήκουσεν ότι ασθενεί, τότε μεν έμεινεν εν ω ην τόπω δύο ημέρας· επειτα μετά τούτο λέγε τοις μαθηταίς· άγωμεν εις την Ιουδαίαν πάλιν. Λέγουσιν αυτώ οι μαθηταί· ραββί, νυν εζήτουν σε λιθάσαι οι Ιουδαίοι, και πάλιν υπάγεις εκεί; Απεκρίθη Ιησούς·Ουχί δώδεκα εισίν ώραι της ημέρας; Εάν τις περιπατεί εν τη ημέρα, ου προσκόπτει ότι το φως του κόσμου τούτου βλέπει· εάν δε τις περιπατή εν τη νυκτί, προσκόπτει, ότι το φως ουκ έστιν εν αυτώ. Ταύτα είπε, και μετά τούτο λέγει αυτοίς· Λάζαρος ο φίλος ημών κεκοίμηται· αλλά πορεύομαι ίνα εξυπνίσω αυτόν. Είπον ουν οι μαθηταί αυτού· Κύριε, ει κεκοίμηται, σωθήσεται. Ειρήκει δε ο Ιησούς περί του θανάτου αυτού. Εκείνοι δε έδοξαν ότι περί της κοιμήσεως του ύπνου λέγει. Τότε ουν είπεν αυτοίς ο Ιησούς παρρησία· Λάζαρος απέθανε, και χαίρω δι' υμάς, ίνα πιστεύσητε, ότι ούκ ήμην εκεί· αλλ' άγωμεν προς αυτόν. Είπεν ουν Θωμάς ο λεγόμενος Δίδυμος τοις συμμαθηταίς· άγωμεν και ημείς ίνα αποθάνωμεν μετ' αυτού.
Ελθών ουν ο Ιησούς εύρεν αυτόν τέσσαρας ημέρας ήδη έχοντα εν τω μνημείω. Ην δε η Βηθανία εγγύς των Ιεροσολύμων ως από σταδίων δεκαπέντε, και πολλοί εκ των Ιουδαίων εληλύθεισαν προς τας περί Μάρθαν και Μαρίαν ίνα παραμυθήσωνται αυτάς περί του αδελφού αυτών. Η ουν Μάρθα ως ήκουσεν ότι ο Ιησούς έρχεται, υπήντησεν αυτώ· Μαρία δε εν τω οίκω εκαθέζετο. Είπεν ουν η Μάρθα προς τον Ιησούν· Κύριε, ει ης ώδε, ο αδελφός μου ουκ αν ετεθνήκει. Αλλά και νύν οίδα ότι όσα αν αιτήση τον Θεόν, δώσει σοι ο Θεός. Λέγει αυτή ο Ιησούς· αναστήσεται ο αδελφός σου. Λέγει αυτώ Μάρθα· οίδα ότι αναστήσεται εν τη αναστάσει εν τη εσχάτη ημέρα. Είπεν αυτή ο Ιησούς· εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή. Ο πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνει ζήσεται· και πας ο ζων και πιστεύων εις εμέ ου μη αποθάνη εις τον αιώνα. Πιστεύεις τούτο; Λέγει αυτώ· ναι Κύριε, εγώ πεπίστευκα ότι συ ο Χριστός ο υιός του Θεού ο εις τον κόσμον ερχόμενος. Και ταύτα ειπούσα απήλθε και εφώνησε Μαρίαν την αδελφήν αυτής λάθρα ειπούσα· ο διδάσκαλος πάρεστι και φωνεί σε. Εκείνη ως ήκουσεν, εγείρεται ταχύ και έρχεται προς αυτόν. Ούπω δε εληλύθει ο Ιησούς εις την κώμην, αλλ' ην εν τω τόπω όπου υπήντησεν αυτώ η Μάρθα. Οι ουν Ιουδαίοι οι όντες μετ' αυτής εν τη οικία και παραμυθούμενοι αυτήν, ιδόντες την Μαρίαν ότι ταχέως ανέστη και εξήλθεν, ηκολούθησαν αυτή, λέγοντες ότι υπάγει εις το μνημείον ίνα κλαύση εκεί. Η ουν Μαρία ως ήλθεν όπου ην ο Ιησούς, ιδούσα αυτόν έπεσεν αυτού εις τους πόδας λέγουσα αυτώ· Κύριε, ει ης ώδε, ουκ αν απέθανέ μου ο αδελφός. Ιησούς ουν ως είδεν αυτήν κλαίουσαν και τους συνελθόντας αυτή Ιουδαίους κλαίοντας, ενεβριμήσατο τω πνεύματι και ετάραξεν εαυτόν, και είπε· πού τεθείκατε αυτόν; Λέγουσι αυτώ· Κύριε, έρχου και ίδε. Εδάκρυσεν ο Ιησούς. Έλεγον ουν οι Ιουδαίοι· ίδε πώς εφίλει αυτόν· τινές δε εξ αυτών είπον· ουκ ηδύνατο αυτός, ο ανοίξας τους οφθαλμούς του τυφλού, ποιήσαι ίνα και ούτος μη αποθάνη; Ιησούς ουν, πάλιν εμβριμώμενος εν εαυτώ, έρχεται εις το μνημείον· ην δε σπήλαιον, και λίθος επέκειτο επ' αυτώ. Λέγει ο Ιησούς· άρατε τον λίθον. Λέγει αυτώ η αδελφή του τεθνηκότος Μάρθα· Κύριε, ήδη όζει· τεταρταίος γαρ εστί. Λέγει αυτή ο Ιησούς· ουκ είπον σοι ότι εάν πιστεύσης, όψει την δόξαν του Θεού; Ήραν ουν τον λίθον ου ην ο τεθνηκώς κείμενος. Ο δε Ιησούς ήρε τους οφθαλμούς άνω και είπε· πάτερ, ευχαριστώ σοι ότι ήκουσάς μου. Εγώ δε ήδειν ότι πάντοτε μου ακούεις· αλλά δια τον όχλον τον περιεστώτα είπον, ίνα πιστεύσωσιν ότι συ με απέστειλας. Και ταύτα ειπών φωνή μεγάλη εκραύγασε· Λάζαρε, δεύρο έξω. Και εξήλθεν ο τεθνηκώς δεδεμένος τούς πόδας και τας χείρας κειρίαις, και η όψις αυτού σουδαρίω περιεδέδετο. Λέγει αυτοίς ο Ιησούς· λύσατε αυτόν και άφετε υπάγειν.
Πολλοί ουν εκ των Ιουδαίων, οι ελθόντες προς την Μαρίαν και θεασάμενοι α εποίησεν ο Ιησούς, επίστευσαν εις αυτόν.

_________________

«Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών το στήριγμα.
Σταυρός, αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων
το τραύμα»