Ὁ μακαριστός Γέροντας π. Χρυσόστομος, κατά κόσμον, Χρῖστος Σπύρου, γεννήθηκε στίς 24 Ἰουνίου 1923 στήν Ἐρμιόνη Ἀργολίδος. Ὑπῆρξε τό τελευταῖο τέκνο τῆς πολύτεκνης οἰκογενείας τοῦ Λαζάρου καί τῆς Χαριτίνης Σπύρου. Μετά τήν στοιχειώδη καί γυμνασιακήν ἐκπαίδευσιν, σπούδασε εἰς τήν Θεολογικήν Σχολήν τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν. Ὑπηρέτησε ὡς καθηγητής Θεολογίας σέ διάφορα ἐκπαιδευτικά Ἱδρύματα, καθώς καί εἰς τήν Ἀναργύρειον καί Κοργιαλένειον Σχολήν Σπετσῶν.

Τό ἔτος 1959, διακατεχόμενος ἀπό τόν πόθον τῆς μοναστικῆς ζωῆς, προσῆλθε εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Ζωοδόχου Πηγῆς Λογγοβάρδας Πάρου, ὅπου ἐμόνασε ὑπό τήν καθοδήγησιν τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος π. Φιλοθέου Ζερβάκου. Μέ τήν εὐλογίαν του ἀσκήτευσε γιά ἕνα διάστημα εἰς τό Θεοβάδιστον Ὄρος Σινᾶ. Τό ἔτος 1972, μετέβη εἰς τήν Ἱεράν Μητρόπολιν Ὕδρας Σπετσῶν καί Αἰγίνης, κατόπιν προσκλήσεως τοῦ οἰκείου ἐπισκόπου, ὅπου ὡς Πνευματικός καί Ἱεροκήρυκας ἀνέπτυξε πλουσίαν ἱεραποστολικήν καί φιλανθρωπικήν δρᾶσιν.

Παράλληλα, διαβλέποντας τόν κίνδυνον ἀλλοιώσεως τοῦ ὀρθοδόξου φρονήματος τοῦ χριστιανικοῦ ποιμνίου, ἔκανε πύρινα κηρύγματα κατά τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Τό ἔτος 1983, ἀποτειχίσθηκε ἀπό τήν κρατοῦσαν Ἐκκλησίαν, ἀποστέλλοντας ἔγγραφον Ὁμολογίαν πρός τόν Μητροπολίτην Ὕδρας, Σπετσῶν καί Αἰγίνης, κυρόν Ἱερόθεον, συμπαραστατούμενος ὑπό συσσώμου τῆς Ἀδελφότητος τῆς Ἱ. Μονῆς τῶν Ἁγίων Πάντων Σπετσῶν. Ἔκτοτε ξεκίνησε ὁ διωγμός ἀπό τήν προϊσταμένην ἀρχήν, ἐναντίον τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος καί τῆς Μοναστικῆς Ἀδελφότητος.

Ὡστόσο, χάριτι Θεοῦ καί μέ τήν συνδρομήν τῶν ἁπανταχοῦ Ὀρθοδόξων καί πνευματικῶν τέκνων, ὁ σεβαστός Γέροντας Χρυσόστομος καί ἡ Ἀδελφότης ἐξῆλθαν νικηταί. Παρά τάς ἀντιξοότητας, τήν 4ην Ἰανουαρίου 1985 ἵδρυσε τήν Ἱεράν Μονήν Παναγίας Γοργοεπηκόου καί Μυροφόρων Σπετσῶν. Ἀπό τήν νέαν ἔπαλξιν ἀφωσιώθηκεν ἐξ ὁλοκλήρου εἰς τόν ἀντιοικουμενιστικόν ἀγῶνα καί ταυτόχρονα ἐργαζόταν νυχθημερόν διά τήν πνευματικήν προκοπήν τοῦ ποιμνίου του. Τό παρόν πόνημα ἀποτελεῖ ἀπόρροιαν τοῦ ἀκραιφνοῦς ὀρθοδόξου φρονήματός του.

Ὅπως ἀναφέρουν χαρακτηριστικά, πνευματικά τέκνα τοῦ Γέροντος: «Μέ τήν ἄπειρη ἀγάπη του, τήν ταπείνωσή του, τόν χαριτωμένο καί βιωματικό του λόγο, τούς πολύαθλους ἀσκητικούς του ἀγῶνες, ἀλλά κυρίως μέ τήν περίτρανη Ὁμολογία του, μᾶς δίδαξε τί σημαίνει Χριστός καί Ὀρθοδοξία. Ἡ ζωή του ἦταν μιά διαρκής θυσία!... Σάν πολύτιμος σταλακτίτης στάλαζε καθημερινά στήν καρδιά μας τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ!... Μᾶς μύρωνε μέ τίς εὐωδίες Του, πού κρατᾶνε αἰώνια!... Μέ τήν δική του πορεία μᾶς ἔδειξε τόν δρόμο, πού ὁδηγεῖ στήν αἰώνια τρυφή, τήν αἰώνια μακαριότητα. Ἡ κρυστάλλινη καθαρότατη ψυχή του ἀντανακλοῦσε στό πρόσωπό του τό Φῶς τῆς Θεότητας καί τά κάλλη τοῦ Παραδείσου.

Ἐκεῖ τώρα εἶναι ἡ ψυχή του, ἕνα ὁλόλαμπρο ἀστέρι, πού καταυγάζει μέ τό φῶς του τό Οὐράνιο Πνευματικό Στερέωμα, μαζί μέ τόν Ἅγιο Νεκτάριο καί ἄλλους ὁμολογητάς ἁγίους... Ἐκεῖ, ὅπου δοξολογεῖται ἀκατάπαυστα τό Ὄνομα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ...». Ἐκοιμήθη ὁσιακῶς ἐν Κυρίῳ στίς 30 Μαΐου 2014 (π.ἡ.) (Μνήμη Ὁσίου Ἰσαακίου Δαλμάτων τοῦ Ὁμολογητοῦ). Τοῦ Γέροντος Χρυσοστόμου ἡ μνήμη εἴη αἰωνία!

_________________

«Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών το στήριγμα.
Σταυρός, αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων
το τραύμα»