Η Ευαγγελική περικοπή της Θείας Λειτουργίας των προηγιασμένων Θείων Δώρων.
Εκ του κατά Ματθαίον (ΚΔ'; 36 - ΚΣΤ'; 2)

Είπεν ο Κύριος τοις εαυτού μαθητές: περι δέ της ημέρας εκείνης και ώρας ουδείς οίδεν, ουδέ οι άγγελοι των ουρανών, ει μή ο πατήρ μου μόνος. ώσπερ δέ αι ημέραι του Νώε, ούτως έσται και η παρουσία του υιού του ανθρώπου. ώσπερ γάρ ήσαν εν ταις ημέραις ταις πρό του κατακλυσμού τρώγοντες και πίνοντες, γαμούντες και εκγαμίζοντες, άχρι ής ημέρας εισήλθε Νώε εις την κιβωτόν, και ουκ έγνωσαν έως ήλθεν ο κατακλυσμός και ήρεν άπαντας, ούτως έσται και η παρουσία του υιού του ανθρώπου. τότε δύο έσονται εν τω αγρώ, ο είς παραλαμβάνεται και ο είς αφίεται, δύο αλήθουσαι εν τω μυλώνι, μία παραλαμβάνεται και μία αφίεται. γρηγορείτε ούν, ότι ουκ οίδατε ποία ώρα ο Κύριος υμών έρχεται. Εκείνο δέ γινώσκετε ότι ει ήδει ο οικοδεσπότης ποία φυλακή ο κλέπτης έρχεται, εγρηγόρησεν άν και ουκ άν είασε διορυγήναι την οικίαν αυτού. δια τούτο και υμείς γίνεσθε έτοιμοι, ότι η ώρα ου δοκείτε ο υιός του ανθρώπου έρχεται. Τίς άρα εστίν ο πιστός δούλος και φρόνιμος, όν κατέστησεν ο κύριος αυτού επι της θεραπείας αυτού του διδόναι αυτοίς την τροφήν εν καιρώ? μακάριος ο δούλος εκείνος όν ελθών ο κύριος αυτού ευρήσει ποιούντα ούτως. αμήν λέγω υμίν ότι επι πάσι τοις υπάρχουσιν αυτού καταστήσει αυτόν. εάν δέ είπη ο κακός δούλος εκείνος εν τη καρδία αυτού, χρονίζει ο κύριός μου ελθείν, και άρξηται τύπτειν τους συνδούλους αυτού, εσθίη δέ και πίνη μετά των μεθυόντων, ήξει ο κύριος του δούλου εκείνου εν ημέρα η ου προσδοκά και εν ώρα η ου γινώσκει, και διχοτομήσει αυτόν, και το μέρος αυτού μετά των υποκριτών θήσει, εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων.

ΤΟΤΕ ομοιωθήσεται η βασιλεία των ουρανών δέκα παρθένοις, αίτινες λαβούσαι τας λαμπάδας αυτών εξήλθον εις απάντησιν του νυμφίου. πέντε δέ ήσαν εξ αυτών φρόνιμοι και αι πέντε μωραί. αίτινες μωραί λαβούσαι τας λαμπάδας εαυτών ουκ έλαβον μεθ'; εαυτών έλαιον, αι δέ φρόνιμοι έλαβον έλαιον εν τοις αγγείοις αυτών μετά των λαμπάδων αυτών. χρονίζοντος δέ του νυμφίου ενύσταξαν πάσαι και εκάθευδον. μέσης δέ νυκτός κραυγή γέγονεν, ιδού ο νυμφίος έρχεται, εξέρχεσθε εις απάντησιν αυτού. τότε ηγέρθησαν πάσαι αι παρθένοι εκείναι και εκόσμησαν τας λαμπάδας αυτών. αι δέ μωραί ταις φρονίμοις είπον, δότε ημίν εκ του ελαίου υμών, ότι αι λαμπάδες ημών σβέννυνται. απεκρίθησαν δέ αι φρόνιμοι λέγουσαι, μήποτε ουκ αρκέσει ημίν και υμίν, πορεύεσθε δέ μάλλον προς τους πωλούντας και αγοράσατε εαυταίς. απερχομένων δέ αυτών αγοράσαι ήλθεν ο νυμφίος και αι έτοιμοι εισήλθον μετ'; αυτού εις τους γάμους, και εκλείσθη η θύρα. ύστερον δέ έρχονται και αι λοιπαί παρθένοι λέγουσαι, κύριε κύριε, άνοιξον ημίν. ο δέ αποκριθείς είπεν, αμήν λέγω υμίν, ουκ οίδα υμάς. γρηγορείτε ούν, ότι ουκ οίδατε την ημέραν ουδέ την ώραν εν η ο υιός του ανθρώπου έρχεται.

Ώσπερ γάρ άνθρωπος αποδημών εκάλεσε τους ιδίους δούλους και παρέδωκεν αυτοίς τά υπάρχοντα αυτού, και ώ μέν έδωκε πέντε τάλαντα, ώ δέ δύο, ώ δέ έν, εκάστω κατά την ιδίαν δύναμιν, και απεδήμησεν ευθέως. πορευθείς δέ ο τά πέντε τάλαντα λαβών ειργάσατο εν αυτοίς και εποίησεν άλλα πέντε τάλαντα. ωσαύτως και ο τά δύο εκέρδησε και αυτός άλλα δύο. ο δέ το έν λαβών απελθών ώρυξεν εν τη γή και απέκρυψε το αργύριον του κυρίου αυτού. μετά δέ χρόνον πολύν έρχεται ο κύριος των δούλων εκείνων και συναίρει μετ'; αυτών λόγον. και προσελθών ο τά πέντε τάλαντα λαβών προσήνεγκεν άλλα πέντε τάλαντα λέγων, κύριε, πέντε τάλαντά μοι παρέδωκας, ίδε άλλα πέντε τάλαντα εκέρδησα επ'; αυτοίς. έφη αυτώ ο κύριος αυτού, εύ, δούλε αγαθέ και πιστέ! επι ολίγα ής πιστός, επι πολλών σε καταστήσω, είσελθε εις την χαράν του κυρίου σου. προσελθών δέ και ο τά δύο τάλαντα λαβών είπε, κύριε, δύο τάλαντά μοι παρέδωκας, ίδε άλλα δύο τάλαντα εκέρδησα επ'; αυτοίς. έφη αυτώ ο κύριος αυτού, εύ, δούλε αγαθέ και πιστέ! επι ολίγα ής πιστός, επι πολλών σε καταστήσω, είσελθε εις την χαράν του κυρίου σου. προσελθών δέ και ο το έν τάλαντον ειληφώς είπε, κύριε, έγνων σε ότι σκληρός εί άνθρωπος, θερίζων όπου ουκ έσπειρας και συνάγων όθεν ου διεσκόρπισας, και φοβηθείς απελθών έκρυψα το τάλαντόν σου εν τη γή, ίδε έχεις το σόν. αποκριθείς δέ ο κύριος αυτού είπεν αυτώ, πονηρέ δούλε και οκνηρέ! ήδεις ότι θερίζω όπου ουκ έσπειρα και συνάγω όθεν ου διεσκόρπισα! έδει ούν σε βαλείν το αργύριόν μου τοις τραπεζίταις, και ελθών εγώ εκομισάμην άν το εμόν σύν τόκω. άρατε ούν απ'; αυτού το τάλαντον και δότε τω έχοντι τά δέκα τάλαντα. τω γάρ έχοντι παντί δοθήσεται και περισσευθήσεται, απο δέ του μή έχοντος και ο έχει αρθήσεται απ'; αυτού. και τον αχρείον δούλον εκβάλετε εις το σκότος το εξώτερον, εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων.

Όταν δέ έλθη ο υιός του ανθρώπου εν τη δόξη αυτού και πάντες οι άγιοι άγγελοι μετ'; αυτού, τότε καθίσει επι θρόνου δόξης αυτού, και συναχθήσεται έμπροσθεν αυτού πάντα τά έθνη, και αφοριεί αυτούς απ'; αλλήλων ώσπερ ο ποιμήν αφορίζει τά πρόβατα απο των ερίφων, και στήσει τά μέν πρόβατα εκ δεξιών αυτού, τά δέ ερίφια εξ ευωνύμων. τότε ερεί ο βασιλεύς τοις εκ δεξιών αυτού, δεύτε οι ευλογημένοι του πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν απο καταβολής κόσμου. επείνασα γάρ, και εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα, και εποτίσατέ με, ξένος ήμην, και συνηγάγετέ με, γυμνός, και περιεβάλετέ με, ησθένησα, και επεσκέψασθέ με, εν φυλακή ήμην, και ήλθετε προς με. τότε αποκριθήσονται αυτώ οι δίκαιοι λέγοντες, κύριε, πότε σε είδομεν πεινώντα και εθρέψαμεν, η διψώντα και εποτίσαμεν? πότε δέ σε είδομεν ξένον και συνηγάγομεν, η γυμνόν και περιεβάλομεν? πότε δέ σε είδομεν ασθενή η εν φυλακή, και ήλθομεν προς σε? και αποκριθείς ο βασιλεύς ερεί αυτοίς, αμήν λέγω υμίν, εφ'; όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε. τότε ερεί και τοις εξ ευωνύμων, πορεύεσθε απ'; εμού οι κατηραμένοι εις το πύρ το αιώνιον το ητοιμασμένον τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού. επείνασα γάρ, και ουκ εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα, και ουκ εποτίσατέ με, ξένος ήμην, και ου συνηγάγετέ με, γυμνός, και ου περιεβάλετέ με, ασθενής και εν φυλακή, και ουκ επεσκέψασθέ με. τότε αποκριθήσονται αυτώ και αυτοί λέγοντες, κύριε, πότε σε είδομεν πεινώντα η διψώντα η ξένον η γυμνόν η ασθενή η εν φυλακή, και ου διηκονήσαμέν σοι? τότε αποκριθήσεται αυτοίς λέγων, αμήν λέγω υμίν, εφ'; όσον ουκ εποιήσατε ενί τούτων των ελαχίστων, ουδέ εμοί εποιήσατε. και απελεύσονται ούτοι εις κόλασιν αιώνιον, οι δέ δίκαιοι εις ζωήν αιώνιον.

ΚΑΙ εγένετο ότε ετέλεσεν ο Ιησούς πάντας τους λόγους τούτους είπεν τοις μαθηταίς αυτού, οίδατε ότι μετά δύο ημέρας το πάσχα γίνεται, και ο υιός του ανθρώπου παραδίδοται εις το σταυρωθήναι.

_________________

«Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών το στήριγμα.
Σταυρός, αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων
το τραύμα»