Αρχική

Όλοι οι χρόνοι είναι UTC + 2 ώρες [ DST ]




Δημιουργία νέου θέματος Απαντήστε στο θέμα  [ 24 Δημοσιεύσεις ]  Μετάβαση στην σελίδα Προηγούμενη  1, 2, 3  Επόμενο
Συγγραφέας Μήνυμα
UNREAD_POSTΔημοσιεύτηκε: Παρ 17 Μαρ 2017, 12:57 
Χωρίς σύνδεση
Site Admin
Site Admin
Άβαταρ μέλους

Εγγραφή: Τρί 08 Ιαν 2008, 14:48
Δημοσιεύσεις: 10465
Στέφανος ο Νέος, Ομολογητής και Μάρτυρας

28 Νοεμβρίου


Ο άγιος Στέφανος, εφάμιλλος του πρωτομάρτυρος, γεννήθηκε το 715 στην Κωνσταντινούπολη από ευσεβείς και επιφανείς γονείς που για πολλά χρόνια ήταν άτεκνοι. Όταν ο Θεός τους χάρισε το τέκνο αυτό μετά από φανέρωση της Υπεραγίας Θεοτόκου, το έταξαν στην υπηρεσία Του. Βαπτίσθηκε από τον άγιο πατριάρχη Γερμανό [12 Μαΐου], ο οποίος το έθεσε υπό τη σκέπη του πρωτομάρτυρος. Το παιδί πρόκοβε σε γνώση και αρετή, περιφρονώντας τις μάταιες απολαύσεις και επιδιδόμενο ιδιαιτέρως στην άσκηση της ακτημοσύνης και της ταπεινοφροσύνης.

Όταν ήλθε η ώρα για τους γονείς του να εκπληρώσουν την υπόσχεσή τους, ο αυτοκράτορας Λέων Γ' ο Ίσαυρος (717-741) άρχισε να λαμβάνει τα πρώτα μέτρα για την απαγόρευση της τιμής των ιερών εικόνων και τον διωγμό των υπερασπιστών της Ορθοδοξίας. Έκριναν πιο συνετό να απομακρυνθούν από τη Βασιλεύουσα και να εμπιστευθούν τον γιό τους στους μοναχούς του ορούς του Αγίου Αυξεντίου, πλησίον της Χαλκηδόνας [1].

Ο δεκαεξαετής νέος έγινε δεκτός μετά χαράς από τους αγίους ανθρώπους και την ίδια κιόλας ημέρα ενεδύθη το αγγελικό Σχήμα. Έγινε μαθητής του πέμπτου κατά σειράν διαδόχου του αγίου Αυξεντίου, Ιωάννου, ενός Γέροντος έμπειρου στην ασκητική τέχνη και προικισμένου με το προορατικό χάρισμα. Ο Στέφανος επέδειξε τέλεια υπακοή και τον ίδιο ζήλο για τα πλέον κουραστικά διακονήματα όπως και την αδιάλειπτη δοξολογία του Θεού. Λίγο αργότερα εκοιμήθη ο κατά σάρκα πατέρας του και ο Στέφανος μετέβη στην Κωνσταντινούπολη για να ρυθμίσει τις υποθέσεις του και να μοιράσει τα υπάρχοντά του στους φτωχούς. Έφερε πίσω μαζί του τη μητέρα του και μία από τις αδελφές του που έγιναν μοναχές στην κοντινή γυναικεία Μονή των Τριχιναραίων και άφησε την άλλη αδελφή του να εισέλθει σε ένα μοναστήρι της Βασιλεύουσας.

Όταν μετά από λίγο παρέδωσε την ψυχή του στον Θεό και ο Ιωάννης, ο πνευματικός του πατέρας, ο Στέφανος επελέγη ομοφώνως από τους αδελφούς στη θέση του ως ηγούμενος. Υπό την επιμελή καθοδήγησή του και χάρη στη μεγάλη του ταπεινοφροσύνη, η μικρή ομάδα των ασκητών αυξήθηκε φθάνοντας να αριθμεί είκοσι αδελφούς και έγινε κοινοβιακό μοναστήρι. Ο άγιος οργάνωσε την αδελφότητα με τρόπο που να αποτελεί όντως εικόνα της Βασιλείας των ουρανών και κατόπιν αποσύρθηκε πιο ψηλά στο όρος για να δοθεί απερίσπαστος στη σιωπηλή και αδιάλειπτη προσευχή, αφήνοντας έναν από τους μαθητές του, τον Μαρίνο, ως υπεύθυνο για τη μονή. Το κελί του δεν είχε στέγη και ήταν εκτεθειμένο σε όλους τους καιρούς, ήταν δε τόσο στενό, που δεν μπορούσε κανείς να καθήσει οκλαδόν. Φορώντας χειμώνα καλοκαίρι ένα λεπτό χιτώνα, φέροντας βαρειές αλυσίδες πάνω του και αρκούμενος σε μια τροφή ικανή να τον κρατά απλώς στη ζωή, ο άγιος Στέφανος έκανε μεγάλες προόδους στην προσευχή και δίχως να το θελήσει τράβηξε γύρω του πλήθος μαθητών και επισκεπτών που διέδωσαν τη φήμη του σε ολόκληρη την αυτοκρατορία.

Μετά τον θάνατο του Λέοντος του Γ' (741), εστέφθη αυτοκράτορας ο γιός του Κωνσταντίνος Ε'. Στην αρχή της βασιλείας του, απασχολημένος καθώς ήταν στην αντιμετώπιση του σφετεριστή Αρτάβασδου και της αραβικής απειλής στην ανατολή, δεν έδειξε να τον ενδιαφέρει η κατάργηση των εικόνων. Μόλις εδραιώθηκε όμως η εξουσία του, εκήρυξε απηνή διωγμό εναντίον όσων τιμούσαν τις ιερές εικόνες. Εγύμνωσε εκκλησίες, βεβήλωσε ιερά σκεύη που τα διακοσμούσαν ιερές παραστάσεις, έβαλε να ασβεστώσουν τοίχους ιστορημένους με τοιχογραφίες και έκαψε ξύλινες εικόνες. Μονάχα παραστάσεις με διακοσμητικό και θύραθεν χαρακτήρα σεβάσθηκε και μόνον τον Σταυρό αναγνώρισε ως άξιο προσκυνήσεως.

Όσοι τολμούσαν να αντιταχθούν στα μέτρα του τιμωρούνταν αυστηρά, ιδιαιτέρως δε οι μοναχοί. Καταδιωκόμενοι, εξοριζόμενοι, βασανιζόμενοι, αυτοί συνέρρεαν κατά πλήθη στη Μονή του Αγίου Αυξεντίου για να βρουν κοντά στον άγιο Στέφανο παρηγοριά και ενθάρρυνση για να παραμείνουν στέρεοι στην ομολογία της Ορθοδοξίας. Τους συμβούλευε να μεταναστεύσουν σε περιοχές ανέγγιχτες ακόμη από τα απάνθρωπα αυτοκρατορικά μέτρα: στη Μαύρη Θάλασσα, στον Περσικό Κόλπο, στην Κύπρο, στις ακτές της Συρίας και κυρίως στη νότια Ιταλία, όπου χιλιάδες μοναχοί έβρισκαν τότε καταφύγιο. Το 754 ο τύραννος συνεκάλεσε μια σύνοδο στο ανάκτορο της Ιέρειας με τη συμμετοχή πλέον των τριακοσίων υποταγμένων στην εξουσία του επισκόπων, η οποία κατ' εντολή του διακήρυξε επισήμως την κατάργηση της προσκυνήσεως των εικόνων και την αναγνώριση κάποιων παρανοϊκών δογμάτων που είχε διατυπώσει ο αυτοκράτορας, ο οποίος καυχόταν για τις θεολογικές του γνώσεις.

Με όπλο τη συνοδική τούτη απόφαση, ο Κωνσταντίνος Ε' έβαλε να καταστρέψουν παντού τις εικόνες και διέταξε να τις αντικαταστήσουν με παραστάσεις του αυτοκράτορα ή με κοσμικές σκηνές. Καταστράφηκαν επίσης τα λείψανα των αγίων και τα πράγματα έφθασαν μάλιστα μέχρι του σημείου να καταδικασθεί ακόμη και η τιμή της Θεοτόκου και των αγίων.

Παντού οι ομολογητές καίγονταν, ξυλοκοπούνταν ή φυλακίζονταν. Ήταν λοιπόν η κατάλληλη ευκαιρία να εξαπολυθεί ένας συστηματικός διωγμός κατά του μοναχισμού, ο οποίος, πια ανεξάρτητος από την επίσημη ιεραρχία απέναντι στην εξουσία, παρέμενε πάντα ένας παράγων αντιστάσεως κατά της αυτοκρατορικής αυθαιρεσίας. Άρχισαν λοιπόν να κλείνουν τα μοναστήρια, μετατρέποντάς τα ακόμη και σε στρατώνες, «λουτρά» ή άλλα δημόσια κτήρια. Οι μοναχοί προπηλακίζονταν και αναγκάζονταν δια της βίας να επιστρέψουν στην τάξη των λαϊκών και να νυμφευθούν επί ποινή βασανισμού. Όσοι αντιστέκονταν, υφίσταντο ακρωτηριασμό της μύτης, της γλώσσας ή άλλες βιαιοπραγίες πριν σταλούν στην εξορία.

Απτόητος απέναντι στα κατασταλτικά μέτρα, ο άγιος Στέφανος συνέχιζε την αντίστασή του και αναδείχθηκε παντού αρχηγός της ορθοδόξου παρατάξεως. Κλήθηκε λοιπόν από τους απεσταλμένους του αυτοκράτορα να μεταβεί στην Κωνσταντινούπολη για να προσυπογράψει τις αποφάσεις της αιρετικής συνόδου. Μετά την άρνησή του και τη θαρραλέα αποπομπή τους, αυτοί μηχανεύθηκαν απάτη για να τον μειώσουν ηθικά στα μάτια των πολυπληθών υποστηρικτών του διαδίδοντας ότι ο άγιος είχε παραδοθεί στην ασέλγεια με μια πνευματική του θυγατέρα, μια αξιότιμη μοναχή της μονής, και πλήρωσαν ψευδομάρτυρες για να καταθέσουν ενώπιον του ηγεμόνα. Η μοναχή ονόματι Άννα, οδηγήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και παρουσιάσθηκε στον αυτοκράτορα. Αρνούμενη τις άθλιες αυτές συκοφαντίες βασανίσθηκε απάνθρωπα, αλλά η τιμή του αγίου παρέμεινε άθικτη. Τελικώς, μηχανευόμενοι άλλο δόλο, κατάφεραν να τον συλλάβουν προφασιζόμενοι ότι είχε εξαναγκάσει έναν νέο που ήταν ευνοούμενος του αυτοκράτορα να ενδυθεί το μοναχικό Σχήμα.

Τον έκλεισαν σε μια μονή της Κωνσταντινουπόλεως, ενώ έκαιγαν το μοναστήρι του και διασκόρπιζαν τους μαθητές του. Κατόπιν τον έφεραν δημοσίως αντιμέτωπο με θεολόγους του αυτοκράτορα, αλλά εκεί υποστήριξε με λαμπρό τρόπο την παράδοση των αγίων Πατέρων. Μπροστά στο δίλημμα που του ετέθη να υπογράψει τις αποφάσεις της συνόδου ή να πεθάνει βασανιζόμενος, ο άγιος ενέπαιξε τους κατηγόρους του, έδειξε ότι η σύνοδος δεν μπορούσε παρά να είναι ψευδής και οι αποφάσεις της αιρετικές και ξένες προς την παράδοση, υπενθυμίζοντας μάλιστα οι έξι πρώτες Οικουμενικές Συνοδοί είχαν λάβει χώρα σε εκκλησίες διακοσμημένες με ιερές εικόνες. Εν συνεχεία, καταδικάσθηκε σε εξορία στην Προκόννησο της Προποντίδας (755). Επωφελούμενος της εξορίας, ο άγιος αποσύρθηκε σε ένα στενό κελλί στην κορυφή ενός στύλου, όπου και αποδύθηκε σε νέους ασκητικούς άθλους. Αξιώθηκε με τον τρόπο αυτό μια τόσο μεγάλη χάρη από το Θεό, που εκ πλήθος θαυμάτων για όσους έρχονταν κοντά του και ομολογούσαν την άγια ορθόδοξη πίστη, προσκυνώντας την εικόνα του Χριστού.

Τα θαύματα αυτά συνέβαλαν στη μεγαλύτερη ακόμη εξάπλωση της φήμης του αγίου και ενίσχυσαν τους οπαδούς της Ορθοδοξίας, γιατί ήταν δύσκολο να βρεθεί μια τέτοια αγιότητα στο στρατό των αιρετικών. Για να θέσει τέρμα στην αύξηση του κύρους του ο τύραννος έβαλε να τον μεταφέρουν στην Κωνσταντινούπολη, στη φυλακή του πραιτωρίου. Εκεί βρήκε ο άγιος άλλους 342 μοναχούς ομολογητές της πίστεως.

Όλοι έφεραν στο σώμα τους τα σημάδια των ενδόξων αγώνων τους: οι μεν ήταν ακρωτηριασμένοι στη μύτη, άλλοι στα αυτιά ή στη γλώσσα, άλλοι πάλι είχαν υποστεί αισχρούς εξευτελισμούς και είχαν βουτηχθεί σε ακαθαρσίες. Βλέποντάς τους ο άγιος εδόξασε κλαίγοντας την πίστη και την καρτερία τους. Έδωσε θάρρος στους απελπισμένους, τους παρότρυνε να παραμείνουν σταθεροί στην πέτρα της πίστεως μέχρι το τέλος του αγώνα και τους ένωσε σε ένα σώμα κάτω από την ισχυρή πνευματική αυθεντία του. Παρά τις δύσκολες συνθήκες της φυλακής, ο Στέφανος οργάνωσε τη ζωή των κρατουμένων όπως σε ένα μοναστήρι, στον ρυθμό της αδιάλειπτου δοξολογίας του Θεού και εν αρμονία και αγάπη. Μετέστρεψε μάλιστα στην Ορθοδοξία μερικούς από τους δεσμοφύλακές του, οι οποίοι άκουγαν με θαυμασμό τις διηγήσεις για τους αγώνες των αγίων ομολογητών.

Μετά από ένδεκα μήνες στη φυλακή ο Στέφανος έλαβε την αποκάλυψη του επικείμενου τέλους του. Νήστευσε τότε σαράντα ημέρες, κατά τη διάρκεια των οποίων δίδασκε νυχθημερόν στους μαθητές του την οδό της Σωτηρίας. Όταν έφθασε η τελευταία ημέρα, είπε να τελεσθεί ολονύκτια αγρυπνία για να λάβει από τον Θεό τη δύναμη στον έσχατο αγώνα του. Ο τύραννος είχε αναρτήσει παντού αναγγελίες για την απόφαση της εκτελέσεως του αρχηγού της ορθοδόξου παρατάξεως, με σκοπό να τρομοκρατήσει όσους έκρυβαν στο σπίτι τους μοναχούς ή ομολογητές της πίστεως. Στη μεγάλη αναταραχή που ακολούθησε, το πλήθος υποκινούμενο από τους στρατιώτες έσπευσε στο πραιτώριο, πήρε τον άγιο και τον έσυρε στους δρόμους υβρίζοντας και κτυπώντας τον.

Όταν ο όχλος έφθασε στον ναό του Αγίου Θεοδώρου, ένας από τους αχρείους αυτούς, ονόματι Φιλομάτιος, κτύπησε τον άγιο στο κεφάλι με ένα δοκάρι, του έσπασε το κρανίο και τα μυαλά του χύθηκαν στο χώμα. Το νεκρό σώμα του αγίου συνέχισαν να το κτυπούν με πέτρες μέχρις ότου παραμορφωθεί και το έσυραν έξω των τειχών για να το ρίξουν τελικά στην κοινή τάφρο που προοριζόταν για τους ειδωλολάτρες και τους κατάδικους. Το γεγονός έλαβε χώρα στις 20 Νοεμβρίου 765 [2].
_______________________________________

1. Την εποχή εκείνη δεν ήταν πραγματικό μοναστήρι αλλά μάλλον μια αναχωρητική ομάδα ιδρυμένη τον 5° αιώνα από τον όσιο Αυξέντιο. Οι ασκητές ζούσαν υπό την καθοδήγηση ενός πνευματικού πατέρα. Όχι μακριά από εκεί, υπήρχε μια γυναικεία μονή.

2. Δίνουμε την ημερομηνία αυτή ακολουθώντας τη Χρονογραφία του αγίου Θεοφάνους του Ομολογητού. Φαίνεται πως σύμφωνα με το κείμενο αυτό, όπως και με την Ιστορία σύντομον του αγίου Νικηφόρου του Ομολογητού, η άμεση αιτία του θανάτου του αγίου Στεφάνου ήταν μάλλον η σχέση του με δυο ανώτερους αξιωματούχους τους οποίους είχε οδηγήσει στον μοναχισμό.

ΝΕΟΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ Εκδόσεις ΙΝΔΙΚΤΟΣ


http://www.impantokratoros.gr/71C4B349.el.aspx

_________________

«Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών το στήριγμα.
Σταυρός, αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων
το τραύμα»


Κορυφή
 Προφίλ  
Απάντηση με παράθεση  
UNREAD_POSTΔημοσιεύτηκε: Κυρ 19 Μαρ 2017, 14:59 
Χωρίς σύνδεση
Site Admin
Site Admin
Άβαταρ μέλους

Εγγραφή: Τρί 08 Ιαν 2008, 14:48
Δημοσιεύσεις: 10465

_________________

«Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών το στήριγμα.
Σταυρός, αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων
το τραύμα»


Κορυφή
 Προφίλ  
Απάντηση με παράθεση  
UNREAD_POSTΔημοσιεύτηκε: Τετ 22 Μαρ 2017, 12:25 
Χωρίς σύνδεση
Site Admin
Site Admin
Άβαταρ μέλους

Εγγραφή: Τρί 08 Ιαν 2008, 14:48
Δημοσιεύσεις: 10465
Εικόνα

Οἱ Ἅγιοι σαράντα Μάρτυρες ποὺ μαρτύρησαν στὴ Σεβάστεια

Καὶ οἱ 40 αὐτοὶ Ἅγιοι ἦταν στρατιῶτες στὸ πιὸ ἐπίλεκτο τάγμα τοῦ στρατοῦ τοῦ Λικινίου. Ὅταν αὐτὸς ἐξαπέλυσε διωγμὸ κατὰ τῶν χριστιανῶν, οἱ Ἅγιοι 40 συλλαμβάνονται ἀμέσως ἀπὸ τὸν ἔπαρχο Ἀγρικόλα (στὴ Σεβάστεια). Στὴν ἀρχὴ τοὺς ἐπαινεῖ καὶ τοὺς ὑπόσχεται ἀμοιβὲς καὶ ἀξιώματα, γιὰ νὰ ἀρνηθοῦν τὴν πίστη τους. Τότε ἕνας ἀπὸ τοὺς 40, ὁ Κάνδιδος, ἀπαντᾷ: «Εὐχαριστοῦμε γιὰ τοὺς ἐπαίνους τῆς ἀνδρείας μας. Ἀλλὰ ὁ Χριστός, στὸν ὁποῖο πιστεύουμε, μᾶς διδάσκει ὅτι στὸν καθένα ἄρχοντα πρέπει νὰ τοῦ προσφέρουμε ὅ,τι τοῦ ἀνήκει. Καὶ γι᾿ αὐτὸ στὸ βασιλέα προσφέρουμε τὴν στρατιωτικὴ ὑπακοή. Ἄν, ὅμως, ἐνῷ ἀκολουθοῦμε τὸ Εὐαγγέλιο, δὲν ζημιώνουμε τὸ κράτος, ἀλλὰ μᾶλλον τὸ ὠφελοῦμε μὲ τὴν ὑπηρεσία μας, γιατὶ μᾶς ἀνακρίνεις γιὰ τὴν πίστη ποὺ μορφώνει τέτοιους χαρακτῆρες καὶ ὁδηγεῖ σὲ τέτοια ἔργα;». Ὁ Ἀγρικόλας κατάλαβε ὅτι δὲν μποροῦσε νὰ τοὺς ἐπιβληθεῖ μὲ ἤρεμο τρόπο καὶ διέταξε νὰ τοὺς βασανίσουν. Ὁπότε, μία παγωμένη χειμωνιάτικη νύχτα, τοὺς ρίχνουν στὰ κρύα νερὰ μίας λίμνης. Τὸ μαρτύριο ἦταν φρικτό. Τὰ σώματα ἄρχισαν νὰ μελανιάζουν. Ἀλλ᾿ αὐτοὶ ἐνθάῤῥυναν ὁ ἕνας τὸν ἄλλο, λέγοντας: «Δριμὺς ὁ χειμών, ἀλλὰ γλυκὺς ὁ παράδεισος. Λίγο ἂς ὑπομείνουμε καὶ σὲ μία νύχτα θὰ κερδίσουμε ὁλόκληρη τὴν αἰωνιότητα». Ἐνῷ προχωροῦσε τὸ μαρτύριο, ἕνας μόνο λιποψύχησε καὶ βγῆκε ἀπὸ τὴν λίμνη. Τὸν ἀντικατέστησε ὅμως ὁ φρουρὸς (Ἀγλάιος), ποὺ εἶδε τὰ στεφάνια πάνω ἀπὸ τὰ κεφάλια τους. Ὁμολόγησε τὸ Χριστό, μπῆκε στὴ λίμνη καὶ μαζί με τοὺς 39 παίρνει καὶ αὐτὸς τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου, ἀφοῦ μισοπεθαμένους τοὺς ἔβγαλαν τὸ πρωὶ ἀπὸ τὴν λίμνη καὶ τοὺς συνέτριψαν τὰ σκέλη.

Κατὰ τοὺς Παρισινοὺς Κώδικες 1575 καὶ 1476 τὰ ὀνόματά τους ἦταν: Κυρίων, Κάνδιδος (ἢ Κλαύδιος), Δόμνας, Εὐτύχιος (ἢ Εὐτυχής), Σεβηριανός, Κύριλλος, Θεόδουλος, Βιβιανός, Ἀγγίας, Ἡσύχιος, Εὐνοϊκός, Μελίτων, Ἠλιάδης (ἢ Ἠλίας), Ἀλέξανδρος, Σακεδὼν (ἢ Σακερδών), Οὐάλης, Πρίσκος, Χουδίων, Ἡράκλειος, Ἐκδίκιος, (ἢ Εὐδίκιος), Ἰωάννης, Φιλοκτήμων, Φλάβιος, Ξάνθιος, (ἢ Ξανθίας), Οὐαλέριος, Νικόλαος, Ἀθανάσιος, Θεόφιλος, Λυσίμαχος, Γάϊος, Κλαύδιος, Σμάραγδος, Σισίνιος, Λεόντιος, Ἀέτιος, Ἀκάκιος, Δομετιανὸς (ἢ Δομέτιος), 2 Γοργόνιοι, Ἰουλιανός, (ἢ Ἐλιανὸς ἢ Ἠλιανός), καὶ Ἀγλάιος ὁ καπικλάριος. (Ὁρισμένοι Κώδικες ἀναφέρουν καὶ ἐπιπλέον τῶν 40 ὀνόματα, ὅπως αὐτὰ τῶν Ἁγίων Ἀειθαλᾶ, ἄλλου Γοργονίου κ.λπ.).

_________________

«Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών το στήριγμα.
Σταυρός, αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων
το τραύμα»


Κορυφή
 Προφίλ  
Απάντηση με παράθεση  
UNREAD_POSTΔημοσιεύτηκε: Σάβ 25 Μαρ 2017, 21:52 
Χωρίς σύνδεση
Site Admin
Site Admin
Άβαταρ μέλους

Εγγραφή: Τρί 08 Ιαν 2008, 14:48
Δημοσιεύσεις: 10465

_________________

«Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών το στήριγμα.
Σταυρός, αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων
το τραύμα»


Κορυφή
 Προφίλ  
Απάντηση με παράθεση  
UNREAD_POSTΔημοσιεύτηκε: Δευτ 17 Απρ 2017, 09:48 
Χωρίς σύνδεση
Site Admin
Site Admin
Άβαταρ μέλους

Εγγραφή: Τρί 08 Ιαν 2008, 14:48
Δημοσιεύσεις: 10465

_________________

«Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών το στήριγμα.
Σταυρός, αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων
το τραύμα»


Κορυφή
 Προφίλ  
Απάντηση με παράθεση  
UNREAD_POSTΔημοσιεύτηκε: Παρ 28 Απρ 2017, 09:50 
Χωρίς σύνδεση
Site Admin
Site Admin
Άβαταρ μέλους

Εγγραφή: Τρί 08 Ιαν 2008, 14:48
Δημοσιεύσεις: 10465
Άγιοι Εννέα Μάρτυρες εν Κυζίκω 28 Απριλίου
Οι Άγιοι εννέα μάρτυρες της Κυζίκου δηλ. ο Θεόγνις, ο Ρούφος, ο Αντίπατρος, ο Θεόστιχος, ο Αρτεμάς, ο Μάγνος, ο Θεόδουλος, ο Θαυμάσιος και ο Φιλήμονας καταγόταν από διάφορους τόπους. Συνελήφθησαν όμως όλοι μαζί στη Κύζικο την περίοδο των διωγμών. Όταν οδηγήθηκαν μπροστά στον τοπικό άρχοντα επέδειξαν θαυμαστή γενναιότητα και υπερασπίσθηκαν με παρρησία και θάρρος την πίστη τους.
Για το λόγο αυτό και για να καμφθεί το σθένος τους ρίχθηκαν στη φυλακή. Εκεί χωρίς νερό και ψωμί προσευχόταν και δοξολογούσαν τον Κύριό τους ο οποίος τούς αξίωσε να υποφέρουν για Εκείνον και ο ένας έδινε θάρρος στον άλλον. Όταν ο άρχοντας από τη φυλακή και τούς ρώτησε για τελευταία φορά αν επιμένουν να πιστεύουν στο Χριστό όλοι «εν ενί στόματι και μία καρδία» του απάντησαν ότι προτιμούν το μαρτύριο από το να αρνηθούν τον Πλάστη και Δημιουργό και Σωτήρα του κόσμου. Έξαλλος από οργή ο άρχοντας διέταξε αμέσως τον αποκεφαλισμό τους χαρίζοντάς τους την ουράνια δόξα.

Αγιος Θεογνις Μαρτυρας Εν Κυζικω, Αγιος Ρουφος Μαρτυρας Εν Κυζικω, Αγιος Αντιπατρος Μαρτυρας Εν Κυζικω, Αγιος Θεοστιχος Μαρτυρας Εν Κυζικω, Αγιος Αρτεμας Μαρτυρας Εν Κυζικω, Αγιος Μαγνος Μαρτυρας Εν Κυζικω, Αγιος Θεοδοτος Μαρτυρας Εν Κυζικω, Αγιος Θαυμασιος Μαρτυρας Εν Κυζικω, Αγιος Φιλημον Μαρτυρας Εν Κυζικω


Ἀπολυτίκιον (Κατέβασμα)
Ἦχος γ'. Θείας πίστεως.

Θείας πίστεως, τὴ συμφωνία, ἐννεάριθμος, Μαρτύρων δῆμος, ἐν Κυζίκῳ ἱερῶς ἠνδραγάθησε, τὸν γὰρ Ὑπέρθεον Λόγον κηρύξαντες, ὑπὲρ αὐτοῦ ὡς ἀμνοὶ σφαγιάζονται, ὅθεν ἄφεσιν, αἰτοῦνται ἠμὶν καὶ ἔλεος, τοὶς μέλπουσιν αὐτῶν τὴν θείαν ἄθλησιν.

_________________

«Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών το στήριγμα.
Σταυρός, αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων
το τραύμα»


Κορυφή
 Προφίλ  
Απάντηση με παράθεση  
UNREAD_POSTΔημοσιεύτηκε: Δευτ 01 Μάιος 2017, 10:57 
Χωρίς σύνδεση
Site Admin
Site Admin
Άβαταρ μέλους

Εγγραφή: Τρί 08 Ιαν 2008, 14:48
Δημοσιεύσεις: 10465
Εικόνα

Άγιος νεομάρτυς Σάββας.Τον έγδαραν ζωντανό οι καθολικοί Ουστάσι(1941)

Το Γκόρνυ-Κάρλοβιτς,επαρχία της Σερβικής Εκκλησίας,βρίσκεται στο έδαφος της σημερινής Κροατίας.και περιλαμβάνει την δυτικότερη περιοχή της Ορθόδοξης Σερβίας κατά τον 15ο αιώνα.Με τον καιρό η στρατιωτική ζώνη που δημιουργήθηκε εκει και που ονομάστηκε Κράινα ήταν πεδία ανάσχεσης των Οθομανών προς την Αυστροουγγαρία.Οι Σέρβοι που ζούσαν στην Κράινα υπηρετούσαν στον Αυστριακό στρατό και είχαν ειδικά προνόμια.Έτσι η επισκοπή του Κάρλοβιτς ήταν την εποχή εκείνη μία από τις πιο ακμάζουσες.
Ωστόσο η ρωμαιοκαθολική προπαγάνδα και οι Ουνίτες ήταν ένας συνεχής κίνδυνος για την Σερβική εκκλησία.Τον 20ο αιώνα όμως η επισκοπή του Γκόρνυ-Κάρλοβιτς υπέφερε τα πάνδεινα.Αυτό γιατί βρέθηκε στο κέντρο του νέου κροατικού κράτους,κοντά στην πρωτεύουσα Ζάγκρεμπ.
Κατά την διάρκεια της γενοκτονίας των Σερβων(1941-1945)σε αυτήν την επαρχία δολοφονήθηκαν από τους Ουστάσι 65 Ορθόδοξοι ιερείς,καταστράφηκαν 116 εκκλησίες και προκλήθηκαν σοβαρές ζημιές σε άλλες 39 ενώ καταστράφηκαν και 160 ενοριακές ή μοναστηριακές βιβλιοθήκες.
Ο επίσκοπος Σάββας γεννήθηκε στις 6 Ιουλίου 1884 στο Μολ.Το 1929 έγινε μοναχός και ηγούμενος της Μονής Κρούσεντολ.
Στις 30 Σεπτεμβρίου 1930 έγινε η ενθρόνισή του ως επίσκοπος Σρέμσκυ-Κάρλοβιτς από τον Πατριάρχη Σερβίας Βαρνάβα.Στις 4 Σεπτεμβρίου 1938 εξελέγη επίσκοπος Γκόρνυ -Κάρλοβιτς με έδρα στο Πλάσκομ.
Το 1941 η επαρχία βρισκόνταν υπό την κατοχή των συνεργατών των ναζί,των φασιστών καθολικών Ουστάσι.Ο ρωμαιοκαθολικός επίσκοπος Ζάγκρεμπ Α.Στέπινατς του ζήτησε να εγκαταλείψει την περιοχή.Ο επίσκοπος Σάββας απάντησε:«Ακόμη και αν μου πάρετε το κεφάλι,εγώ δεν εγκαταλείπω τον λαό μου»

Τον μετέφεραν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Γκόσπιτς όπου τον ταπείνωναν καθημερινά και τον βασάνιζαν.Τον Αύγουστο του 1941 μετέφεραν τον επίσκοπο Σάββα μαζί με 2000 Σέρβους στην Βελέμπιτσα.Από τότε η τύχη του αγνούνταν.Παρά τις εκκλήσεις της Σερβικής Εκκλησίας οι Κροάτες δεν έδιναν πληροφορίες.
Μετά από πολλά χρόνια ένας αυτόπτης μάρτυρας διηγήθηκε στον π.Σάββα Σαρβόλετς όσα γνώριζε για τον θάνατο του αγίου επισκόπου Σάββα
«Ήμουν αυτόπτης μάρτυρας των βασανιστηρίων του.Οι Ουστάσι σφαγείς τον έγδαραν και έριξαν αλάτι επάνω του.Τον έθαψαν ζωντανό.Άφησαν μόνο το κεφάλι του απέξω.Μ'έναν βωλοκόπο(γεωργικό εργαλείο από πλεγμένες βέργες που σέρνεται από υποζύγια πάνω στο οργωμένο χωράφι και το ισοπεδώνει)άρχισαν να τον χτυπάν στο κεφάλι,μέχρι που πέθανε.Τι έγινε μετά δεν ξέρω.Ίσως να τον έριξαν στον γκρεμό οπού ήταν ο κοινός τάφος των Σέρβων.Ούτε μετ΄θάνατον δεν εγκατέλειψε τον λαό του»

Η αγιοκατάταξή του έγινε το 2000.Η μνήμη του τιμάται στις 22 Απριλίου

πηγη΄/Απόδοση στα ελληνικά π.Γεώργιος Κονισπολιάτης proskynitis

_________________

«Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών το στήριγμα.
Σταυρός, αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων
το τραύμα»


Κορυφή
 Προφίλ  
Απάντηση με παράθεση  
UNREAD_POSTΔημοσιεύτηκε: Δευτ 01 Μάιος 2017, 15:59 
Χωρίς σύνδεση
Site Admin
Site Admin
Άβαταρ μέλους

Εγγραφή: Τρί 08 Ιαν 2008, 14:48
Δημοσιεύσεις: 10465
«AΓΙΟΣ OΣΙΟΜΑΡΤΥΣ ΔΑΜΙΑΝΟΣ, Ο ΕΝ ΚΙΣΣΑΒΩ ΑΣΚΗΘΕΙΣ ΚΑΙ ΕΝ ΛΑΡΙΣΗ ΠΥΡΙ ΤΕΛΕΙΩΘΕΙΣ»

«ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΕΟΡΤΙΟΥ ΜΝΗΜΗΣ ΤΟΥ (14 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ)». «Άγιος Ὁσιομάρτυς Δαμιανός, ο εν Κισσάβω ασκηθείς και εν Λαρίση πυρί τελειωθείς» του Αρχιμ. π. Αχιλλίου Τσούτσουρα

«Δεν θα αρνηθώ ποτέ τον Θεόν μου, όποιο κι αν είναι το τίμημα, και δεν θα φοβηθώ ποτέ την φωτιά, την αγχόνη και οποιαδήποτε άλλη απειλή γιατί είναι χίλιες φορές προτιμότερος ο μαρτυρικός θάνατος για τον Χριστόν, από τα χίλια «καλά» της προδοσίας». Αυτοί ήταν οι τελευταίοι λόγοι που εξήλθαν από το άγιο στόμα, με το οποίο διαρκώς ψέλλιζε την ωδή του ἀγαπητού ο Άγιος Οσιομάρτυς της Λαρίσης Δαμιανός ο Χαριτόβρυτος και θαυματουργός. Γεννήθηκε στην εύανδρη Θεσσαλία και συγκεκριμένα στο χωριό Μυρίχοβο των Αγράφων, το 1510 μ.Χ. από ευσεβείς και ενάρετους γοννείς. Πλησίον τους άκουσε τα πρώτα λόγια για τον Χριστό και την Αγία Του Εκκλησία και διδάχθηκε πως αξίζει πολύ να πιστεύεις στον Θεό, να είσαι ευσυνείδητο μέλος της Εκκλησίας και να αγωνίζεσαι υπέρ Κυρίου του Θεού σου. Μεγαλώνοντας διαπίστωνε καθημερινά πως ο θείος έρωτας πυρπολούσε τη ψυχή του και η αγάπη του για τον Χριστό ολοένα και περισσότερο ενδυναμωνόταν και ολοκληρωνόταν. Νέος ακόμη, παίρνει τη μεγάλη απόφαση. Εγκαταλείπει την πατρική του εστία και μεταβαίνει στο περιβόλι της Παναγίας μας, στο Άγιον Όρος, όπου εκεί στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Φιλοθέου λαμβάνει το παλλίον του Μεγάλου και Αγγελικού Σχήματος και ρίχνεται σε σκληρούς ασκητικούς αγώνες. Στη συνέχεια αναζητά ερημικώτερο τόπο κοντά στον ασκητή Δομέτιο, απ’ τον οποίο διδάχθηκε σημαντικά κεφάλαια πνευματικών αναβάσεων περί καθαρισμού της ψυχής, φωτισμού του νοός και εν τέλει περί καθάρσεως της καρδίας. Κοντά στο μοναχό Δομέτιο αξιώνεται της επισκέψεως και εμφανίσεως του Κυρίου, κατά τον αδιάψευστο λόγο του Κυρίου μας: «ο έχων τας εντολάς μου και τηρών αυτάς, εκείνος εστί ο αγαπών με, ο δε αγαπών με αγαπηθήσεται υπό του Πατρός μου, και εγώ αγαπήσω αυτόν και εμφανίσω αυτώ εμαυτόν (Ιω. 14,21)», «Δαμιανέ, δεν πρέπει να επιζητείς μόνο το συμφέρον της ψυχής σου, αλλά και των άλλων!» του υπέδειξε ο Ίδιος ο Χριστός. Διερμηνεύοντας αυτόν τον Λόγον του Κυρίου ως θεία εντολή και προτροπή, ο ευλαβέστατος και υπάκουος μοναχός Δαμιανός εξέρχεται του Αγίου Όρους και καταφθάνει ως άλλος Απόστολος Ιησού Χριστού στην περιοχή του Ολύμπου, όπου κηρύσσει το λόγο του Θεού, παρακινεί αυτόν σε μετάνοια, συμφιλιώνει τους ακοινωνήτους , νεκρώνει με τον επιστηρικτικό λόγο του τις έριδες και εξαγγέλλει τα θαυμάσια του Θεού. Στον Όλυμπο και τα ευλογημένα του χωριά, όλοι μιλούν για έναν χαρισματικό μοναχό που ζέστανε τις καρδιές τους, που εξύψωσε την πεσμένη από την σκλαβιά αξία του Χριστιανικού ονόματός τους, που θύμησε την ανάγκη της επαναστάσεως και της λευτεριάς και της πνευματικής αλλά και της εθνικής. Οι κρατούντες της εποχής και δη οι Αγαρηνοί του Ολύμπου, αντιλαμβάνονται την επιρροή στο λαό, τον αποκαλούν ψευδοπροφήτη και λαοπλάνο και απαιτούν την άμεση απομάκρυνσή του. Εκείνος εγκαταλείπει τον Όλυμπο για να περάσει στον Κίσσαβο, υπακούοντας στο λόγο του Κυρίου: «όταν δε διώκωσιν υμάς εν τη πόλει ταύτη, φεύγετε εις την άλλην» (Μτθ. ι΄, 23). Και έτσι, από τον Κίσσαβο καταφθάνει στα ηρωϊκά Άγραφα, όπου ιδρύει την περίφημη Μονή της Παναγίας της Πελεκητής, την οποία με την αρετή και την αγιότητά του καθιστά πανεπιστήμιο της ταπεινώσεως και ορμητήριο ψυχών, για να καταλήξει διωκόμενος και πάλι στην περιοχή της Λάρισας και του Κισσάβου. Στην πόλη του Αγίου Αχιλλίου και στην ευρύτερη περιοχή της, ξεκινά με ένθεο ζήλο και ακούραστη πνευματική εργασία το Ιεραποστολικό του έργο. Οι Τούρκοι αμέσως πληροφορούνται ότι κατέφθασε ο επαναστάτης. Ποιά ήταν η επανάστασή του; Περιοδεύει την επαρχία της Λαρίσης και κηρύττει Ιησούν Χριστόν και Τούτον Εσταυρωμένον, ενισχύει το θρησκευτικό αλλά και το πατριωτικό φρόνημα των υποδούλων Ελλήνων, ομιλεί συνεχώς στους Ναούς της Λάρισας και στις πλατείες των χωριών της, καταφέρνει και συγκεντρώνει τους νέους, τους συμβουλεύει και τους καθοδηγεί, τους αφυπνίζει, τους θυμίζει την πίστη, τη γενναιότητα και την ευψυχία των προγόνων τους και εκείνοι γοητεύονται από τον άγνωστο αυτό Ιεραπόστολο, που κατανοεί τόσο πολύ τις νεανικές τους καρδιές και που συναισθάνεται την επιθυμία τους να κρατηθεί αναμένη η φλόγα της Πίστεως μέσα στις φοβισμένες καρδιές τους και που ακόμη νοιώθει τον πόθο της ψυχής τους για την ευλογημένη λευτεριά και ανάσταση του ενδόξου γένους τους. Είναι όμως η εποχή που το κήρυγμα διώκεται, η σθεναρά φωνή τιμωρείται, η αντίσταση πληρώνεται, γι’ αυτό και οι άνθρωποι από μέρα σε μέρα αλλάζουν τόσο, επιδιώκουν τα ασφαλέστερα, γίνονται πρόσφυγες στον τόπο τους, οι καταδιωγμένοι πεδινοί και καμπίσιοι γίνονται τώρα ορεινοί και αναζητούν ασφαλή τόπο στα υψηλά βουνά, τις χιονισμένες ακόμη και το καλοκαίρι βουνοκορφές, όπου από ’κει όπως και από τον κάμπο, δίδουν τη δική τους μαρτυρία. Εκεί στις παρυφές του Κισσάβου σε χίλια μέτρα υψόμετρο ανεγείρει ο Όσιος Δαμιανός το πνευματικό καταφύγιο των υποδούλων Ελλήνων, την Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Ανατολής, το Καθολικό της οποίας σώζεται μέχρι και σήμερα. Το Μοναστήρι αυτό θεμελιώνεται με τις ευχές, τις προσευχές, τα δάκρυα της μετανοίας και με την ευλογία του Θεού και του Τιμίου Προδρόμου και γίνεται πόλος έλξεως για τους πιστούς , όπου διψούν για τον σωτήριο λόγο του Θεού. Ο Γέροντας της Ιεράς Μονής, Όσιος Δαμιανός, επιτελεί και εδώ το Ιεραποστολικό του έργο και με τους λιγοστούς μοναχούς του εργάζεται το θέλημα του Θεού ευεργετώντας πνευματικά τους άγρυπνους και υπόδουλους συμπατριώτες του. Ώσπου, μια μέρα το 1568 μ.Χ., εξέρχεται για διάφορες διακονίες της Μονής του στη γειτονική Βουλγαρινή, όπου πέφτει θύμα στην καλοστημένη παγίδα των Αγαρηνών και συλλαμβάνεται, με τη βαρειά κατηγορία ότι παρεμποδίζει το εμπόριο κατά τις Κυριακές και παρακινεί τους «ραγιάδες» να μένουν σταθεροί στην πίστη τους! Οδηγείται ως εκ τούτου στη φυλακή και το μαρτύριο ξεκινά. Τον αλυσοδένουν και τον κτυπούν καθημερινά. Αιμόφυρτος ζει μέσα στο σκοτεινό και υγρό κελλί της φυλακής. Διαπομπεύεται υπό των αρμοδίων και εξευτελίζεται. Μαστιγώνεται με περισσότερα από εκατό χτυπήματα την ημέρα κατά την εντολή του Τούρκου Διοικητού. Στέρηση τροφής. Ύβρεις και βλασφημίες! Δεκαπέντε ημέρες ζωντανού μαρτυρίου και ο μαρτυρικός Μοναχός εξαντλημένος και πεινασμένος, χτυπημένος και λαβωμένος, δεν υποχωρεί στα καλέσματα των Αγαρηνών για να αλλαξοπιστήσει. Μοναδική του συντροφιά και πρόξενος χαράς, η ευχή: «Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, ελέησόν με». Αλύγιστος και ανυποχώρητος ομολογεί την Πίστη του στον Άγιο Τριαδικό Θεό. «Δεν θα αρνηθώ ποτέ τον Θεόν μου, όποιο κι αν είναι το τίμημα, και δεν θα φοβηθώ ποτέ την φωτιά, την αγχόνη και οποιαδήποτε άλλη απειλή γιατί είναι χίλιες φορές προτιμότερος ο μαρτυρικός θάνατος για τον Χριστόν, από τα χίλια «καλά» της προδοσίας». Τότε ηχεί στα αυτιά του Οσιομάρτυρος η τελική απόφαση του Τούρκου αξιωματικού: «Αγχόνη και φωτιά. Κρεμάστε τον και κάψτε τον. θανατώστε τον αμέσως και ρίξτε τον στην φωτιά». Τότε οι στρατιώτες αφού τον κτύπησαν δυνατά στο κεφάλι, τον έριξαν ημιθανή, δηλαδή ζωντανό ακόμη μέσα στην πυρά, στο κέντρο της Λάρισας, κάτω ακριβώς από τον Ιερό Ναό του Αγίου Αχιλλίου, την δε στάχτη των οστέων του την έριξαν στα θολά νερά του Πηνειού ποταμού που κυλούσαν ασταμάτητα προς τον Θερμαϊκό. Ευλογημένο ποτάμι ο αργυροδείνης ποταμός! Δέχθηκε μέσα του τον Μάρτυρα της Εκκλησίας που οι Αγαρηνοί έκαψαν γιατί δεν αλλαξοπίστησε! Ούτε ο φόβος όμως, ούτε η απειλή, ούτε ο κίνδυνος, ούτε αυτό το ίδιο το συγκλονιστικό και βασανιστικό ζωντανό μαρτύριο δεν στάθηκε δυνατό να λυγίσει την σθεναρά και ολοκληρωμένη, την βιωματική και τελεία πίστη του πιστού εργάτου του Ευαγγελίου. Ο Άγιος Δαμιανός θανατώθηκε για την Πίστη του στις 14 Φεβρουαρίου 1568. Έδωσε δυνατή αυτή την ομολογία της Πίστεως στην πιο δύσκολη εποχή, αψηφώντας κάθε κίνδυνο για την ζωή του. Έχυσε το αίμα του για την αγάπη του Χριστού, για την δική μας ελευθερία και κυρίως για να μην αλλοιωθεί η πίστη μας στον μόνο αληθινό Θεό μας. Άραγε μας προβληματίζει αυτό σήμερα; Αναλογιζόμαστε το ύψος της θυσίας του; Το λόγο για τον οποίο μαρτύρησε με τέτοιο σκληρό και βασανιστικό τρόπο; Η προσευχή μας και σήμερα στην τόσο ταραγμένη εποχή μας επικεντρώνεται στον Όσιο και πολύπαθο αυτόν αθλητή της παρατάξεως του Κυρίου, τον Άγιο Δαμιανό της Λαρίσης το σέμνωμα και του Κισσάβου το καύχημα, όπως τον αποκαλούμε στο Απολυτίκιό του; Πρέσβευε Άγιε του Θεού, υπέρ των τέκνων σου, φώτισε τις καρδιές μας, στήριξε τον αγώνα μας, σε καιρούς πνευματικής συγχύσεως να επιλέγουμε τον ορθό δρόμο της πίστεως και του Ευαγγελίου, να καταθέτουμε ζωντανή την μαρτυρία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, να αγαπήσουμε καρδιακά τον μόνο αληθινό Θεό, να κρατήσουμε ανόθευτη και αναλλοίωτη την διδασκαλία της Αγίας μας Εκκλησίας, της μόνης Εκκλησίας, και να παραμείνουμε όπως Εσύ, άχρι τέλους πιστά και γνήσια μέλη της, αγωνιζόμενοι τον καλόν αγώνα της Πίστεως. Αμήν.

_________________

«Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών το στήριγμα.
Σταυρός, αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων
το τραύμα»


Κορυφή
 Προφίλ  
Απάντηση με παράθεση  
UNREAD_POSTΔημοσιεύτηκε: Δευτ 10 Ιούλ 2017, 15:24 
Χωρίς σύνδεση
Site Admin
Site Admin
Άβαταρ μέλους

Εγγραφή: Τρί 08 Ιαν 2008, 14:48
Δημοσιεύσεις: 10465

_________________

«Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών το στήριγμα.
Σταυρός, αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων
το τραύμα»


Κορυφή
 Προφίλ  
Απάντηση με παράθεση  
UNREAD_POSTΔημοσιεύτηκε: Σάβ 23 Σεπ 2017, 12:24 
Χωρίς σύνδεση
Site Admin
Site Admin
Άβαταρ μέλους

Εγγραφή: Τρί 08 Ιαν 2008, 14:48
Δημοσιεύσεις: 10465

_________________

«Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών το στήριγμα.
Σταυρός, αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων
το τραύμα»


Κορυφή
 Προφίλ  
Απάντηση με παράθεση  
Τελευταίες δημοσιεύσεις:  Ταξινόμηση ανά  
Δημιουργία νέου θέματος Απαντήστε στο θέμα  [ 24 Δημοσιεύσεις ]  Μετάβαση στην σελίδα Προηγούμενη  1, 2, 3  Επόμενο

Όλοι οι χρόνοι είναι UTC + 2 ώρες [ DST ]


Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένα μέλη και 0 επισκέπτες


Δεν μπορείτε να δημοσιεύετε νέα θέματα σε αυτή τη Δ. Συζήτηση
Δεν μπορείτε να απαντάτε σε θέματα σε αυτή τη Δ. Συζήτηση
Δεν μπορείτε να επεξεργάζεστε τις δημοσιεύσεις σας σε αυτή τη Δ. Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράφετε τις δημοσιεύσεις σας σε αυτή τη Δ. Συζήτηση
Δεν μπορείτε να επισυνάπτετε αρχεία σε αυτή τη Δ. Συζήτηση

Αναζήτηση για:
Μετάβαση σε:  
cron
Powered by phpBB® Forum Software © phpBB Group

Ελληνική μετάφραση από το phpbbgr.com