Η ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ https://agiooros.org/ |
|
Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, νέος Ἱερομάρτυρας καὶ Ἰσαπόστολος https://agiooros.org/viewtopic.php?f=75&t=6805 |
Σελίδα 2 από 3 |
Συγγραφέας: | antonios [ Σάβ 15 Μαρ 2014, 15:17 ] |
Θέμα δημοσίευσης: | Re: Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, νέος Ἱερομάρτυρας καὶ Ἰσαπόστολος |
Συγγραφέας: | antonios [ Σάβ 30 Αύγ 2014, 22:31 ] |
Θέμα δημοσίευσης: | Re: Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, νέος Ἱερομάρτυρας καὶ Ἰσαπόστολος |
Π. Δημήτριος Μπόκος, Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός Α Γ Ι Ο Σ Κ Ο Σ Μ Α Σ Ο Α Ι Τ Ω Λ Ο Σ Α΄ Διδαχὲς-θαύματα-προφητεῖες (ἀφηγηματικὴ σύνθεση) π. Δ η μ η τ ρ ί ο υ Μ π ό κ ο υ Τῇ 24ῃ τοῦ μηνὸς Αὐγούστου μνήμη τοῦ ἁγίου ἐνδόξου ἱερομάρτυρος καὶ ἰσαποστόλου Κ ο σ μ ᾶ τ ο ῦ Α ἰ τ ω λ ο ῦ. Ἡ μικρὴ συνοδεία βάδιζε μὲ κόπο στὸν κακοτράχαλο ἀνήφορο γιὰ τὸ μικρὸ χωριό, ποὺ φώλιαζε σὰν ἀετοφωλιὰ στὴν ἀπόμερη πλαγιὰ τοῦ βουνοῦ. Ὁ λιγνὸς καλόγερος ποὺ πήγαινε μπροστά, ἅπλωνε τὸ βλέμμα του στὶς γνώριμες ψηλὲς κορφές, στὰ κοφτερὰ φαράγγια, στὰ καταπράσινα ἔλατα, κι ἀναθυμόταν περασμένα χρόνια καὶ καιρούς. Τότε ποὺ νεαρὸς ἀκόμη, γεμάτος ὄνειρα καὶ φλόγα, περιδιάβαινε τὰ μέρη αὐτὰ καὶ μάζευε τὰ Ἑλληνόπουλα, μὰ καὶ τοὺς μεγάλους, νὰ τοὺς διδάξει τὰ πρῶτα γράμματα. Νὰ τοὺς μάθει τὴν ἱστορία τους καὶ τὴν καταγωγή τους. Νὰ ξέρουν τὴ ρίζα τους, ὅτι κρατάει ἀπὸ τὸν Λεωνίδα καὶ τὸν Μεγαλέξανδρο. Νὰ ξαναθυμηθοῦν τὸν μαρμαρωμένο βασιλιά τους. Ποὺ περιμένει νὰ ξυπνήσει καί, πάλι μὲ χρόνια μὲ καιρούς, νὰ ξαναμπεῖ στὴν Πόλη θριαμβευτής. Καὶ νὰ ποὺ τώρα, μὲ ἄσπρα τὰ μαλλιὰ κι ὡριμασμένη πιὰ ψυχή, ξαναγυρνοῦσε γιὰ νὰ συνεχίσει τὸ ἔργο του. Ἦταν ὁ γεννημένος στὸ Μεγάλο Δένδρο τῆς Αἰτωλίας ἁγιορείτης ἱερομόναχος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, ἀναγνωρισμένος ἅγιος στὴ συνείδηση ὅλων πολὺ πρὶν πεθάνει μαρτυρικὰ στὴ Βόρειο Ἤπειρο, τὸ 1779. Στὸ μικρὸ χωριὸ εἶχαν μαζευτεῖ ὅλοι καὶ τὸν περίμεναν. Ὁ ἅγιος ἔφτασε κοντανασαίνοντας κι ὅλοι ἔτρεξαν νὰ πάρουν τὴν εὐλογία του, φιλώντας τ’ ἁγιασμένο του χέρι. Διψασμένος ἀπ’ τὴν πεζοπορία ζήτησε λίγο νερὸ νὰ δροσιστεῖ. Ἐκεῖ κοντὰ ἦταν ἕνα ξεροπήγαδο. - Εἶναι στεγνό, ἅγιε! τοῦ εἶπαν. Μὰ ὡστόσο μερικοὶ κάνοντας ὑπακοὴ ἔτρεξαν, ἔβγαλαν ἀπ’ τὸν πάτο του λίγο νερὸ γεμάτο λάσπη καὶ χῶμα καὶ τοῦ τὸ πρόσφεραν. Ὁ ἅγιος δοκίμασε λίγο καὶ σηκώνοντας τὸ κουρασμένο του χέρι εὐλόγησε τὸ ξεροπήγαδο γιὰ τὴν ἐλάχιστη ἐκείνη δροσιὰ ποὺ τοῦ ἔδωσε. Ἀμέσως ἀνάβλυσε νερὸ καθαρὸ καὶ ἄφθονο. Καὶ ἀπὸ τότε, χειμώνα-καλοκαίρι, τὸ πηγάδι ἦταν πάντοτε γεμάτο. Ὁ ἅγιος ἔμπηξε ἕνα μεγάλο ξύλινο σταυρὸ στὸ χῶμα, ἀνέβηκε σ’ ἕνα σκαμνὶ κι εὐλόγησε τὰ τέσσερα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντα. Ὕστερα ἄρχισε νὰ τοὺς μιλάει. - Ἐγώ, ἀδελφοί μου, ποὺ ἀξιώθηκα ἀπὸ τὴν εὐσπλαχνία τοῦ Χριστοῦ κι ἐστάθηκα σ’ αὐτὸν τὸν ἅγιο τόπο, ἐξέτασα πρῶτα γιὰ σᾶς καὶ ἔμαθα, πὼς μὲ τὴ χάρη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ Θεοῦ, εἶστε εὐσεβεῖς Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, τέκνα καὶ θυγατέρες τοῦ Χριστοῦ μας. Καὶ ὄχι μόνο δὲν εἶμαι ἄξιος νὰ σᾶς διδάξω, ἀλλὰ μήτε τὰ ποδάρια σας νὰ φιλήσω. Διότι ὁ καθένας ἀπὸ σᾶς εἶναι τιμιώτερος ἀπ’ ὅλον τὸν κόσμο. Κι ἐγώ, ἀδελφοί μου, εἶμαι ἄνθρωπος ἁμαρτωλός, χειρότερος ἀπὸ ὅλους. Εἶμαι ὅμως δοῦλος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὄχι πὼς εἶμαι ἄξιος νὰ εἶμαι δοῦλος τοῦ Χριστοῦ, ἀλλ’ ὁ Χριστός μου μὲ καταδέχεται ἀπὸ τὴν εὐσπλαχνία του. Τὸν Χριστό μας λοιπόν, ἀδελφοί μου, πιστεύω, δοξάζω καὶ προσκυνῶ. Τὸν Χριστό μας παρακαλῶ νὰ μὲ ἀξιώσει νὰ χύσω κι ἐγὼ τὸ αἷμα μου γιὰ τὴν ἀγάπη του, καθὼς τὸ ἔχυσε καὶ Ἐκεῖνος γιὰ τὴν ἀγάπη μου. Ἂν ἴσως καὶ ἦταν δυνατὸν νὰ ἀνεβῶ στὸν οὐρανό, νὰ φωνάξω μιὰ φωνὴ μεγάλη, νὰ κηρύξω σὲ ὅλον τὸν κόσμο πὼς μόνο ὁ Χριστός μας εἶναι Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ Θεὸς ἀληθινὸς καὶ ζωὴ τῶν πάντων, θὰ τὸ ἔκαμνα. Μὰ ἐπειδὴ δὲν δύναμαι νὰ πράξω ἐκεῖνο τὸ μέγα, κάμνω τοῦτο τὸ μικρό, καὶ περπατῶ ἀπὸ τόπο σὲ τόπο καὶ διδάσκω τοὺς ἀδελφούς μου τὸ κατὰ δύναμη, ὄχι ὡς διδάσκαλος, ἀλλὰ ὡς ἀδελφός. Διδάσκαλος μόνο ὁ Χριστός μας εἶναι. Ἀναχωρώντας ἀπὸ τὴν πατρίδα μου πρὸ πενήντα ἐτῶν, ἐπερπάτησα τόπους πολλούς, κάστρα, χῶρες καὶ χωριὰ καὶ μάλιστα στὴν Κωνσταντινούπολη. Καὶ περισσότερο ἐκάθησα στὸ Ἅγιον Ὅρος, δεκαεπτὰ χρόνους, καὶ ἔκλαιγα διὰ τὶς ἁμαρτίες μου. Μελετώντας τὸ ἅγιο Εὐαγγέλιο βρῆκα μέσα πολλὰ νοήματα, τὰ ὁποῖα εἶναι ὅλα μαργαριτάρια, πλοῦτος, ζωὴ αἰώνια. Σιμὰ στὰ ἄλλα βρῆκα καὶ τοῦτον τὸν λόγο ὅπου λέγει ὁ Χριστός μας: πὼς δὲν πρέπει κανένας Χριστιανὸς νὰ φροντίζει γιὰ τὸν ἑαυτό του μόνο πῶς νὰ σωθεῖ, ἀλλὰ νὰ φροντίζει καὶ γιὰ τοὺς ἀδελφούς του νὰ μὴ κολασθοῦν. Ἀκούοντας κι ἐγὼ τοῦτον τὸν γλυκύτατο λόγο, νὰ φροντίζουμε καὶ γιὰ τοὺς ἀδελφούς μας, μ’ ἔτρωγε ἐκεῖνος ὁ λόγος μέσα στὴν καρδιὰ τόσους χρόνους, ὡσὰν τὸ σκουλήκι ὅπου τρώγει τὸ ξύλο, τί νὰ κάνω κι ἐγὼ στοχαζόμενος στὴν ἀμάθειά μου. Ἐσυμβουλεύθηκα τοὺς πνευματικούς μου πατέρες, ἀρχιερεῖς, πατριάρχες, τοὺς φανέρωσα τὸν λογισμό μου, ἀνίσως καὶ εἶναι θεάρεστο τέτοιο ἔργο, καὶ ὅλοι μὲ παρεκίνησαν νὰ τὸ κάμω. Καὶ μάλιστα παρακινούμενος ἀπὸ τὸν Παναγιώτατο κύριο Σωφρόνιο, τὸν Πατριάρχη – νὰ ἔχουμε τὴν εὐχή του – ἄφησα τὴ δική μου προκοπή, τὸ δικό μου καλό, κι ἐβγήκα νὰ περπατῶ ἀπὸ τόπο σὲ τόπο καὶ διδάσκω τοὺς ἀδελφούς μου. Δὲν μπορεῖ ὁ καλόγερος νὰ σωθεῖ, παρὰ μακριὰ ἂν φεύγει ἀπὸ τὸν κόσμο. Μὰ ἐπειδὴ τὸ γένος μας ἔπεσε σὲ ἀμάθεια, εἶπα: ἂς χάσει ὁ Χριστὸς ἐμένα, ἕνα πρόβατο, καὶ ἂς κερδίσει τὰ ἄλλα. Ἴσως ἡ εὐσπλαχνία τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ εὐχή σας σώσει καὶ μένα. Μιλοῦσε ζεστά, ἁπλά, ταπεινά. Οἱ φτωχοὶ ἄνθρωποι τὸν ἄκουγαν συνεπαρμένοι. Ἀνάμεσά τους βλέπει κάποια στιγμὴ ὁ ἅγιος νὰ στέκουν δυὸ ἁρματωμένοι. Ἦταν παλληκάρια τῆς κλεφτουριᾶς, μὰ εἶχαν σπείρει φόβο καὶ τρόμο στοὺς Χριστιανοὺς μὲ τὰ ἐγκλήματά τους. - Ἔ, σεῖς! τοὺς φωνάζει. Θ’ ἀνοίξετε παράδεισο, νομίζετε, μ’ αὐτά σας τὰ χάλια; - Ναί, μὲ τ’ ἀσημοχάντζαρά μας! εἶπαν αὐτοί, ἂν μὲ τὸ καλὸ δὲν μᾶς ἀνοίξουν. Μὲ τὸ ἔτσι θέλω θὰ μποῦμε! Τί μπορεῖ νὰ μᾶς κάμουν; - Πιάστε τ’ ἀσημόπλεχτα κουμπιὰ τῶν γελεκιῶν σας καὶ σφίχτε τα! τοὺς λέει. Ἀπὸ περιέργεια ἔπιασαν οἱ κλέφτες τὰ κουμπιά τους καὶ τά ’σφιξαν ἀνάμεσα στὰ δάχτυλά τους. Καὶ μὲ μιᾶς, ἔτρεξε αἷμα ποὺ πήγαινε τσαμπούνα! Τοὺς καταλέρωσε τὸ αἷμα τοὺς κλέφτες. - Ἔ, καὶ θαρρεῖτε πὼς τὰ αἵματα αὐτὰ τῶν Χριστιανῶν ποὺ σφάξατε, θὰ σᾶς ἀφήσουν νὰ μπεῖτε στὸν παράδεισο; Δὲν τὸ πολυπιστεύω! Σὰν εἶδαν τὸ θάμα οἱ κλέφτες τά ’χασαν. Ἡ σκληρὴ καρδιά τους μαλάκωσε. Μετάνιωσαν, φόρεσαν γυναικεῖα σεγκούνια, δεῖγμα τῆς μετάνοιας τους, κι ἀκολούθησαν τὸν ἅγιο καταπόδι. - Ἀνίσως καὶ θέλουμε νὰ περάσουμε κι ἐδῶ καλά, νὰ πηγαίνουμε καὶ στὸν παράδεισο, συνέχισε ὁ ἅγιος, πρέπει νὰ ἔχουμε δύο ἀγάπες: ἀγάπη στὸν Θεό μας καὶ στοὺς ἀδελφούς μας. Καλότυχος ἐκεῖνος ὁ ἄνθρωπος ποὺ ἀξιώθηκε καὶ ἔλαβε στὴν καρδιά του αὐτὲς τὶς δύο ἀγάπες. Τὸ βλέμμα του ἀγκάλιαζε ἕναν-ἕναν τους φτωχοὺς ἀνθρώπους ποὺ κρέμονταν ἀπὸ τὰ χείλη του. Μιὰ βαθειὰ ἀγάπη ἀνάβλυζε ἀπ’ τὴν καρδιά του γιὰ ὅλα τὰ πρόβατα τῆς μάνδρας τοῦ Χριστοῦ. Μὲ τέχνη τοὺς αἰχμαλώτιζε καὶ ξεκλείδωνε τὶς πόρτες τῆς καρδιᾶς τους. - Ἐσεῖς, Χριστιανοί μου, πῶς πηγαίνετε ἐδῶ; Ἔχετε ἀγάπη ἀνάμεσά σας; Εἶναι ἐδῶ κανένας ποὺ νά ’χει αὐτὴ τὴν ἀγάπη στοὺς ἀδελφούς του; Ἂς σηκωθεῖ ἐπάνω νὰ μοῦ τὸ πεῖ, νὰ τὸν εὐχηθῶ κι ἐγώ, νὰ βάλω καὶ ὅλους τοὺς Χριστιανοὺς νὰ τὸν συγχωρήσουν, νὰ λάβει μία συγχώρηση, ποὺ νά ’δινε χιλιάδες φλουριὰ δὲν θὰ τὴν εὕρισκε. - Ἐγώ, ἅγιε τοῦ Θεοῦ, ἀγαπῶ τὸν Θεὸ καὶ τοὺς ἀδελφούς μου. - Καλά, παιδί μου, ἔχε τὴν εὐχή μου. Πῶς σὲ λένε στ’ ὄνομά σου; - Κώστα. - Τί τέχνη κάνεις; - Πρόβατα φυλάγω. - Τὸ τυρί, ὅταν τὸ πωλεῖς, τὸ ζυγιάζεις; - Τὸ ζυγιάζω. - Ἐσύ, παιδί μου, ἔμαθες νὰ ζυγιάζεις τὸ τυρὶ κι ἐγὼ νὰ ζυγιάζω τὴν ἀγάπη. Τώρα νὰ ζυγιάσω κι ἐγὼ τὴν ἀγάπη σου κι ἂν εἶναι σωστή, τότε νὰ σὲ εὐχηθῶ κι ἐγώ, νὰ βάλω καὶ ὅλους νὰ σὲ συγχωρήσουν. Πῶς νὰ σὲ καταλάβω, παιδί μου, ἂν ἀγαπᾶς τοὺς ἀδελφούς σου; Τὸ ἀγαπᾶς ἐκεῖνο τὸ φτωχὸ παιδί; - Τὸ ἀγαπῶ. - Ἂν τὸ ἀγαποῦσες, θὰ τοῦ ἔπαιρνες ἕνα πουκάμισο ποὺ εἶναι γυμνό, νὰ παρακαλεῖ καὶ κεῖνο γιὰ τὴν ψυχή σου. Τότε θά ‘ναι ἀληθινὴ ἡ ἀγάπη, ἐνῷ τώρα εἶναι ψεύτικη. Τώρα σὰν θέλεις νὰ κάμεις τὴν ἀγάπη μάλαμα, πάρε καὶ ἔνδυσε τὰ φτωχὰ παιδιὰ καὶ τότε νὰ βάλω νὰ σὲ συγχωρήσουν. Τὸ κάμνεις τοῦτο; - Τὸ κάμνω. - Χριστιανοί μου, ὁ Κώστας κατάλαβε πὼς ἡ ἀγάπη ποὺ εἶχε ὣς τώρα ἦταν ψεύτικη καὶ θέλει νὰ τὴν κάμει μάλαμα, νὰ ἐνδύσει τὰ φτωχὰ παιδιά. Ἐπειδὴ καὶ τὸν παιδέψαμε, σᾶς παρακαλῶ νὰ πεῖτε γιὰ τὸν κὺρ-Κώστα τρεῖς φορές: ὁ Θεὸς νὰ τὸν συγχωρήσει καὶ νὰ τὸν ἐλεήσει. ----------------------------------------- Διδαχὲς-θαύματα- προφητεῖες (ἀφηγηματικὴ σύνθεση) π. Δ η μ η τ ρ ί ο υ Μ π ό κ ο υ Ὁλόκληρο τὸ χωριὸ μαζεμένο στὴν πλατεία ἄκουγε τὸν ἅγιο νὰ μιλάει ἀδιάκοπα. Τὰ παιδιὰ ξυπόλητα καὶ μισόγυμνα ἔπαιζαν παραπέρα, σκορπισμένα στὸ φυσικὸ πλάτωμα τῆς πλαγιᾶς. Ὁ ἅγιος σταμάτησε γιὰ λίγο κι ἔμεινε νὰ τὰ κοιτάζει στοχαστικός. Ξαναγυρνώντας στοὺς ἀκροατές του βάλθηκε νὰ τοὺς μιλάει γι’ αὐτά. - Ὅταν βαπτίζετε τὰ παιδιά σας, νὰ τὰ βγάνετε στὸ ὄνομα τῶν ἁγίων, ποὺ ἔχουνε νόημα. Μαρία θὰ πεῖ κυρία, γιατὶ ἡ Θεοτόκος ἔμελλε νὰ γίνει βασίλισσα τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῆς γῆς. Νικόλαος λέγεται ἐκεῖνος ποὺ νίκησε τοὺς λαοὺς, τοὺς δαίμονες, τὰ πάθη. Γεώργιος λέγεται γεωργημένο φυτό, στολισμένο μὲ καρπούς, μὲ ἀρετὲς χριστιανικές. Παρασκευὴ λέγεται ἐκείνη ποὺ ἑτοιμάσθηκε γιὰ τὸν Χριστό. Νὰ κάμεις μιὰ εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, τῆς Παναγίας, τοῦ Προδρόμου, νὰ ἔχεις καὶ τὸν ἅγιο τοῦ παιδιοῦ σου. Καὶ ὅταν τὸ παιδὶ σηκώνεται ἀπὸ τὸν ὕπνο καὶ σοῦ γυρεύει ψωμί, μὴν τοῦ δίνεις, μόνο νὰ πάρεις τὸ ψωμί, νὰ τὸ βάλεις ἐμπρὸς στὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ τοῦ πεῖς: «Ἐγώ, παιδί μου, δὲν ἔχω ψωμί. Ὁ Χριστὸς ἔχει. Σήκω νὰ κάνεις τὸν σταυρό σου, νὰ παρακαλέσουμε τὸν ἅγιό σου νὰ παρακαλέσει τὸν Χριστὸ νὰ σοῦ τὸ δώσει. Καὶ ἔτσι τὸ παιδὶ παρακινεῖται ἀπὸ τὴν ἀγάπη τοῦ ψωμιοῦ καὶ εὐθὺς ὅταν ξυπνᾶ, τὸν ἅγιό του βλέπει. Καὶ ἔτσι νὰ συνηθίζετε τὰ παιδιά σας, νὰ τὰ παιδεύετε ἀπὸ μικρά, γιὰ νὰ συνηθίζουν στὸν καλὸ δρόμο. Ὁ ἅγιος κοντοστάθηκε, ἔκοψε τὴν κουβέντα κι ἔριξε τὸ βλέμμα του ξανὰ μακριά, στὰ παιδιὰ ποὺ ἔτρεχαν καὶ ξεφώνιζαν στὴν πλαγιά. Ρώτησε: - Ἔχετε σχολεῖο ἐδῶ στὸ χωριό σας νὰ διαβάζουν τὰ παιδιά; - Δὲν ἔχουμε, ἅγιε τοῦ Θεοῦ. - Νὰ μαζευτεῖτε ὅλοι νὰ κάμετε ἕνα σχολεῖο καλό, νὰ βάλετε καὶ ἐπιτρόπους νὰ τὸ κυβερνοῦν, νὰ βάνουν διδάσκαλο νὰ μαθαίνουν ὅλα τὰ παιδιὰ γράμματα, πλούσια καὶ φτωχά. Γιατὶ ἀπὸ τὸ σχολεῖο μαθαίνουμε τί εἶναι Θεός, τί εἶναι Ἁγία Τριάς, τί εἶναι ἄγγελοι, δαίμονες, παράδεισος, κόλαση, ἀρετή, κακία. Τί εἶναι ψυχή, σῶμα κ. λ. π. Γιατὶ χωρὶς τὸ σχολεῖο περπατοῦμε στὸ σκότος. Νὰ σπουδάζετε καὶ σεῖς, ἀδελφοί μου, νὰ μαθαίνετε γράμματα ὅσοι μπορεῖτε. Κι ἂν δὲν μάθατε οἱ πατέρες, νὰ σπουδάζετε τὰ παιδιά σας, νὰ μαθαίνουν τὰ ἑλληνικά, γιατὶ καὶ ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι στὴν ἑλληνική. Καλύτερα, ἀδελφέ μου, νὰ ἔχετε ἑλληνικὸ σχολεῖο στὴ χώρα σου, παρὰ νὰ ἔχεις βρύσες καὶ ποτάμια. Καὶ σὰν μάθεις τὸ παιδί σου γράμματα, τότε λέγεται ἄνθρωπος. Τὸ σχολεῖο ἀνοίγει τὶς ἐκκλησίες. Τὸ σχολεῖο ἀνοίγει τὰ μοναστήρια. Γιὰ τοῦτο πρέπει νὰ στερεώνετε σχολεῖα ἑλληνικά, νὰ φωτίζονται οἱ ἄνθρωποι. Διότι διαβάζοντας τὰ ἑλληνικά, τὰ ηὗρα πὼς λαμπρύνουν καὶ φωτίζουν τὸν νοῦ τοῦ ἀνθρώπου. Τὰ πάντα ἀπὸ τὸ σχολεῖο τὰ μαθαίνουμε. Ἡ πίστη μας δὲν στερεώθηκε ἀπὸ ἀμαθεῖς ἁγίους, ἀλλὰ ἀπὸ σοφοὺς καὶ πεπαιδευμένους. Λοιπόν, τέκνα μου, πρὸς διαφύλαξη τῆς πίστεως καὶ γιὰ τὴν ἐλευθερία τῆς πατρίδας, φροντίσατε νὰ συστήσετε ἀνυπερθέτως σχολεῖο ἑλληνικό, γιὰ νὰ γνωρίσουν τὰ τέκνα σας ὅσα ἐσεῖς ἀγνοεῖτε. Ἔπειτα στράφηκε στὶς γυναῖκες καὶ τὶς παρακίνησε νὰ δώσουν τὰ χρυσαφικά τους καὶ ὅ,τι πολύτιμο εἶχαν γιὰ τὴν ἵδρυση καὶ τὴ λειτουργία τοῦ σχολείου. Σαγηνευμένες ἐκεῖνες ἀπὸ τὴν ἤρεμη ἀκτινοβολία τοῦ ἁγίου πρόσφεραν πρόθυμα ὅ,τι εἶχαν. Ὁ ἅγιος τοὺς μίλησε γιὰ αρκετὴ ὥρα ἀκόμα. Τὸ χωριὸ εἶχε χρόνια νὰ δεῖ παπᾶ καὶ νὰ λειτουργηθεῖ. Οἱ ἄνθρωποι ἦταν σὲ βαθειὰ ἄγνοια. Τὰ παιδιὰ εἶχαν μεγαλώσει ἀβάπτιστα. Τοὺς δίδαξε γιὰ τὴν μετάνοια, τὴν ἐξομολόγηση, τὸ βάπτισμα. - Τέσσερα εἶναι τὰ γιατρικά σου γιὰ νὰ σωθεῖς. Τὸ πρῶτο εἶναι νὰ συγχωρήσεις τοὺς ἐχθρούς σου. Τὸ δεύτερο νὰ ἐξομολογεῖσαι καθαρά. Τὸ τρίτο νὰ κατηγορεῖτε γιὰ τὶς ἁμαρτίες σας τὸν ἑαυτό σας καὶ ὄχι ἄλλον. Τὸ τέταρτο νὰ ἀποφασίζετε νὰ μὴν ἁμαρτήσετε πλέον. Καί, ἂν μπορεῖτε, νὰ ἐξομολογεῖσθε κάθε μέρα. Κι ἂν ὄχι, ἂς εἶναι μιὰ φορὰ τὴν ἑβδομάδα ἢ μιὰ φορὰ τὸν μήνα ἢ τὸ λιγότερο τέσσερις φορὲς τὸν χρόνο. Καὶ νὰ συνηθίζετε τὰ τέκνα σας ἀπὸ μικρὰ στὸν καλὸ δρόμο, νὰ ἐξομολογοῦνται. Ἀβάπτιστος καὶ ἀνεξομολόγητος ἄν-θρωπος εἶναι ἀδύνατον νὰ σωθεῖ. Καλύτερα, ἀδελφέ μου, νὰ θανατώσεις ἑκατὸ ἀνθρώπους βαπτισμένους, παρὰ νὰ ἀφήσεις ἕνα παιδὶ ἀβάπτιστο νὰ πεθάνει. Κι ἂν τύχει ἀνάγκη καὶ μέλλει νὰ πεθάνει τὸ παιδὶ καὶ δὲν ἐπρόφθασε ὁ παπᾶς νὰ τὸ βαπτίσει, ἂς τὸ βαπτίσει ὅποιος τύχει, ὁ πατέρας, ἡ μητέρα, ἀδελφός, γείτονας, μαμή. Βάλε ἀρκετὸ νερὸ καὶ λάδι, σταύρωσέ το καὶ βάπτισέ το. Πές: «Βαπτίζεται ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ… εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀμήν». Κι ἂν ζήσει, τελειώνει τὰ ὑπόλοιπα ὁ παπᾶς. Μὰ ἔτυχε καὶ δὲν ἔχεις νερό; Βάπτισέ το στὸν ἀέρα καὶ πὲς τὰ ἴδια λόγια. Ὁμοίως, ἂν τυχὸν μέλλει νὰ πεθάνει ἕνας ἄνθρωπος καὶ δὲν ἐπρόφθασε ὁ παπᾶς νὰ τὸν ἐξομολογήσει, ἂς ἐξομολογηθεῖ σὲ ὅποιον τύχει. Ἔχει ἐλπίδα νὰ σωθεῖ. Ἂν ὅμως μεταλάβει ἀνεξομολόγητος, δὲν ὠφελεῖ τίποτε. Στὴ συνέχεια ἡ κουβέντα του γύρισε στὴν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς, τὴν ἐλεημοσύνη, τὴ νηστεία. - Ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί πρέπει νὰ νηστεύουμε πάντοτε, μὰ περισσότερο τὴν Τετάρτη, γιατὶ πουλήθηκε ὁ Κύριος καὶ τὴν Παρασκευή, γιατὶ σταυρώθηκε. Ὁμοίως καὶ τὶς Τεσσαρακοστές, καθὼς ἐνομοθέτησαν οἱ ἅγιοι Πατέρες νὰ νηστεύουμε, γιὰ νὰ νεκρώνουμε τὰ πάθη καὶ νὰ ταπεινώνουμε τὸ σῶμα. Ἐδῶ πῶς πηγαίνετε; Φυλάγετε τὶς Τεσσαρακοστές, Χριστιανοί μου; Ἂν εἶστε Χριστιανοί, πρέπει νὰ τὶς φυλάγετε. Ἀπὸ τὸν Χριστὸ μὴ χωρίζεσθε καὶ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Ἀκοῦτε τὸν ἱερέα ποὺ σημαίνει; Εὐθὺς νὰ σηκώνεσθε, νὰ νίπτεσθε καὶ νὰ πηγαίνετε στὴν Ἐκκλησία. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι σὰν τὴ μάνα. Ὅταν σφάλλει ὁ γιός της, τὸν μαλώνει καὶ πάλι τὸν ἀγαπᾶ. Ἀκόμα τὶς Κυριακὲς νὰ μὴ δουλεύετε καθόλου. Μήτε νὰ πουλήσετε, μήτε νὰ ἀγοράσετε. Ἐκεῖνο τὸ κέρδος ποὺ γίνεται τὴν Κυριακὴ εἶναι αφορισμένο καὶ καταραμένο, καὶ βάνετε φωτιὰ καὶ κατάρα στὸ σπίτι σας καὶ ὄχι εὐλογία. Καὶ ἢ σὲ θανατώνει ὁ Θεὸς παράκαιρα, ἢ τὴ γυναίκα σου, ἢ τὸ παιδί σου, ἢ τὸ ζῶο σου ψοφᾶ. Κι ἂν τύχει ἀνάγκη καὶ πουλήσεις πράγματα φαγώσιμα τὴν Κυριακή, ἐκεῖνο τὸ κέρδος μὴν τὸ σμίγεις στὴ σακούλα σου, γιατὶ τὴ μαγαρίζει, ἀλλὰ δῶσε τα ἐλεημοσύνη. Οὔτε χωράφι, οὔτε ἀμπέλι νὰ κοιτάζετε τὴν Κυριακή, οὔτε νὰ καθαρίζετε τὰ ἀχούρια σας. Μονάχα νὰ διαβάζετε βιβλία, νὰ μαθαίνετε τὸ καλὸ καὶ τὸ τέλος τῆς ζωῆς μας, γιατὶ ὅλοι θὰ πεθάνουμε, καθὼς βλέπουμε κάθε μέρα. Καὶ ὅσο βιὸς ἔχουμε, ἀδέλφια καὶ ἀδελφές μου, ἐδῶ στὴ γῆ θὰ ἀπομείνει. Μονάχα ὅση ἐλεημοσύνη δώσατε, αὐτὸ θὰ ἔχετε γιὰ βοήθεια στὴν ψυχή σας. Καὶ ὅ,τι δώσατε στοὺς φτωχοὺς γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, θὰ λάβετε γιὰ τὸ ἕνα ἑκατὸ ἀπὸ τὸν Χριστό. Ἡ ἐλεημοσύνη, ἡ ἀγάπη καὶ ἡ νηστεία ἁγιάζει τὸν ἄνθρωπο καὶ ἔχει ἀγαθὸ τέλος. Ὁ ἥλιος ἀνέβαινε, ἡ ὥρα περνοῦσε καὶ κανένας δὲν ἔλεγε νὰ φύγει. Μὰ ἐντελῶς ξαφνικά, ἀπάνω ποὺ μιλοῦσε ὁ ἅγιος, ἕνας θεόρατος βράχος ξεκόπηκε ἀπ’ τὴν ἀπότομη πλαγιὰ καὶ πῆρε νὰ κατρακυλᾶ στὴν κατηφόρα. Ὁ κόσμος ἔντρομος μὲ δυνατὲς φωνὲς σκόρπισε γιὰ νὰ γλυτώσει. Μὰ ὁ ἅγιος δὲν ταράχθηκε, οὔτε κουνήθηκε καθόλου. Σήκωσε μόνο τὸ ραβδί του καὶ σταύρωσε τὸν βράχο ποὺ ἔπεφτε. Τὸ θαῦμα ἔγινε. Ὁ φοβερὸς βράχος κοκκάλωσε στὴ μέση τῆς πλαγιᾶς, λὲς καὶ τὸν ἄδραξε στιβαρὸ χέρι ἀόρατου κύκλωπα. Οἱ φτωχοὶ ἄνθρωποι σταυροκοπήθηκαν κατάπληκτοι. Ἕνας-ἕνας ξαναμαζεύτηκαν κοντά του. |
Συγγραφέας: | antonios [ Δευτ 24 Αύγ 2015, 22:00 ] |
Θέμα δημοσίευσης: | Re: Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, νέος Ἱερομάρτυρας καὶ Ἰσαπόστολος |
Ιερομάρτυς Κοσμάς ο Αιτωλός (†1779) Αγιορείτης Άγιος Μνήμη 24 Αυγούστου Ο μέγας ισαπόστολος, φωτιστής του υπόδουλου Γένους, θαυματουργός όσιος, ένδοξος και λαοφιλής ιερομάρτυς, γεννήθηκε στο χωριό Μεγάλο Δένδρο της Αιτωλίας το 1714. Συγκεκριμένα ανάμεσα στα χωριά Μεγάλο Δένδρο και Ταξιάρχης της ορεινής Τριχωνίδος, περιοχή που ονομάζεται Απόκουρο, από γονείς Ηπειρώτες: «Γονέων ευσεβών υιός, παρά των οποίων ανατραφείς, και παιδευθείς εν παιδεία, και νουθεσία Κυρίου, κατά τον Απόστολον». Έμαθε τα πρώτα γράμματα στη μονή της Παναγίας Σεγδίτσας Παρνασσίδος κοντά στον ιεροδιάκονο Γεράσιμο Λύτσικα και στη Λαμποτινά Ναυπακτίας με τον ιεροδιδάσκαλο Ανανία Δερβισάνο, όπου και δίδαξε. Κατόπιν συναντάται στην ονομαστή σχολή Βραγγιανών Αγράφων, την οποία είχε ιδρύσει ο συμπατριώτης του όσιος Ευγένιος ο Αιτωλός ( 1682). Στη σχολή αυτή διδάχθηκε ανώτερα μαθήματα φιλοσοφίας, αρχαίων ελληνικών, θεολογικών, φυσικομαθηματικών, στοιχείων ιατρικής και άλλων εγκυκλοπαιδικών γνώσεων. Στη συνέχεια ήλθε στο Άγιον Όρος. Κατά τον άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη: «Επειδή κατά τους χρόνους εκείνους άρχισε με φήμην μεγάλην και το σχολείον του Βατοπαιδίου εις το Άγιον Όρος, μετέβη εις εκείνο με άλλους ειδικούς του συμμαθητάς ουκ ολίγους· εκεί ετελείωσε τα γραμματικά υποκάτω εις τον διδάσκαλον Παναγιώτην Παλαμάν μετά δε ταύτα παρέλαβε και την Λογικήν από τον διδάσκαλον Νικόλαον Τζαρτζούλιον τον εκ Μετζόβου, όστις εκεί εσχολάρχησε μετά τον σοφώτατον Ευγένιον· ήταν δε ακόμα λαϊκός Κώνστας καλούμενος· πλην και εις το σχήμα όντας των λαϊκών, εφαίνετο εστολισμένος με την σεμνότητα του μοναδικού σχήματος, και κατά πάντα ηγωνίζετο, και τον εαυτόν του εγύμναζε προς τελείαν άσκησιν· επειδή δε πάλιν κακή τύχη η περίφημος εκείνη σχολή αναχωρησάντων των διδασκάλων, ερημώθη, και κατήντησε να γένη ως το απ' αρχής». Στην περίφημη αυτή Βατοπαιδινή Σχολή και κοντά σε σπουδαίους διδασκάλους επί μία περίπου εξαετία απέκτησε αρκετά καλή μόρφωση και προσωπική εκπαιδευτική αντίληψη. Αργότερα, στις διδαχές του, αναφέρεται στη μόρφωση που απέκτησε: «Εγώ, χριστιανοί μου, έφθειρα την ζωήν μου εις την σπουδήν σαράντα-πενήντα χρόνους, εγώ εδιάβασα και περί ιερέων, και περί ασεβών και περί αθέων και περί αιρετικών, τα βάθη της σοφίας ερεύνησα». Αλλού αναφέρει: «έμαθα πολλών λογιών γράμματα, εβραϊκά, τουρκικά, φράγκικα και απ' όλα τα έθνη και πολλά τα εδιάβασα». Κατόπιν μετέβη στην ιερά μονή Φιλοθέου. Εκεί εκάρη μοναχός με το όνομα Κοσμάς και χειροτονήθηκε ιερεύς. Όπως λέγει ο ίδιος, «επήγα και εις το Άγιον Όρος και έκλαιγα διά τες αμαρτίες μου δεκαεπτά χρόνους». Από μικρός είχε μεγάλη αγάπη στον Θεό και στον συνάνθρωπο. Μελετούσε το ευαγγέλιο και σκεπτόταν πως θα μπορούσε να βοηθήσει τους αδελφούς του κατά τον καλύτερο τρόπο. Προσευχόταν και συμβουλευόταν πνευματικούς και Γέροντες. Ένιωθε ότι έπρεπε να αφήσει το προσφιλές Άγιον Όρος, για να βοηθήσει τον χειμαζόμενο λαό. «Το Γένος κινδύνευε τον έσχατο κίνδυνο. Από την μια οι Τούρκοι, απ' την άλλη ο διαφωτισμός -ο άθεος διαφωτισμός- της Γαλλίας. Η πίστις διαρκώς υποχωρούσε. Το ισλάμ εν θριάμβω. Η εληνική γλώσσα ηφανίζετο. Επαρχίες ολόκληρες είχαν ξεχάσει τα ρωμέϊκα και μιλούσαν άλλες τούρκικα, άλλες σλάβικα, άλλες αρβανίτικα, άλλες βλάχικα. Ήσαν και οι ξένες προπαγάνδες. Παπικοί μισσιονάριοι, λουθηροκαλβίνοι ψευδοϊεραπόστολοι εκμεταλευόμενοι την φτώχεια του λαού έμπηγαν τα γαμψά και μολυσμένα νύχια τους στις άχραντες και αμίαντες σάρκες της Εκκλησίας του Χριστού. Αντελήφθη ο Άγιος τον κίνδυνο. Τα απαισιόδοξα μηνύματα έφθαναν και στο Άγιον Όρος. Τα συνέλαβε. Έπρεπε να διακόψη την άσκησι στη Μονή. Τον περίμενε το Γένος του, η Εκκλησία του Χριστού. Μόρφωσιν είχε αποκτήσει πολλή, αρετές δυσκατόρθωτες για τους πολλούς είχε, ταπείνωσι διέθετε δυσθεώρητη, ζήλος ένθεος έκαιγε στην καρδιά του». Στη μονή Φιλοθέου αισθάνθηκε κλήση από τον Θεό για την ανάληψη του μεγάλου έργου «της διαφωτίσεως και αναγεννήσεως των αδελφών Χριστιανών. Οι Έλληνες είχαν περιπέσει εις αμάθειαν εις ότι αφορά την θρησκείαν των, και αυτό είχεν ως αποτέλεσμα τας πολλαπλάς κακίας, και την κατά μεγάλους αριθμούς αλλαξοπιστίαν εκ της Ορθοδοξίας εις τον Μωαμεθανισμόν. Ο Κοσμάς ένοιωθε τούτο βαθύτατα. Εζήτησε λοιπόν και έλαβε την συγκατάθεσιν των γερόντων του όπως αναλάβη μία τοιαύτην αποστολήν. Αφήνοντας το Άγιον Όρος, μετέβη εις Κωνσταντινούπολιν, συνήντησε τον Πατριάρχην Σεραφείμ (1757-1761) και έλαβε παρ' αυτού γραπτήν άδειαν να κηρύξη ανά την Ελλάδα». Το 1760 στην Κωνσταντινούπολη συνάντησε τον κατά σάρκα αδελφό του Χρύσανθο τον Αιτωλό (1785), από τον οποίο διδάχθηκε ρητορική τέχνη. Το ιεραποστολικό του έργο στον ηπειρωτικό και νησιωτικό ελλαδικό χώρο ήταν μεγαλόπνοο, θαυμαστό, αποτελεσματικό και σπουδαίο. Κήρυττε απλά, μεστά, εγκάρδια, εκφραστικά, ταπεινά και χαριτωμένα. Μιλούσε «το κατά δύναμιν, όχι ως διδάσκαλος, αλλ' ως αδελφός· διδάσκαλος μόνος ο Χριστός μας είναι». «Είστε τέκνα και θυγατέρες του Χριστού μας», έλεγε στους ακροατές του, «και όχι μόνον δεν είμαι άξιος να σας διδάξω, αλλά μήτε τα ποδάρια να σας φιλήσω, διατί ο καθένας από λόγου σας είναι τιμιώτερος από όλον τον κόσμον». Άλλοτε πάλι χαρακτηριστικά και ταπεινά παρατηρούσε: «Ακούγοντας και εγώ, αδελφοί μου, ετούτον τον γλυκύτατον λόγον, οπού λέγει ο Χριστός μας, «Με έτρωγεν εις την καρδίαν τόσους χρόνους ωσάν σκουλίκι», διά τους αδελφούς μας τους Χριστιανούς για τη σωτηρία των ψυχών τους εβγήκα και περιπατώ από τόπον εις τόπον και από χώραν εις χώραν και διδάσκω τους αδελφούς μου Χριστιανούς». Το επί εικοσαετία πλούσιο κηρυκτικό έργο του πέρασε από την Κωνσταντινούπολη, Θράκη, Μακεδονία, Θεσσαλία, Στερεά Ελλάδα, Πελοπόννησο, Ήπειρο, νησιά του Αιγαίου και του Ιονίου πελάγους. Το φλογερό κήρυγμά του είχε τεράστια απήχηση στις διψασμένες και ταλαιπωρημένες ψυχές των υποδούλων, όπως αναφέρει ο καλός μαθητής και βιογράφος του Σάπφειρος Χριστοδουλίδης: «Όπου και εάν επήγαινεν ο τρισμακάριστος, εγίνετο μεγάλη σύναξις των Χριστιανών και ήκουαν μετά κατανύξεως και ευλαβείας την χάριν και γλυκύτητα των λόγων του, και ακολούθως εγίνετο και μεγάλη διόρθωσις και ωφέλεια ψυχική». Όπως μάλιστα γράφει ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, «ήτον η διδαχή του, καθώς ημείς αυτήκοοι αυτής εγενόμεθα, απλούστατη, ωσάν εκείνη των αλιέων· ήταν γαλήνιος, και ησύχιος, οπού εφαίνετο καθολικά, να είναι γεμάτη από την χαράν του ιλαρού, και ησύχου Αγίου Πνεύματος». Και συνεχίζει: «Και ο Θεός άνωθεν συνήργει και εβεβαίωνε τα λόγιά του με τα ακόλουθα σημεία, και θαύματα, καθώς ποτέ διά των τοιούτων θαυμάτων εβεβαίωνε και το κήρυγμα των ιερών Αποστόλων του». Στη Βόρειο Ήπειρο «συνεργούσης της θείας χάριτος, πολλούς και μεγάλους καρπούς έκαμε· διά τί τους αγρίους, ημέρωσε· τους ληστάς, κατεπράϋνε· τους άσπλαχνους και ανελεήμονας, έδειξε ελεήμονας, τους ανευλαβείς, έκαμεν ευλαβείς, τους αμαθείς, και αγροίκους εις τα θεία, εμαθήτευσε, και τους έκαμε να συντρέχουν εις τας ιεράς Ακολουθίας· και όλους απλώς τους αμαρτωλούς, έφερεν εις μεγάλην μετάνοιαν, και διόρθωσιν· ώστε οπού έλεγον όλοι, ότι εις τους καιρούς των εφάνη ένας νέος Απόστολος». Όλοι οι βιογράφοι του τονίζουν ιδιαίτερα ότι έπασχε για την ίδρυση σχολείων, για να μαθαίνουν τα ελληνόπουλα γράμματα δωρεάν, «να στερεώνωνται μεν εις την πίστιν και την ευσέβειαν, να οδηγώνται δε εις την ενάρετον ζωήν και πολιτείαν». Έπεισε τους πλούσιους να αγοράζουν κολυβήθρες για τις εκκλησίες που δεν είχαν. Έτσι αγοράστηκαν πάνω από 400 κολυμβήθρες, βιβλία για τους εγγραμμάτους, κομποσχοίνια και σταυρουδάκια για όλους, περί τις 500.000. Δεν δίστασε να στιγματίσει το εμπόριο των Εβραίων, που έκαμαν ημέρα Κυριακή, και δεν επέτρεπε τους χριστιανούς να εργάζονται την ημέρα του Κυρίου. Γι' αυτό οι Εβραίοι τον μίσησαν θανάσιμα. Στις περιοδείες του τον ακολουθούσαν πολλοί ιερείς και πολύς κόσμος. Το κάθε κήρυγμά του στον κάθε τόπο ήταν μία ιεροτελεστία. Έλεγε στους χριστιανούς να προετοιμασθούν, να εξομολογηθούν και να νηστεύσουν. Οι ιερείς τελούσαν το μυστήριο του ιερού ευχελαίου, και έχριαν τους χριστιανούς. Έστηναν παντού ένα μεγάλο ξύλινο σταυρό, άναβαν κεριά, και εκείνος ανέβαινε στο σκαμνί του, μοίραζε ευλογίες, άρτους και κόλλυβα, και έκανε τη διδαχή. Ο σταυρός έμενε σε ανάμνηση της διαβάσεώς του και συχνά θαυματουργούσε517. Οι μαθητές του κρατούσαν σημειώσεις, και έτσι έχουμε σήμερα τις διδαχές του, που συνοδεύονταν από θαύματα και προφητείες. Οι προφητείες του αναφέρονται στην απελευθέρωση του σκλαβωμένου Έθνους, στο μέλλον διαφόρων προσώπων, πόλεων και της ανθρωπότητος, στις εφευρέσεις της επιστήμης και σε άλλα θέματα. Πολλές από αυτές πραγματοποιήθηκαν με πιστή ακρίβεια. Παρά τη μεγάλη αγάπη του ευεργετημένου από τον άγιο λαού και τον σεβασμό που του έτρεφαν ακόμη και Τούρκοι υπήρχαν και ορισμένοι που τον μισούσαν, όπως κάποιοι πλούσιοι κοτσαμπάσηδες, γιατί τους έλεγχε τις διάφορες αδικίες, αλλά κυρίως οι Εβραίοι, τους οποίους έλεγχε και αυτούς στα κηρύγματά του. Φυσικά «δεν πάσχει βέβαια από αντισημιτισμό ο Άγιος. Μιλεί και εδώ την γλώσσα της αλήθειας. Ξέρει ότι οι Εβραίοι βρίσκονταν πίσω από τις αδικίες και τους διωγμούς των Χριστιανών». Έγραφε σε επιστολή του προς τον αδελφό του Χρύσανθο λίγους μήνες προ του τέλους του: «Δέκα χιλιάδες χριστιανοί με αγαπώσι και ένας με μισεί. Χίλιοι Τούρκοι με αγαπώσι και ένας όχι τόσον. Χιλιάδες Εβραίοι θέλουν τον θάνατόν μου και ένας όχι». Οι Εβραίοι τον συκοφάντησαν στις τουρκικές αρχές, και κατόρθωσαν με πολλά χρήματα προς τον Κούρτ Πασά του Βερατίου να επιτύχουν τη θανάτωσή του. Ο άγιος προγνώρισε το τέλος του και την τελευταία νύκτα του, «χωρίς να δείξη ολότελα κανένα σημείον λύπης διά την στέρησιν της ζωής του, αλλά μάλιστα φαινόμενος χαριέστατος εις το πρόσωπον, ωσάν να επήγαινεν εις χαραίς και ξεφαντώματα». Τον κρέμασαν από ένα δένδρο στο χωριό Κολικόντασι και έριξαν το τίμιο λείψανό του στον ποταμό Άψο. Παρά την πέτρα που του είχαν δέσει στον λαιμό το λείψανο έπλεε. Βρέθηκε από τον ευλαβή ιερέα Μάρκο και ενταφιάστηκε στη μονή της Θεοτόκου Αρδονίτσας. Ο άγιος μαρτύρησε στις 24.8.1779. Τον Αύγουστο του 1813 έγινε η ανακομιδή των τιμίων λειψάνων. Το επόμενο έτος κτίστηκε εκεί προς τιμή του ναός και μονή με προσταγή του Αλή Πασά των Ιωαννίνων, για τον οποίο είχε προφητεύσει ότι θα προοδεύσει. Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός τιμήθηκε από νωρίς ως άγιος από τον πιστό λαό. Απόδειξη της τιμής αυτής και της αγάπης είναι εκατοντάδες φορητές εικόνες, τοιχογραφίες, χαλκογραφίες, ξυλογραφίες, σχέδια, προσκυνητάρια και ναοί. Η κανονική πράξη της αναγνωρίσεώς του έγινε από το Οικουμενικό Πατριαρχείο στις 20.4.1961. Το 1984 βρέθηκαν από τους συγγραφείς κυρίους Π. Β. Πάσχο και Π. Φ. Χριστόπουλο τα λείψανα του αγίου στο καταστραμένο μοναστήρι του στην Αλβανία. Υπάρχει μία αρκετά πλούσια βιβλιογραφία σχετική, με τον άγιο. Ακολουθία και βίο του συνέθεσαν οι Νικόδημος ο Αγιορείτης, Σαπφείριος Χριστοδουλίδης (1814), ο Θωμάς Πασχίδης (1860) και ο μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννίτης. Παρακλητικό Κανόνα έγραψε ο μητροπολίτης Άρτης Σεραφείμ. Η μνήμη του τιμάται στις 24 Αυγούστου. πηγή: Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου, Βατοπαιδινό Συναξάρι, Έκδοση Ιεράς Μεγίστης Μονής Βατοπαιδίου, Α' Έκδοση, 2007 Αντιγραφή: http://www.pemptousia.gr |
Συγγραφέας: | antonios [ Δευτ 13 Μαρ 2017, 18:00 ] |
Θέμα δημοσίευσης: | Re: Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, νέος Ἱερομάρτυρας καὶ Ἰσαπόστολος |
Συγγραφέας: | antonios [ Πέμ 08 Ιουν 2017, 10:02 ] |
Θέμα δημοσίευσης: | Re: Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, νέος Ἱερομάρτυρας καὶ Ἰσαπόστολος |
Ἡ διδασκαλία τοῦ Ἁγ. Κοσμᾶ γιά τήν οἰκογένεια Για το ανδρόγυνο: «αλλήλων τα βάρη βαστάζετε»(Γαλάτ. 6, 2) Άλλο καλύτερον δεν είναι εις την γυναίκα ωσάν όπου να έχει υπομονή και ταπείνωση. Και, αν τύχει και έχει κακόν άνδρα, να υπομένει και να ευχαριστεί τον Θεό περισσότερο από τις άλλες, διότι έχει μισθό πολύν εις την ψυχή της και πάντα με γλυκά λόγια να τον παρηγορεί και να στοχάζεται πως και αυτός αγανακτεί και κινδυνεύει την ζωή ημέρα και νύκτα, διά να την φυλάξει. Και αν έχει και ο άνδρας κανένα ελάττωμα, να τον υποφέρει και να μην τον πικραίνει, άνθρωπος είναι και αυτός, δεν είναι άγγελος. Και να ενθυμάται πάντα τις καλοσύνες του και να συλλογίζεται και τις δικές της κακοσύνες. Ομοίως και εσύ ο άνδρας, όταν σου τύχει κακή γυναίκα, πρέπει να υπομένεις και να ευχαριστείς τον Θεό, διότι έχεις μισθό μεγάλο εις την ψύχη σου και, αν σου πταίσει καμμίαν φορά, μη την συνερίζεσαι και στοχάσου και τις καλοσύνες της. Ακόμη συλλογίσου και τα δικά σου τα ελαττώματα. Πάλιν εσύ, γυναίκα, έχεις περισσότερο χρέος από τον άνδρα να ανατρέφεις τα παιδιά σου και να τα νουθετείς εις τα καλά έργα. Γονείς και παιδιά Ένα δένδρο, αν το κόψεις, ευθύς ξεραίνονται τα κλαριά, ενώ αν ποτίζεις την ρίζα, στέκονται δροσερά τα κλωνάρια. Ομοίως είστε και οι γονείς σαν το δένδρο και όταν ποτίζεται ο πατέρας και η μητέρα, που είστε η ρίζα των παιδιών, με νηστείες, προσευχές, ελεημοσύνες, με καλά έργα, φυλάγει ο Θεός τα παιδιά σας. Όταν ξεραίνεστε οι γονείς με τις αμαρτίες, θανατώνει ο Θεός τα παιδιά σας και σας βάνει εις την κόλαση μαζί τους. Είναι μια μηλιά και κάνει ξινά μήλα. Εμείς τώρα τί πρέπει να κατηγορήσουμε, τη μηλιά ή τα μήλα; Τη μηλιά. Λοιπόν κάνετε καλά εσείς οι γονείς, που είστε η μηλιά, να γίνονται και τα μήλα γλυκά. Δεν είναι κατάρα η ακούσια ατεκνία, ούτε λόγος διαζυγίου. Ακόμη να προσέχετε οι άνδρες να μη κοιτάζετε τες γυναίκες σας με άγριο μάτι διά πολλές αιτίες, μάλιστα πως δεν κάνουν παιδιά και λέγετε τάχα πως έχετε κατάρα. Ακούσατε να σας ειπώ: τον παλαιόν καιρόν ο Διάβολος έβαλε σκοπό να χαλάσει τον κόσμο και έβανε μίσος εις τα ανδρόγυνα, για να μη κάνουν παιδιά να αυξηθεί ο κόσμος, και έτσι οι άνθρωποι δεν έκαναν παιδιά, αλλ’ ούτε φρόντιζαν διά να υπανδρεύονται και κινδύνευε να χαθεί ο κόσμος. Τότε ο Θεός, θέλοντας να λείψει αυτό το διαβολικό κακό, πρόσταξε ότι όποιος δεν κάνει παιδιά, είναι κατηραμένος. Διά τούτο και μόνον τον είπε ο Θεός αυτόν τον λόγο, διά να χαλάσει τον σκοπό του κατηραμένου Διαβόλου. Λοιπόν τώρα δεν έχετε κατάρα όσοι δεν κάνετε παιδιά και μη λυπάσθε, αλλά χαίρεσθε, όπου γίνεται το θέλημα του Θεού και όχι το δικό σας και μάλιστα εκείνοι που έχουν παιδιά είναι σκλάβοι και κατά τη ψυχή και κατά το σώμα. Και να φυλάγεσθε να μη κάμετε σαν κάποιοι ανόητοι και τρελλοί, που επειδή δεν γέννησαν παιδιά οι γυναίκες τους, τις χώρισαν και πήραν άλλες. Ο Διάβολος θέλει να χωρίζονται τα ανδρόγυνα και όχι ο Θεός. Έτσι λέγει και ο Νόμος: Κανένα άλλο αίτιον δεν τους χωρίζει εκτός αν ξεπέσουν εις πορνεία. Και όποιος διά άλλο αίτιον χωρίζει την γυναίκα του και πάρει άλλην θα κριθεί ως μοιχός, χειρότερος από τον πόρνο, και πρόκειται να πάει εις την Κόλαση. Οικογενειακό Εικονοστάσι και αγωγή παιδιών Να κάνεις μίαν εικόνα του Χριστού, της Παναγίας, του Προδρόμου, να έχεις και τον Άγιο του παιδιού σου και όταν το παιδί σου σηκώνεται από τον ύπνο να σου γυρεύει ψωμί, μην του δίνεις, μόνο να πάρεις το ψωμί, να το βάλεις εμπρός εις την εικόνα του Χριστού και να του πεις: Εγώ, παιδί μου, δεν έχω ψωμί, ο Χριστός έχει. Σήκω να κάνεις τον Σταυρό σου να παρακαλέσουμε τον Άγιόν σου να παρακαλέσει τον Χριστόν να σου το δώσει. Και έτσι το παιδί παρακινείται διά την αγάπη του ψωμιού και ευθύς όπου ξυπνά, τον Άγιόν του βλέπει. Βλέποντας τότε ο Διάβολος το παιδί πως έχει την ελπίδα του εις τον Χριστό και εις τον Άγιόν του, κατακαίεται και φεύγει. Κι έτσι να συνηθίζετε τα παιδιά σας, να τα παιδεύετε από μικρά, διά να συνηθίζουν εις τον καλόν δρόμο. |
Συγγραφέας: | antonios [ Πέμ 31 Αύγ 2017, 11:50 ] |
Θέμα δημοσίευσης: | Re: Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, νέος Ἱερομάρτυρας καὶ Ἰσαπόστολος |
Συγγραφέας: | antonios [ Τετ 06 Σεπ 2017, 11:52 ] |
Θέμα δημοσίευσης: | Re: Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, νέος Ἱερομάρτυρας καὶ Ἰσαπόστολος |
Συγγραφέας: | antonios [ Παρ 22 Σεπ 2017, 17:44 ] |
Θέμα δημοσίευσης: | Re: Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, νέος Ἱερομάρτυρας καὶ Ἰσαπόστολος |
Συγγραφέας: | antonios [ Κυρ 01 Οκτ 2017, 14:28 ] |
Θέμα δημοσίευσης: | Re: Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, νέος Ἱερομάρτυρας καὶ Ἰσαπόστολος |
Συγγραφέας: | antonios [ Τρί 21 Αύγ 2018, 19:11 ] |
Θέμα δημοσίευσης: | Re: Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, νέος Ἱερομάρτυρας καὶ Ἰσαπόστολος |
Σελίδα 2 από 3 | Όλοι οι χρόνοι είναι UTC + 2 ώρες [ DST ] |
Powered by phpBB® Forum Software © phpBB Group https://www.phpbb.com/ |