Ὁ Ὅσιος Ἀρσένιος ὁ μεγάλος

Ἔζησε μεταξὺ τοῦ 4ου καὶ 5ου αἰῶνα μ.Χ., στὰ χρόνια τοῦ αὐτοκράτορα Γρατιανοῦ (375-383). Καταγόταν ἀπὸ τὴν Ῥώμη καὶ διακρίθηκε νωρὶς ὄχι μόνο γιὰ τὴν ἀρετή του, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν μεγάλη του προκοπὴ καὶ ἐπίδοση στὴ φιλοσοφία καὶ τὴν ῥητορική. Χειροτονήθηκε ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο Ῥώμης διάκονος, καὶ ἀποτελοῦσε καύχημα τῶν κληρικῶν τῆς Ῥώμης, γιὰ τὴν σοφία καὶ τὸ ἄμεμπτο ἦθος του. Ὅταν ἀργότερα ὁ αὐτοκράτωρ τῆς Ἀνατολῆς Θεοδόσιος ὁ Α´ ζήτησε παιδαγωγὸ τῶν παιδιῶν του, ὁ αὐτοκράτωρ τῆς Δύσης Γρατιανός, τοῦ ἔστειλε μὲ τὶς καλύτερες συστάσεις τὸν Ἀρσένιο. Τὸ ἕνα ὅμως ἀπὸ τὰ δυὸ βασιλοπαίδια, ὁ Ἀρκάδιος, κατοπινὸς διώκτης τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ἦταν τύπος ἀτίθασος καὶ ἀνεπίδεκτος τῆς ἀρίστης παιδαγωγίας τοῦ Ἀρσενίου. Ἐξ αἰτίας λοιπὸν τῶν προβλημάτων, ποὺ δημιουργοῦσε ὁ Ἀρκάδιος στὸν Ἀρσένιο, αὐτὸς ἀποφάσισε νὰ παραιτηθεῖ. Ὁ Θεοδόσιος δὲν δέχτηκε τὴν παραίτησή του καὶ ὁ Ἀρσένιος ἀναγκάστηκε νὰ φύγει κρυφὰ στὴν Ἀλεξάνδρεια. Ἐκεῖ κατέφυγε στὸ ἐσωτερικὸ τῆς Αἰγύπτου, ὅπου καὶ ἔγινε μοναχός. Μάλιστα, τόσο πολὺ εὐδοκίμησε στὴ διδασκαλία καὶ στὴ μέθοδο τῆς πνευματικῆς οἰκοδομῆς, ὥστε πολλοὶ ἀπὸ τὶς πόλεις καὶ τὰ χωριά, ἐρχόταν νὰ τὸν ἀκούσουν. Πέθανε τὸ 445 μ.Χ. σὲ ἡλικία 120 ἐτῶν. Ἀπὸ αὐτά, 55 τὰ πέρασε στὴν ἔρημο!

_________________

«Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών το στήριγμα.
Σταυρός, αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων
το τραύμα»