Αρχική

Όλοι οι χρόνοι είναι UTC + 2 ώρες [ DST ]




Δημιουργία νέου θέματος Απαντήστε στο θέμα  [ 140 Δημοσιεύσεις ]  Μετάβαση στην σελίδα Προηγούμενη  1 ... 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 ... 14  Επόμενο
Συγγραφέας Μήνυμα
UNREAD_POSTΔημοσιεύτηκε: Δευτ 17 Απρ 2017, 14:22 
Χωρίς σύνδεση
Site Admin
Site Admin
Άβαταρ μέλους

Εγγραφή: Τρί 08 Ιαν 2008, 14:48
Δημοσιεύσεις: 10465
'Eκκληση-πρό(σ)κληση για κοινή προσευχή, κάθε ημέρα με την πιο δυνατή δοξολογική προσευχή στην Μητέρα του Κυρίου και κατα Χάριν Μητέρα μας, στην Υπεραγία Θεοτόκο !
Με τους 24 Οίκους των Χαιρετισμών Της !

-------------------------------------------------------------
Ο Άγιος Σέργιος , η Θεοτόκος οι Χαιρετισμοί και η εξομολόγησις

Δ' Χαιρετισμοί 2001


Το όνομα ενός μεγάλου ασκητού που έζησε κοντά στον ποταμό Νούρμα της Ρωσίας ήταν Σέργιος. Όλα αυτά τα χρόνια νήστευε αυστηρά. Ξηροφαγία για πέντε μέρες με λίγο νερό, και το Σαββατοκύριακο λαδερό, ακόμα και το Πάσχα.
Το Σαρανταήμερο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, τελείως άσιτος. Είχε καταπλήξει τότε τον κόσμο με το πλήθος των αρετών του, ιδίως με την απέραντη καλοσύνη του και το ταπεινό του φρόνημα.
Η φήμη του είχε εξαπλωθεί σε ολόκληρη τη Ρωσία, φήμη αγίου και θαυματουργού, οι δε συναξαριστές και βιογράφοι του μας αναφέρουν ότι συχνά συλλειτουργούσε με αγγέλους όπως κάποτε ο Άγιος Σπυρίδων και αργότερα πολλοί ακόμα άγιοι. Είχε δε πλήθος από ουράνιες αποκαλύψεις και καταπληκτικές ενέργειες της Θείας Χάριτος και ιδιαιτέρως μάλιστα από την Υπεραγία Θεοτόκο.
Αρχίζω μ’ αυτή την ιστορία, αυτού του Αγίου διότι ο Άγιος αυτός έχει άμεση σχέση με τους Χαιρετισμούς. Έτσι ο Άγιος Φώτιος, μητροπολίτης Κιέβου, τον εγκατέστησε ηγούμενο στο μεγάλο μοναστήρι της Αγίας Τριάδος. Ο Άγιος εκοιμήθη οσιακώς, στις 7 Οκτωβρίου του 1413.
Ύστερα από πολλά πολλά πολλά χρόνια, που είχε πλέον ξεχαστεί το άγιον πέρασμά του, εμφανίστηκε ξαφνικά ένα βράδυ στον ύπνο ενός απλού και ταπεινού μοναχού, και ο μοναχός τον ρώτησε :
-Ποιος είσαι;
- Είμαι ο αμαρτωλός Σέργιος που παλαιότερα εδώ ήμουν ηγούμενος. Να πεις λοιπόν στον τωρινό ηγούμενο ν’ ανοίξει τον τάφο μου.
Πράγματι υπήκουσε ο ηγούμενος και άνοιξαν τον τάφο του, και από τότε το σκήνωμά του έγινε μια τεράστια πηγή Θείας Χάριτος και πλήθος θαυμάτων. Ο Θεός δια πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου, θέλησε να δοξάσει τον δούλον του, εδώ στη γή, τότε που ο κόσμος πλέον τον είχε ξεχάσει.
Το χαρακτηριστικό του Αγίου ήταν ότι υπεραγαπούσε την Παναγία μας και της ήταν πάντοτε υπήκουος μέχρι θανάτου. Και αυτό το διδάχτηκε στην πράξη εδώ στο Άγιον Όρος. Διότι από το Αγιορείτικο περιβόλι του Άθωνος, ξεκίνησε την ασκητική του ζωή ο Άγιος Σέργιος, για να συνεχίσει στη Ρωσία κοντά στον ποταμό Νούρμα, μέχρις ότου και εκοιμήθη οσιακώς.
Ένα άλλο πράγμα που είναι εξίσου θαυμαστό, και έχει άμεση σχέση με το σημερινό μας κήρυγμα, ήταν ότι ο Άγιος, όλη την ημέρα, όποια και αν ήταν η εργασία του, όποιο και αν ήταν το διακόνημά του, όπου και αν ευρίσκετο, συνεχώς, εψιθύριζε τους Χαιρετισμούς της Παναγίας, από την αρχή μέχρι το τέλος. Και πάλι από την αρχή, και πάλι από την αρχή, αμέτρητες, εκατοντάδες, χιλιάδες φορές, ίσως και εκατομμύρια σε ολόκληρη τη ζωή του. Γι’ αυτό και είχε τόση ευλογία και τόση χάρη, και τόση προστασία και τόσα θαυματουργικά χαρίσματα από την Υπεραγία Θεοτόκο. Άλλωστε αυτή ήταν που κατά μαρτυρία όσων βρισκόταν στην κοίμησή του, ήταν Αυτή η οποία κατέβηκε εν μέσω δορυφορούντων Αγγέλων και Αρχαγγέλων, Χερουβείμ και Σεραφείμ και παρέλαβε την αγία και οσία ψυχή του.

Και μείς οι δούλοι, οι δόλιοι, οι κακομοίρηδες, οι δυστυχισμένοι, οι αμαρτωλοί δε λέμε τους Χαιρετισμούς ούτε μια φορά την ημέρα. Ούτε μία στάση. Και όχι μόνον δε λέμε, αλλά ούτε και μια προσευχή της προκοπής δεν κάνουμε, και πολλές φορές ούτε και αυτόν τον Σταυρό μας.
Απορώ πως μας ανέχεται ακόμα ο Θεός. Γιατί δε ρίχνει κεραυνούς και φωτιά εξ ουρανού για να μας κάψει όλους. Γιατί; Φαίνεται λοιπόν πως τον συγκρατεί από την δικαία του αυτή οργή η γλυκειά μας Παναγία, η ουράνια μητέρα μας, η μεσίτρια και προστασία πάντων των χριστιανών, παρόλο που εμείς οι Νεοέλληνες Ορθόδοξοι χριστιανοί, βρίζουμε μικροί και μεγάλοι, άντρες γυναίκες και παιδιά το πανάγιο και τιμιώτατο όνομά Της. Κάθε μέρα, και πρωί και μεσημέρι και βράδυ, και νύχτα, και για την πιο ακόμα ασήμαντη αφορμή. Θα μας κάψει ο Θεός. Θα μας εγκαταλείψει ο Θεός. Θα εγκαταλείψει την πατρίδα και την Ελλάδα μας, διότι βρίζουμε τα Θεία, και το όνομα της Υπεραγίας Θεοτόκου, και για άλλα πολλά, πολλά πολλά αμαρτήματα.
Ένα άλλο πράγμα που μου έκαμε εντύπωση από τον Άγιο, ήτανε όταν φανερώθηκε στον μοναχό, πώς φανερώθηκε, πώς ονοματίστηκε. Τι του είπε; Είπε ότι είμαι ο Άγιος Σέργιος; Όχι. Είπε ότι είμαι ο αμαρτωλός Σέργιος, ο αμαρτωλός. Και το τονίζω αυτό, για να δούμε το πόσο πολύ διαφέρουμε όλοι εμείς, οι δήθεν Ορθόδοξοι Χριστιανοί, όταν πηγαίνουμε να εξομολογηθούμε. Όταν δεν πηγαίνουμε, νομίζουμε τον εαυτό μας δίκαιο και Άγιο, και μόνο το φωτοστέφανο μας λείπει απ’ το κεφάλι. Και όταν πηγαίνουμε όμως, πηγαίνουμε χωρίς την πρέπουσα συναίσθηση ότι είμαστε αμαρτωλοί. Με λάθη και πτώσεις. Με αδυναμίες και πάθη. Με πονηριές και κακίες. Με ψευτιές και κατακρίσεις. Με νεύρα και θυμούς. Με διαβολοστέλματα, με κατάρες και λόγια άλλα πολλά πικρά. Και πολλές φορές, με αμαρτίες που κινούνται στο χώρο της επιθυμίας, των αισθήσεων, της γλώσσας και των λογισμών. Πρέπει να στεκόμαστε απέναντι στον οποιοδήποτε εξομολόγο, όσο αμαρτωλός και αν είναι αυτός, εφόσον φοράει πετραχήλι, θα πάμε συντετριμμένοι, και να του πούμε «Πάτερ μου είμαι αμαρτωλός, δεν ξέρω πώς να στο πω, πώς να στο περιγράψω, αλλά νοιώθω βαθιά μέσα στο είναι μου, μέσα στην ψυχή μου, μέσα στην καρδιά μου, μέσα στο στήθος μου ότι είμαι αμαρτωλός. Ντρέπομαι να κοιτάξω τις εικόνες. Ντρέπομαι ακόμα να κοιτάξω και σένα, ντρέπομαι όλους τους συνανθρώπους που με περιβάλλουν. Ντρέπομαι την γυναίκα μου, ντρέπομαι τον άντρα μου, ντρέπομαι τα παιδιά μου, τους ντρέπομαι όλους. Είμαι αμαρτωλός και το νοιώθω αυτό. Πολύ βαθειά μέσα μου, γι’ αυτόν και γι’ αυτόν τον λόγον. Και εξηγεί πέντε λόγους. Φτάνουν οι πέντε λόγοι όταν αυτοί είναι συντετριμμένοι και βγαλμένοι μέσα από την ψυχή μας. Και τότε αμέσως μετά την συγχωρητική ευχή, όπως τουλάχιστον ορισμένοι από σας το ομολογείτε, γίνεται πιο λευκός και από το χιόνι. Πιο λαμπερός και από τον ήλιο. Πιο ελαφρός και από τα πούπουλα. Γίνεται άγγελος και πετά στους ουρανούς. Στην εξομολόγηση λοιπόν, ξεκινάμε πάντοτε από το ότι φταίμε εμείς. Και φταίω μόνον εγώ. Όλα τα κακά ξεκινούν από τις δικές μου παραλείψεις, από τις δικές μου υποχωρήσεις και αδυναμίες. Από τα δικά μου λάθη. Εγώ είμαι αμαρτωλός. Εγώ και μόνον». Δεν λέμε ότι οι άλλοι δεν κάνουν, αλλά δεν εξομολογούμεθα για τους άλλους, εξομολογούμεθα για τον εαυτόν μας. Και αναφέρουμε με συντομία στην εξομολόγηση, τις πέντε αυτές δέκα πτώσεις που έχουμε και έτσι λοιπόν δικαιώνεται ο άνθρωπος συγχωρείται και γίνεται πάλι πραγματικό παιδί του Θεού. Τα παράπονα, οι δικαιολογίες, οι μεταθέσεις της ευθύνης στους άλλους και ότι φταίνε μόνον οι άλλοι και μόνον οι άλλοι, αυτά δεν είναι εξομολόγησις. Όταν όμως, λέω όταν, όταν, υπάρχει χρόνος στον πνευματικό, στον εξομολόγο, χρόνος, τότε ασφαλώς, θα πούμε για τα προβλήματα των παιδιών μας, για κληρονομικά, για αρρώστιες, για τόσα άλλα βάσανα που καταταλαιπωρούν τη ζωή μας, από ανεργίες, από χρέη, από μαγείες, από διαζύγια, από ναρκωτικά και από χίλια δυό άλλα κακά. Βέβαια αυτά μας κάνουν πολλές φορές να αγανακτούμε και να απελπιζόμαστε και να αμαρτάνουμε. Πάντως ο χρόνος, προσέξτε τι λέω, ο χρόνος των ιερέων εξομολόγων είναι πολύ περιορισμένος, γιατί οι εξομολογούμενοι τώρα τελευταία έχουν αυξηθεί πάρα πολύ. Και η υγεία των περισσοτέρων κλονίζεται και βαρύνεται, όπως και η δική μου. Πάντως είναι βεβαιωμένο ότι υπάρχουν αρρώστιες και στεναχώριες, μεγάλες, βαριές και ασήκωτες, που όντως οι χριστιανοί έχουν ανάγκη μεγάλης παρηγοριάς και συμπαραστάσεως. Τα δράματα μερικές φορές είναι τόσο τραγικά, που όντως έχουν ανάγκη μεγάλης κατανοήσεως και φροντίδος και αγάπης. Όταν όμως δεν υπάρχει χρόνος απ’ τον κληρικό, θα πρέπει να δείξουμε κατανόηση και να ριχτούμε στην προσευχή με πολλή νηστεία, ιδιαιτέρως δε προς την Υπεραγία Θεοτόκον, διαβάζοντας προσευχές και παρακλήσεις και αν είναι δυνατόν και όλη τη νύχτα, για να μπορέσουμε να έχουμε την θεϊκή παρηγοριά, εκείνη, που ενώ θέλει ο πνευματικός να μας τη δώσει, δεν μπορεί να μας την προσφέρει γιατί ο χρόνος του είναι λίγος και μηδαμινός.
Χριστιανοί μου, το συμπέρασμα από όσα είπαμε μέχρι αυτή τη στιγμή, είναι
- πρώτον ότι πρέπει να αποκτήσουμε πραγματική αίσθηση ότι είμαστε αμαρτωλοί μέχρι τα κόκαλά μας.
- Δεύτερον με αυτή τη συναίσθηση της αμαρτωλότητος και των δακρύων να εξομολογούμεθα με συντομία εκείνα που μας βαραίνουν και που είναι παραβάσεις του Θείου Νόμου και του Θείου θελήματος. Και
- τρίτον για τις βαριές στεναχώριες της ζωής, όπως και για τα άλλα πολυποίκιλα προβλήματά μας, θα καταφεύγουμε στις προσευχές και στις παρακλήσεις προς την Υπεραγία Θεοτόκο, για βοήθεια, για χάρη, για ευλογία, για την λύση όλων των θλίψεων και όλων των στεναχωριών της ζωής μας.

Σας ανέφερα την προπερασμένη Κυριακή, πως κατάφερε μια μητέρα με τον πατέρα και τα έξι της παιδιά, με τελεία νηστεία για ένα οκταήμερο πως έσωσε το παιδί της …

Πηγή: http://kirigmata.blogspot.com/search/label/%CE%A7%CE%91%CE%99%CE%A1%CE%95%CE%A4%CE%99%CE%A3%CE%9C%CE%9F%CE%99%20%CE%A4%CE%97%CE%A3%20%CE%A0%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%93%CE%99%CE%91%CE%A3?updated-max=2013-04-05T02:27:00-07:00&max-results=20&start=16&by-date=false#ixzz4eVMl0R5g

_________________

«Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών το στήριγμα.
Σταυρός, αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων
το τραύμα»


Κορυφή
 Προφίλ  
Απάντηση με παράθεση  
UNREAD_POSTΔημοσιεύτηκε: Δευτ 17 Απρ 2017, 14:37 
Χωρίς σύνδεση
Site Admin
Site Admin
Άβαταρ μέλους

Εγγραφή: Τρί 08 Ιαν 2008, 14:48
Δημοσιεύσεις: 10465
Η δύναμις των πρεσβειών της Θεοτόκου
Δ' Χαιρετισμοί, 2002

«Χαίρε λουτήρ εκπλύνων συνείδησιν..».
Χριστιανοί μου, κανένας άνθρωπος δεν μπορεί από μόνος του να απαλλαγεί από το βάρος της αμαρτίας. Κανένας μας δεν μπορεί από μόνος του να καθαρίσει τη βρωμιά και τα στίγματα που δημιουργεί η κακία, η πονηρία, ο εγωισμός, η υπερηφάνεια, η κενοδοξία, η φιλαργυρία και το σύνολο των παθών. Μόνον ο Θεάνθρωπος Κύριος, ο Ιησούς Χριστός το μπόρεσε με τη θυσία Του πάνω στο Σταυρό. Το Θεανθρώπινο εκείνο αίμα που έρευσε πάνω στο Γολγοθά….με αυτό ξεπλένει τον ρύπο και την ενοχή της κάθε αμαρτίας. Της πιο μεγάλης, της πιο βαριάς, της αμαρτίας του συνόλου των ανθρώπων.
Είναι ο Σωτήρας, ο Λυτρωτής, είναι η Ζωή, το Φως, η Ανάστασις.
Και αυτήν τη δωρεά, τη λύτρωση και τη σωτηρία την χρωστάμε στην Παναγία μας, γιατί αυτή γέννησε τον Θεάνθρωπο Κύριον, τον Σωτήρα του κόσμου, δια μέσου του οποίου επραγματώθη η πνευματική και ηθική κάθαρση του όλου ανθρώπου. Πόση ευγνωμοσύνη λοιπόν, οφείλουμε στην Κυρία Θεοτόκο! Εάν δεν έλεγε το «ναι» στον Αρχάγγελο Γαβριήλ, δηλαδή αν δεν έλεγε τις φράσεις «Ιδού η δούλη Κυρίου, γεννητό μου κατά το ρήμα σου», δεν θα είχε γεννηθεί ο Υιός της, ο Θεάνθρωπος Κύριος, ο Ιησούς Χριστός μέσα απ’ τα σπλάχνα της. Και όλοι μας θα βρισκόμασταν κάτω απ’ το βάρος της αμαρτίας, κάτω απ’ την τυραννίαν του διαβόλου, κάτω από την εξουσίαν του θανάτου.
Γι’ αυτό και τόσα εγκώμια στην Παναγία μας.
Γι’ αυτό τόσοι ύμνοι και ωδές πνευματικές.
Γι’ αυτό και τόσο μεγάλο και αμέτρητο το πλήθος των θεοτοκίων.
Η θέση της στην Εκκλησία μας, στους ναούς μας, είναι δεξιά του Υιού της. Το βλέπετε εδώ στο ιερό τέμπλο…όπως σας βλέπω εγώ και όπως είναι η εικόνα του Κυρίου, δεξιά της είναι η Παναγία μητέρα Του. Σκοπός λοιπόν της ομιλίας μας είναι η Παναγία μας.
Γι’ αυτό ας παρακολουθήσουμε μερικές σκέψεις ιερές…

Ο νεοφανής Άγιος της Εκκλησίας μας ο Άγιος Άνθιμος Χίου, που εκοιμήθη το 1960, ακόμα πιο νεότερος του Αγίου Νεκταρίου Αιγίνης και του Οσίου Νικολάου του Πλανά, μας λέγει τα εξής περίπου για την Παναγία μας.

Η Παναγία μας αδελφοί μου, η Υπεραγία Θεοτόκος, είναι η σωτηρία όλου του κόσμου γιατί γέννησε τον Σωτήρα του κόσμου, τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν. Η Παναγία μας είναι η ολόφωτη εκείνη λαμπάδα που λάμπει περισσότερο από επτά ήλιους μαζί, φωτίζοντας με τη θεομητορική της λάμψη ολόκληρη της οικουμένη. Όταν τρέχουμε κοντά της, όπως το κάναμε και σήμερα το βράδυ, τώρα, που τρέξαμε για ν’ ακούσουμε και να ψάλλουμε τους χαιρετισμούς της…και αυτό όταν το κάνουμε βέβαια με πίστη και με ευλάβεια, με ταπεινό το φρόνημα και με καρδιά συντετριμμένη, τότε δεν θα μας απορρίψει ποτέ.
Είναι η Μητέρα μας, είναι η παρηγοριά μας, είναι η προστασία μας. Και αυτό το βεβαιώνει η ορθόδοξη εκκλησιαστική μας υμνολογία όταν ψάλλει «πάντων προστατεύεις Αγαθή».
Μας συμπαθεί, μας πονάει, μας λυπάται, στην κάθε μας ανάγκη είναι πρόθυμη να τρέξει κοντά μας για να μας βοηθήσει, αρκεί να της το ζητήσουμε με βαθιά πίστη και πολλή την ταπείνωση. Και ποιος δεν την φωνάζει; Και ποιος δεν την παρακαλεί;
Όλοι οι Άγιοι της Εκκλησίας μας είναι βοηθοί μας, αλλά απ’ όλους περισσότερον η Παναγία μας. Διότι Εκείνη έχει το πλήθος των οικτιρμών και μάλιστα για όλους εμάς που είμεθα αμαρτωλοί, αχρείοι, εκτρώματα του κόσμου τούτου. Γι’ αυτό και δεν παύει να μεσιτεύει στον Υιόν της, να Τον παρακαλεί, να Τον ικετεύει για το φωτισμό μας, για τη διόρθωσή μας, για τη σωτηρία μας. Και ο Υιός της, ο Θεάνθρωπος Κύριος, έχει μεγάλη τη χαρά όταν τον παρακαλεί η Παναγία Μητέρα Του διότι δεν θέλει τον θάνατο του αμαρτωλού αλλά τη σωτηρία του. Γι’ αυτό και μας την έφερε στον κόσμο, γι’ αυτό και μας την χάρισε. Για να την έχουμε σαν μέσο σωτηρίας, σαν σανίδα σωτηρίας, σαν κλίμακα του Ιακώβ, σαν γέφυρα που μας οδηγεί από την γη στον ουρανό.
«Και Σε μεσίτριαν έχω προς τον φιλάνθρωπον Θεόν,
μη μου ελέγξει τας πράξεις ενώπιον των αγγέλων,
ο Υιός σου, παρακαλούμεν σε Παρθένε
βοήθησόν με εν τάχει».
Να η διαβεβαίωσις από τις παρακλήσεις μας το Δεκαπεντάυγουστο.
Μέσο σωτηρίας όμως είναι και τα Πανάγια Μυστήρια, τα Πανάγια Μυστήριά μας.
Μέσο σωτηρίας και ο πνευματικός μας στην ιερά εξομολόγηση.

«Χαίρε λουτήρ εκπλύνων συνείδησιν..».
Σφάλλουμε; Δια πρεσβειών της Παναγίας μας μητρός στον πνευματικό να τρέξουμε. Ας σφάλουμε, αμαρτάνουμε…ναι, αμαρτάνουμε κάθε μέρα, κάθε ώρα, κάθε στιγμή, τότε λιμάνι σωτηρίας είναι η ιερά εξομολόγησις με μετάνοια αληθινή.
Ναι χριστιανοί μου, ο ανεξίκακος Υιός της Παρθένου, ο μακρόθυμος Υιός της Παναγίας, ο φιλάνθρωπος Υιός της Θεοτόκου, μας δώρισε πλούσια τα μέσα σωτηρίας και τα πρώτα είναι το Βάπτισμα και το Χρίσμα, η Θεία Κοινωνία και η ιερά εξομολόγηση. Και τα χορηγεί σε όλους μας μικρούς και μεγάλους, άντρες και γυναίκες, νέους, γέρους και παιδιά, δικαίους και αδίκους, πονηρούς και αγαθούς, καλούς και κακούς, αμαρτωλούς και εναρέτους.
Και μας στέλνει και βοηθούς για αυτό το φωτισμό. Έχουμε βοηθούς αγγέλους και αρχαγγέλους και τον άγγελο φύλακα της ψυχής μας. Έχουμε βοηθούς και όλους τους Αγίους όπως τον Άγιο Γεώργιο, τον Άγιο Δημήτριο, τον Άγιο Γρηγόριο, τον Άγιο πρωτομάρτυρα και αρχιδιάκονο Στέφανο, τον Άγιο Χαράλαμπο, τον Άγιο Χρυσόστομο, τον Άγιο Νεκτάριο, τον Άγιο Χριστοφόρο, τον Άγιο Αθανάσιο, τον Άγιο Βασίλειο, το Μέγα Αντώνιο και τόσους τόσους άλλους Αγίους.
Έχουμε ακόμα την Αγία Βαρβάρα, την Αγία Παρασκευή, την Αγία Αικατερίνη, την Αγία Μαρίνα, την Αγία Ματρώνα, την Αγία Μαρκέλλα, την Αγία Ειρήνη, την Αγία Ελένη και πλήθος ακόμη άπειρο Αγίων γυναικών.
Έχουμε επίσης το χορό των Αγίων Αποστόλων, την χορεία των Προφητών, τους ομίλους των Οσίων και θεοφόρων Πατέρων ημών, τους ομίλους των Μεγάλων Ιεραρχών και οικουμενικών διδασκάλων και τους εν ασκήσει διαλάμψαντες Αγίους και τόσους άλλους και τόσους άλλους…
Ως άστρα του ουρανού οι Άγιοι. Αλλά των όλων ανωτέρων είναι η Παναγία μας.
Γι’ αυτό και ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς φώναζε μέρα-νύχτα «Υπεραγία Θεοτόκε φώτισον το σκότος της ψυχής μου»! Ας το φωνάζουμε λοιπόν κι εμείς. Αλλά και το
«Θεοτόκε Παρθένε, Χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία,
ο Κύριος μετά Σου,
ευλογημένη Συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας Σου,
ότι Σωτήρα έτεκες των ψυχών ημών».
Αυτόν τον ύμνο της Θεοτόκου να τον πούμε 100 φορές. Και άλλες 100 φορές ολόκληρον το «Άξιον εστίν ως αληθώς μακαρίζειν σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών» και τα λοιπά, κατόπιν όλους τους Χαιρετισμούς όπως θα τους πούμε την άλλη Παρασκευή…και τα 24 γράμματα.
Κάντε το αυτό μια, δυο, τρεις βραδιές και ζητήστε μετά από την Παναγία μας με πίστη και ταπείνωσιν εκείνα που αποβλέπουν στη σωτηρία μας και …να τότε θα έρθουν πληθωρικές οι ευλογίες της.
Όχι απελπισία, όχι απόγνωσις, όχι μελαγχολία και στενοχώρια. Καταφυγή μας η Παναγία. Γρήγορα, γρήγορα ας τρέξουμε κοντά της στην αγία της εικόνα που όλοι πιστεύω ότι έχουμε στα σπίτια μας.
Εκείνη είναι το ταμείον,
Εκείνη και η ασφάλειά μας,
Εκείνη το λιμάνι,
Εκείνη και η παρηγοριά μας.
Και κάτι άλλο πολύ σημαντικό που μας το τόνισε ο χαιρετισμός με τον οποίο αρχίσαμε «Χαίρε λουτήρ εκπλύνων συνείδησιν..».
Κείνη λοιπόν, η Παναγία μας είναι η χειραγωγός που μας οδηγεί στο λουτήρα του Υιού της για να ξεπλυθούν οι αμαρτίες μας. Αυτό όμως σημαίνει ανάπαυση, χαρά σωτηρία, αναγέννηση, αγιασμό και θέωση ακόμα. Αυτή τη χάρη της, την έδωσε ο Υιός του Θεού που έγινε και Υιός ανθρώπου, Υιός της Παρθένου δηλαδή Υιός δικός της. Και την περιμένει ο Κύριος για να μεσιτεύει και παρακαλεί για όλους εμάς που είμεθα αμαρτωλοί κι αχρείοι, ταλαίπωροι και βρώμικοι.
Και Εκείνη τρέχει από ψυχή σε ψυχή, από άνθρωπο σε άνθρωπο, από καρδιά σε καρδιά, από σπίτι σε σπίτι, από Εκκλησία σε Εκκλησία,
για ν’ ακούσει τις προσευχές μας…
για να σφουγγίσει τα δάκρυά μας,
για να απαλύνει τους πόνους μας,
για να μας ξεκουράσει από βάσανα και θλίψεις,
για να παρηγορήσει, να τονώσει, να χαρίσει την ελπίδα, τη γιατρειά.
Γι’ αυτό, ας εκμεταλλευτούμε την παρρησία της στον Υιόν της, τον Χριστό, τον Σωτήρα και Λυτρωτή μας.
Ν’ αρπάξουμε αυτήν την ευκαιρία που μας δίδεται σε κάθε στιγμή της ζωής μας, και με τις πρεσβείες της να τρέξουμε να πλύνουμε τη συνείδησή μας με μετάνοια και συντριβή.
Ναι, Παναγία μας, ναι Υπεραγία Θεοτόκε, «την πάσαν ελπίδα μου εις σε ανατίθημι, Μήτερ του Θεού, φύλαξόν με υπό την σκέπιν σου».

Αμήν.

Πηγή: http://kirigmata.blogspot.com/search/label/%CE%A7%CE%91%CE%99%CE%A1%CE%95%CE%A4%CE%99%CE%A3%CE%9C%CE%9F%CE%99%20%CE%A4%CE%97%CE%A3%20%CE%A0%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%93%CE%99%CE%91%CE%A3?updated-max=2013-04-05T02:27:00-07:00&max-results=20&start=16&by-date=false#ixzz4eVQAYA2p

_________________

«Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών το στήριγμα.
Σταυρός, αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων
το τραύμα»


Κορυφή
 Προφίλ  
Απάντηση με παράθεση  
UNREAD_POSTΔημοσιεύτηκε: Τρί 18 Απρ 2017, 09:42 
Χωρίς σύνδεση
Site Admin
Site Admin
Άβαταρ μέλους

Εγγραφή: Τρί 08 Ιαν 2008, 14:48
Δημοσιεύσεις: 10465
'Eκκληση-πρό(σ)κληση για κοινή προσευχή, κάθε ημέρα με την πιο δυνατή δοξολογική προσευχή στην Μητέρα του Κυρίου και κατα Χάριν Μητέρα μας, στην Υπεραγία Θεοτόκο !
Με τους 24 Οίκους των Χαιρετισμών Της !


-------------------------------------------------------------------


Εικόνα

ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΣΕΡΓΙΟ ΤΟΥ ΡΑΝΤΟΝΕΖ ΑΦΟΥ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΩΝ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ ΤΗΣ !!


Δευτέρα της Διακαινησιμου σημέρα και το Ιστολόγιο των Χαιρετισμών xairetismoi.blogspot.gr φιλοξενεί ένα ακόμη θαυμαστό συμβάν που συνδέεται με την καθημερινή απαγγελία των Χαιρετισμών !!
Το 2014 εορτάστηκαν στην Ρωσία τα 700 χρόνια από την γέννηση ενός μεγάλου Αγίου της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Αγίου Σεργίου του Ραντονέζ, που γεννήθηκε στις 14 Μαιου του 1314 και κοιμήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου του 1392 !
Δεκάδες τα άρθρα που μπορείτε να δείτε στο διαδίκτυο για τον θαυμαστό βίο του Αγίου. Στον πρώτο τόμο του Νέου Συναξαριστή του Ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτη ( εκδόσεις Ινδικτος ) υπάρχει ένα εκτενές λήμμα για τον Άγιο.
Ο Παντελής Β. Πάσχος έγραψε μάλιστα για τον Άγιο Σέργιο του Ραντονέζ το βιβλίο “ Ο μεγάλος Άγιος της Ρωσίας ” ( εκδόσεις Ακρίτα , 1993 ) το οποίο σε μεγάλο μέρος του αποτελεί μυθιστορηματική αφήγηση από το Συναξάρι του Αγίου που συνέγραψε ο Παχώμιος ο Σέρβος ο επονομαζόμενος Λογοθέτης.
Από τα παραπάνω βιβλία αντλούμε ένα ακόμη θαύμα των Χαιρετισμών της Παναγίας μας στον Αγιο Σέργιο Ραντονέζ !
Από την νεαρή του ηλικία ο Άγιος Σέργιος είχε την ευλογημένη συνήθεια της συνεχούς απαγγελίας των 24 Οϊκων των Χαιρετισμών της Παναγίας μας !
Αναφέρεται ότι κάθε βράδυ από τότε που ήταν δόκιμος μοναχός και μέχρι το τέλος της ζωής του διάβαζε ολόκληρο τον Ακάθιστο Ύμνο, και καθημερινά όταν ασκούσε τα διάφορα διακονήματα του, δεν σταμάταγε ούτε λεπτό να σιγοψιθυρίζει τους Χαιρετισμούς της Παναγίας μας !
Το βράδυ της Παρασκευής της 20ης Νοεμβρίου του 1388 , παραμονή της Θεομητορικής Εορτής των Εισοδίων, και αφού τέλεσαν τον Εσπερινό στo Καθολικό της Ιεράς Μονής της Αγίας Τριάδος που είχε ιδρύσει το 1337, ο Άγιος Σέργιος αποσύρθηκε στο Κελλί του για να αγρυπνήσει. Μαζί του ήταν και ο υποτακτικός του Μιχαίος, που κι αυτός αργότερα ανακηρύχθηκε Όσιος !
Ο Αγιος Σέργιος ξεκίνησε να απαγγέλει τον Ακάθιστο Ύμνο με τους Χαιρετισμούς και αφού τελείωσε πλησίασε τον υποτακτικό του Μιχαίο και του είπε να ετοιμαστεί επειδή έλαβε την πληροφορία, ότι θα είχαν την επίσκεψη της Υπεραγίας Θεοτόκου !
Και πραγματικά μέσα σε νεφέλη φωτός λαμπρότερη του Ήλιου εμφανίστηκε η Παναγία μαζί με τους Αποστόλους Πέτρο και Ιωάννη !
Ο Άγιος Σέργιος με τον υποτακτικό του αδυνατώντας να αντικρίσουν το φοβερό αυτό όραμα είχαν πέσει στα γόνατα και το πρόσωπο τους ακουμπούσε το έδαφος !
Τότε η Θεοτόκος πλησίασε τον Άγιο Σέργιο, και του είπε “Χαίρε και σε εσένα , εκλεκτέ μου !!! Ήρθα να σε επισκεφθώ ! Οι προσευχές σου για την Λαύρα σου και τους μοναχούς σου εισακούσθηκαν ! Το μοναστήρι σου θα ευημερεί όχι μόνο κατα την διάρκεια του επίγειου βίου σου, αλλά και αφού αναχωρήσεις για τον Θεό ! Από την στιγμή αυτή θα έχω την Λαύρα σου υπό την προστασία μου και δεν θα της λείψει ποτέ κανένα υλικό αγαθό !!”
Και με τα λόγια αυτά η Θεοτόκος εξαφανίστηκε !
Τότε ο Άγιος Σέργιος κάλεσε και άλλους δύο μαθητές του τον Ισαακ και Σίμωνα και τους ανέφερε την εμφάνιση της Υπεραγίας Θεοτόκου !
Μάλιστα μετά από την 5η Ιουλιου 1422 που το άγιο λείψανο του αποκαλύφθηκε, τοποθετήθηκε στον τάφο του μία Εικόνα με την Εμφάνιση της Θεοτόκου, που τιμάται από τους πιστούς !!
Διαβάζοντας την θαυμαστή αυτή εμφάνιση της Υπεραγίας Θεοτόκου στον μεγάλο αυτό Άγιο, και μεγάλο εργάτη των Χαιρετισμών, το μυαλό μας πήγε στην υπόσχεση που έδωσε η Παναγία μας πρώτα στον Όσιο Πέτρο τον Αθωνίτη, αλλά και μετέπειτα σε δεκάδες Οσίους και απλούς λαικούς !
Δηλαδή ότι όποιος Την χαιρετίζει καθημερινά με τους Χαιρετισμούς Της, αυτός θα είναι υπό την προστασία Της και στην ζωή αυτή και μάλιστα ότι θα τον υπερασπιστεί και ενώπιον του θρόνου του Υιού Της !!
Και βλέπουμε στο Συναξάριο του Αγίου Σεργίου την πραγμάτωση αυτής της υπόσχεσης Της, μιας και έθεσε την Λαύρα της Αγίας τριάδας, που ο Άγιος Σέργιος Ράντονεζ ίδρυσε υπό την προστασία Της !
Βλέπουμε λοιπόν για μία ακόμη φορά ότι δεν οι Χαιρετισμοί της Παναγίας μας έχουν μία ιδιαίτερη χάρη και επαδαψιλεύουν σε αυτόν που επιμένει στην καθημερινή τους ανάγνωση ουράνιες ευλογίες !
Αύριο Τρίτη της Διακαιησιμου θα αναρτηθεί στο Ιστολογιο των Χαιρετισμων xairetismoi.blogspot.gr ένα ακόμη άρθρο για έναν Άγιο Ιεράρχη της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο οποίος κοιμήθηκε προ ολίγων ετών, και ακριβώς όπως ο Άγιος Σέργιος Ραντονέζ έλεγε κάποιες ημέρες δεκάδες φορές τους Χαιρετισμούς της Παναγίας , και είχε και αυτός λάβει πλούσιες τις ευλογίες της Υπεραγίας Θεοτόκου, όπως θα σας διηγηθούμε αύριο !!

http://xairetismoi.blogspot.gr/

_________________

«Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών το στήριγμα.
Σταυρός, αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων
το τραύμα»


Κορυφή
 Προφίλ  
Απάντηση με παράθεση  
UNREAD_POSTΔημοσιεύτηκε: Τετ 19 Απρ 2017, 20:56 
Χωρίς σύνδεση
Site Admin
Site Admin
Άβαταρ μέλους

Εγγραφή: Τρί 08 Ιαν 2008, 14:48
Δημοσιεύσεις: 10465
'Eκκληση-πρό(σ)κληση για κοινή προσευχή, κάθε ημέρα με την πιο δυνατή δοξολογική προσευχή στην Μητέρα του Κυρίου και κατα Χάριν Μητέρα μας, στην Υπεραγία Θεοτόκο !
Με τους 24 Οίκους των Χαιρετισμών Της !










_________________

«Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών το στήριγμα.
Σταυρός, αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων
το τραύμα»


Κορυφή
 Προφίλ  
Απάντηση με παράθεση  
UNREAD_POSTΔημοσιεύτηκε: Παρ 28 Απρ 2017, 10:39 
Χωρίς σύνδεση
Site Admin
Site Admin
Άβαταρ μέλους

Εγγραφή: Τρί 08 Ιαν 2008, 14:48
Δημοσιεύσεις: 10465
'Eκκληση-πρό(σ)κληση για κοινή προσευχή, κάθε ημέρα με την πιο δυνατή δοξολογική προσευχή στην Μητέρα του Κυρίου και κατα Χάριν Μητέρα μας, στην Υπεραγία Θεοτόκο !
Με τους 24 Οίκους των Χαιρετισμών Της !
-------------------------------------------------------------


Η τροπική αποξένωσις από τα πράγματα του κόσμου και της αμαρτίας και ο μύθος του Αισώπου
Γ' Χαιρετισμοί 2004
«Ξένον τόκον ειδόντες, ξενοθώμεν του κόσμου, τον νουν προς ουρανόν μεταθέντες».


Πέντε αισθήσεις έχει κάθε άνθρωπος, όλοι μας έχουμε πέντε αισθήσεις, και με τις πέντε αυτές αισθήσεις συμμετέχουμε συχνά στη Θεία Λατρεία. Έτσι με τα μάτια μας βλέπουμε τα τελούμενα, βλέπουμε τις ιερές εικόνες, τις παραστάσεις εδώ από την θεανθρώπινη ζωή του Κυρίου μας, και βλέπουμε επίσης και τα διαδραματιζόμενα μέσα στη Θεία Λατρεία.
Με την ακοή ακούμε τις ευχές και τους ύμνους, τα αναγνώσματα και το ιερό κήρυγμα. Με την όσφρηση απολαμβάνουμε το μοσχοθυμίαμα, πολλές φορές έχομε όσφρηση και της Θείας Κοινωνίας, όπως και τη Χάρη και την ευωδία του Παναγίου Πνεύματος. Με την αφή ασπαζόμαστε τις ιερές εικόνες και τον Τίμιο Σταυρό, και με τη γεύση μετέχουμε της μυστικής τραπέζης, και γευόμεθα της Θείας Κοινωνίας, του Σώματος και του Αίματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Αλλά έχουμε όμως και μια έκτη αίσθηση. Και αυτή η έκτη αίσθησις για μας τους χριστιανούς είναι η πίστις. Η πίστις λοιπόν κάνει τα μάτια μας ώστε να βλέπουν θαυμαστά και ουράνια πράγματα. Η πίστις κάνει τ’ αυτιά μας να ακούνε υπερφυσικά λόγια και ουράνιους ακόμα ύμνους, ακατάληπτα για τα σαρκικά αυτιά. Η πίστις δίνει συμβολική σημασία στο λιβάνι, όταν μ’ αυτό μας θυμιατίζουν, η πίστις πνευματοποιεί το άναμα του κανδηλιού και ενός κεριού όταν το ανάβουμε, για να έχει υγεία ένας άρρωστος συγγενής μας ή για τον φωτισμό ενός παιδιού μας, ή για την ανάπαυση ενός κεκοιμημένου φίλου και συγγενούς. Η πίστις δίνει δύναμη, όχι μόνον δύναμη αλλά παντοδυναμία, στο απλό σημείον του Σταυρού που θα κάνουμε. Η πίστις λοιπόν δίνει ακόμα και θεολογική διάσταση, στον ασπασμό της εικόνας, όπως θα κάνετε ύστερα από λίγο, στην Παναγία εδώ το Ρόδο το Αμάραντο, και ο ασπασμός αυτός δεν θα μένει πάνω στο ξύλο, στις μπογιές και στο χρώμα, αλλά θα μεταβεί στο πρωτότυπο, δηλαδή θ’ ανέβη ψηλά στον ουρανό. Η πίστις κάνει τον χριστιανό να αισθάνεται ότι αληθινά κοινωνεί Σώματος και Αίματος Ιησού Χριστού. Χωρίς την πίστη τα πάντα στην Εκκλησία είναι ξεροί τύποι. Και η τυπολατρεία είναι ο τάφος του Χριστιανισμού.
Όταν έχουμε πίστη σαν «κόκκο σινάπεως» τότε μπορούμε δια της πίστεως αυτής να κάνουμε θαύμα αλλά και να παρακολουθήσουμε όμως το θαύμα που τελείται σε κάθε ιερή ακολουθία και ειδικότερα ό,τι γίνεται μέσα στο ναό, και μάλιστα κατά τη διάρκειαν της Θείας Λειτουργίας.

Θαύμα είναι και ο Ακάθιστος αυτός Ύμνος με τους Χαιρετισμούς που παρακολουθούμε κάθε Παρασκευή την Μεγαλη Σαρακοστή, αλλά όταν και μείς από μόνοι μας τα βράδια με το Μικρό Απόδειπνο απαγγέλουμε τους Χαιρετισμούς. Θαύμα σαν άσμα, θαύμα σαν έκφρασις, θαύμα σαν σύνθεσις. Έχουν περάσει χίλια τόσα χρόνια από τότε που έχει γραφεί αυτός ο Ακάθιστος Ύμνος και οι Χαιρετισμοί, και όμως χιλιάδες και μυριάδες είναι εκείνες οι ψυχές οι οποίες εξακολουθούν να συγκινούνται απ’ τους Χαιρετισμούς και τον Ακάθιστο Ύμνο, και μάλιστα πολλές φορές να βλέπουν και θαυμαστά αποτελέσματα στην οικογένειά τους.
Ο Ακάθιστος Ύμνος κυρίως είναι θαύμα για το περιεχόμενό του. Τι μας περιγράφει; Μας περιγράφει εκείνο το οποίον αποτελεί την βάση του Χριστιανισμού. Και όποιος απορρίπτει αυτό που περιγράφει ο Ακάθιστος Ύμνος, που είναι ένα γεγονός, απορρίπτει την πίστη και το δόγμα μας, το δόγμα δηλαδή και την πίστη της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Και το γεγονός αυτό είναι η ενανθρώπισις του Θεού Λόγου. Όποιος λοιπόν απορρίπτει την Θεαθρωπότητα του Ιησού Χριστού ότι δηλαδή ο Χριστός είναι τέλειος άνθρωπος και τέλειος Θεός, απορρίπτει συγχρόνως και το δόγμα της Αγίας Τριάδος όπως και το δόγμα της Θεοτόκου, η οποία Παναγία είναι και Θεοτόκος είναι και Θεομήτωρ είναι και Αειπάρθενος, σύμφωνα με τους δογματικούς όρους και τις αποφάσεις της Τετάρτης Οικουμενικής Συνόδου. Αυτό το γεγονός λοιπόν εξυμνεί ο Ακάθιστος Ύμνος. Γέννησις από Παρθένον. Φοβερό και παράξενο και τρομακτικό, πολλές φορές γίνεται συζήτησις και περίγελος και ειρωνεία των ανθρώπων.
«Ξένον τόκον ειδόντες ξενοθώμεν του κόσμου». Λογικά επιχειρήματα δεν χρειάζονται για να πιστέψει κανείς. Αν είμαστε ολιγόπιστοι, χλιαροί και δεν ξέρω τι άλλο, τότε οπωσδήποτε οι λογισμοί που θα έρχονται μέσα στην καρδιά μας, θα ταράζουν το νου μας, θα ταράζουν την ψυχή μας, αλλά και στο τέλος θα χάσομε και αυτήν.

Για όσους λοιπόν είναι ολιγόπιστοι και χλιαροί και αμφιβάλλοντες να πούμε ένα δύο έτσι ας το πούμε λογικά επιχειρήματα, ας το πούμε έτσι. Τι είναι δυσκολότερο πράγμα, από την ανυπαρξία ο Θεός να φτιάξει ολόκληρο αυτό το αστρικόν Σύμπαν και να φτιάξει έναν άνθρωπον, ή από έναν άνθρωπον να κάνει άλλον άνθρωπο; Ποιο είναι πιο δυσκολότερο, το πρώτο ή το δεύτερο; Ασφαλώς το πρώτο. Διότι από την ανυπαρξία να φέρει ολόκληρο αυτό το Σύμπαν που βλέπουμε με τα δισεκατομμύρια των γαλαξιών, αλλά και να πλάσει άνθρωπον από το τίποτα; Από το μηδέν; Και όμως ο Θεός έκαμε το δύσκολο εύκολο. Από την ανυπαρξία δεν έφερε μόνον τον άνθρωπο και από τον άνθρωπο έπλασε άνθρωπο, δηλαδή από τον πρώτο Αδάμ τον παλαιό Αδάμ έκαμε την Εύα αλλά και από την Νέα Εύα όμως έκαμε τον Νέον Άνθρωπον, τον Νέον Αδάμ, τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό. Ο Θεός που έδωσε τον φυσικό τρόπο να γεννιώνται οι άνθρωποι επί της γης, δεν θα μπορούσε να δώσει, αφού είναι Θεός παντοδύναμος, και έναν υπερφυσικό τρόπο για να γεννηθεί το παιδί του ουρανού, δηλαδή ο Θεάνθρωπος Κύριος; Ασφαλώς και μπορούσε, διότι ήτο Θεός και είναι Θεός. Παράξενος τόκος και παράξενο θαύμα. Ο Θεός όμως απ’ τον ουρανό κατέβηκε στη γη για να ανεβή ο άνθρωπος από τη γη στον ουρανόν.

«Ξένον τόκον ειδόντες ξενοθωμεν του κόσμου, τον νουν εις ουρανόν μεταθέντες». Μιλάει εδωπέρα ο υμνογράφος για μια μετάθεση και τη μετάθεση τη ζητούμε όλοι μας, απ’ το χειρότερο βέβαια στο καλύτερο. Απ’ το κατώτερο στο ανώτερο. Ο Χριστός λοιπόν ήλθε εδώ κάτω στη γη, για να πραγματοποιήσει και αυτός μια μετάθεση ασυγκρίτως από εκείνην την οποία επιδιώκουν οι άνθρωποι. Δηλαδή να πάρει τον άνθρωπο από τη γη και να τον μεταφέρει στον ουρανόν. Και κάτι καλύτερο. Να μεταθέσει το μυαλό μας, να μεταθέσει τη σκέψη μας, από τα γήινα στα ουράνια. Αλλά όπως βλέπομε είμαστε πολύ πεζοί. Κάθε άνθρωπος σχεδόν. Τα ενδιαφέροντά μας περιορίστηκαν μόνον στη γη και στα υλικά πράγματα και στη απόκτηση πολλών αγαθών. Τα όνειρά μας τα περισσότερα περπατούν μέσα στη λάσπη. Δεν έχουμε σκέψεις ουράνιες. Δεν έχουμε πνευματικές ανησυχίες. Δεν έχουμε εμπιστοσύνη και εξάρτηση από τον Άγιο Θεό. Η νοοτροπία μας είναι η βελτίωσις των οικονομικών πραγμάτων της ζωής μας.
Για να καταλάβουμε καλύτερα να πούμε – ας μου επιτρέψετε με δυο λόγια έναν μύθο του Αισώπου για να καταλάβουμε την νοοτροπία των σημερινών ανθρώπων, έναν μύθο ο οποίος γράφτηκε πριν δύο χιλιάδες εξακόσια χρόνια - . Κάποτε λέει τα ζώα θέλησαν να εκλέξουν αρχηγό. Σκέφτηκαν λοιπόν να δώσουν την αρχηγία στον αετό, διότι αυτός πετούσε στα ουράνια ψηλά. Αλλά κατάλαβαν ότι δεν μπορούσε να ασχοληθεί με τα χαμηλά και με τα γήινα. Άλλωστε λοιπόν σε όλα τα ζώα υπήρχε και η άφθονη ζήλεια βλέποντάς τον πόσο άπιαστος ήταν όταν πετούσε στα ουράνια, διότι ο αετός όπως ξέρουμε πετάει περισσότερο ψηλά από όλα τα πουλιά. Κι έτσι λοιπόν μεταξύ των υποψηφιοτήτων αφού απέρριψαν τον αετό, έκαναν λοιπόν ψήφους σαν τους δικούς μας, και εξέλεξαν, τι εξέλεξαν για αρχηγό, ξέρετε ποιο ζώο εξέλεξαν, για αρχηγό τότε εκείνη την εποχή, λέει ο Αίσωπος; Το γουρούνι. Το γουρούνι λοιπόν πήρε αμέσως ύφος αρχηγού, έβαλε στέμμα στο κεφάλι, - σας το μεταφράζω από τα αρχαία όπως το έχει γραμμένο ο Αίσωπος – και κάλεσε συνεδρίαση το Διοικητικό Συμβούλιο των ζώων. Η συνεδρίασις έγινε που αλλού, μέσα στη λάσπη. Ήταν το βασίλειον του νέου αρχηγού. Ύστερα από θυελλώδη συνεδρίαση αποφάσισαν λοιπόν να βελτιώσουν την χαμώδη και λασπώδη ζωή τους. Δηλαδή αν θα έχουν λιγότερη ή περισσότερη λάσπη, αν θα είναι η λάσπη πιο σκληρή ή πιο υγρή, αν θα τρώνε λιγότερα ή περισσότερα βελανίδια και άλλα τέτοια. Και την ώρα εκείνη πέρασε ένας αετός από πάνω, και με μια στροφή του κεφαλιού του έδειξε τα ύψη του ουρανού. Τον καθαρόν αέρα και τις ψηλές κορφές. Αμέσως το Συμβούλιον των Ζώων με αρχηγό το γουρούνι, ξεσηκώθηκαν εναντίον του ανεδαφικού αετού. Και τελικά τον διέγραψαν από τα μητρώα τους, μια και δεν ήθελε να προσγειωθεί ο αετός στη λασπώδη και χοιρώδη ζωή τους.
Τι δηλωνει ο μύθος αυτός; Δίνει εξήγηση ο ίδιος ο Αίσωπος αλλά και πολλοί από τους νεωτέρους συγγραφείς ασχολούμενοι, μας λένε ότι η χοιρώδης αυτή κατάστασις είναι κατάστασις του σημερινού κόσμου. Αν ήταν τέτοια η κατάστασις πριν δύο χιλιάδες εξακόσια χρόνια, εξακολουθεί να είναι και στις ημέρες μας. Και αν κάποιος χριστιανός από μας μέσα σε μια ομήγυρη, μέσα σε μια συντροφιά θελήσει να μιλήσει για τα ύψη του Ουρανού, να μιλήσει για τον Παράδεισο, να μιλήσει για την Κόλαση, να μιλήσει για την Δευτέρα Παρουσία και την Κρίση του Θεού, να μιλήσει για το άπλωμα του κακού, για μετάνοια και Εξομολόγηση και Θεία Λειτουργία. Αν θέλει να μιλήσει για το Ευαγγέλιο και για το κήρυγμα που άκουσε, για κάτι που διάβασε στους βίους των Αγίων και τα Γεροντικά, αν θέλει να μιλήσει για πνευματική ζωή, για πνευματικούς αγώνες, για προσευχή και εγκράτεια και νηστεία και άλλα, ε, τότε θα τον θεωρήσουν όχι μόνον αντικοινωνικό, και γω δεν ξέρω τι άλλη μομφή θα του δώσουν.

Και όμως οι άνθρωποι είναι πλασμένοι για τον ουρανό, «ουκ επ’ άρτον μόνον ζήσεται άνθρωπος», λέγει η Αγία Γραφή, δεν ζει ο άνθρωπος μόνον με το ψωμί, χρειάζεται αλλά δε ζει μόνον με αυτό. Και κάπου αλλού μας τονίζει ιδιαιτέρως, -τι μας λέγει ιδιαιτέρως;- ότι ζητείτε πρώτα την Βασιλεία του Θεού και την δικαιοσύνην του και όλες οι υλικές ανάγκες σας θα τις καλύψω εγώ, ως Παντοδύναμος Θεός, αρκεί να μου έχετε εμπιστοσύνη, εμπιστοσύνη ότι είμαι Πατέρας σας, εμπιστοσύνη ότι είμαι ο παντοδύναμος Τριαδικός Θεός, ότι είμαι ο Πλάστης σας και Δημιουργός. Τι φωνάζει ο Απόστολος Παύλος, «τα άνω ζητείτε, τα άνω φρονείτε μη τα επί της γης», εκεί από την Προς Καλασσαείς Επιστολή του.

«Ξενοθώμεν του κόσμου λοιπόν, τον νουν εις ουρανόν μεταθέντες». Ακούγοντας όσα είπαμε μέχρι τώρα, μερικοί μπορεί να μας πουν ότι έχουν δίκιο που μας κατηγορούν εμάς τους χριστιανούς, ότι ενδιαφερόμαστε μόνο για τα ουράνια και για την άλλη ζωή, και αδιαφορούμε για τα γήινα προβλήματα. Περιμένουν μόνον την άλλη ζωή και αρνούνται λέει να συμμετάσχουν στην πρόοδο του πολιτισμού, και της επιστήμης και της τέχνης, και ότι η θρησκεία είναι το όπιον του λαού που κοιμίζει τους χριστιανούς, για να μην μπορούν να κάμουν κοινωνικές επαναστάσεις, έτσι μας κατηγορούν, και αφήνουμε λέει ανενόχλητους τους διεφθαρμένους να εκμεταλλεύονται το λαό. Υπάρχουν και άλλοι που λένε και άλλα πολλά διάφορα, με κοσμοθεωρίες τις οποίες δυστυχώς πολλές φορές αυτές τις υλιστικές θεωρίες τις ασπάζονται και τα διάφορα πολιτικά κόμματα. Σ’ αυτούς βέβαια οι οποίοι μας κατηγορούν κάτι τέτοια, έχουμε να απαντήσουμε ότι πρόκειται περί παρεξηγήσεως. Ο χριστιανός δεν αδιαφορεί για τη γη. Διότι ο Θεός έγινε άνθρωπος στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού και ήλθε στη γη. Και έδειξε το ενδιαφέρον Του για τους ανθρώπους. «Διά τούτο γαρ ο υψηλός Θεός, επι γης εφάνη ταπεινός άνθρωπος». Ενδιαφέρεται για τη γη. Διότι αυτή η γη καλλιεργείται. Διότι αυτή η γη δίνει τους καρπούς της τους οποίους εμείς γευόμεθα όλοι μας. Ο χριστιανός ενδιαφέρεται και για τη γη, ενδιαφέρεται και για τον κόσμο, ενδιαφέρεται και για την κοινωνία.
Όλες οι Μητροπόλεις στην Ελλάδα έχουν πολλαπλές φιλανθρωπικές δραστηριότητες, έχουν ένα πλήθος από γηροκομεία, από φιλόπτωχα ταμεία, από καθημερινά συσσίτια, αλλά βλέπετε τα μέσα μαζικής ενημερώσεως, οι τηλεοράσεις, δεν ασχολούνται με τις φιλανθρωπικές δραστηριότητες, μήπως ασχολήθηκαν ποτέ ότι υπάρχουν σε αρκετές μητροπόλεις και σε νησιά φιλανθρωπικοί σύλλογοι υπό την προστασία των μητροπολιτών, που προσφέρουν πλήρη προστασία στις άγαμες κοπέλες που είναι έγκυες, αρκεί να μην κάνουν έκτρωση; Και δω στας Αθήνας υπάρχει φιλανθρωπικός σύλλογος εκκλησιαστικός του αγεννήτου παιδιού, στις οποίες πρόεδρος είναι η σύζυγος του πατρός Γεωργίου Μεταλληνού η πρεσβυτέρα. Επίσης υπάρχει στη Θέρμη της Θεσσαλονίκης φιλανθρωπικός συλλογος πάλι για το αγέννητο παιδί που ονομάζεται «Ευγγελιστής Μάρκος», και της οποίας προϊσταται ο πατήρ Κωνσταντίνος Πλευράκης.
Θα μπορούσαμε βέβαια να πούμε και άλλα φοβερά πράγματα και ενδιαφέροντα, είναι για τα κακά εκείνα τα οποία σήμερα θα κάμουν και θα μας φέρουν και θα πλημμυρίσουν και την πατρίδα μας αλλά και ολόκληρο τον κόσμο από δεινά. Ιδιαίτερα όμως μας δίδονται οι πληροφορίες από το Άγιον Όρος, και από Αγίους ερημιτάς και ασκητάς και άλλους αγίους ανθρώπους, ότι η Ελλάδα έχει να τραβήξει στο άμεσο μέλλον πολλά δεινά εξαιτίας των εκτρώσεων, διότι είναι από διακόσιες έως τετρακόσιες χιλιάδες το χρόνο εκτρώσεις. Για βάλτε τις αυτές σε μία εικοσαετία, θα βλέπατε λοιπόν ότι σήμερα θα είχαμε τρία εκατομμύρια νέους ανθρώπους, εκ των οποίων άλλοι θάταν στρατιώτες, άλλοι θάταν στα Λύκεια, άλλοι στα Γυμνάσια, άλλοι στα Δημοτικά, άλλοι στα Νηπιαγωγεία, και θα εζητούντο πλήθος δασκάλων και καθηγητών για να μπορέσουν να μορφώσουν τούτα τα παιδιά. Και όμως όλα αυτά εσφάχτηκαν από τους λεγομένους γονείς και μητέρες, αν λέγονται μητέρες αυτές.
Ώσπου να οργανωθεί το κράτος μας σε μια ολοκληρωμένη κοινωνική και νοσοκομειακή πρόνοια, τα πάντα τα είχε η Εκκλησία. Όλα τα είχε η Εκκλησία τότε. Αυτό φαίνεται βέβαια και στα τετρακόσια χρόνια της σκλαβιάς. Αλλά τέτοια ιστορία όμως ούτε την διαβάζουμε, ούτε και διδάσκεται στα σχολεία μας.

Τότε θα πείτε τι σημαίνει «ξενοθώμεν του κόσμου;». Δε σημαίνει να αποξενοθούμε από τον κόσμο τοπικά, αλλά τροπικά. Θα ζούμε στο κόσμο αλλά δεν θα γινόμεθα κόσμος. Και μάλιστα κόσμος μέσα στην αμαρτία. Μέσα στον κόσμον αλλά όχι κόσμος. Ο κόσμος της φθοράς και της αμαρτίας. Αυτό το στίχο, αυτό το στόχο μάλλον είχε και η αγωνιώδης εκείνη προσευχή που έκανε ο Κύριος το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης πριν αρχίσει το φοβερό του πάθος, όταν έκαμε προσευχή στον ουράνιο Πατέρα και είπε «Πάτερ ουκ ερωτώ ίνα άρεις αυτούς εκ του κόσμου, αλλ’ ίνα τηρήσεις αυτούς εκ του πονηρού». Δεν σου ζητώ να τους πάρεις μέσα απ’ τον κόσμο, τους δώσεκα αυτούς Αποστόλους, και τους διαδόχους αυτών και να τους πας στας ερήμους και στα βουνά, αλλά θέλω να τους διατηρείς σώους και αβλαβείς από τον πόλεμον του πονηρού, των παθών και της κακίας. Αυτή ήταν η προσευχή του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και αυτό θα πει «ξενοθώμεν του κόσμου».
Ο χριστιανός ζει την αγωνίαν του κόσμου αλλά δεν παρασύρεται από το πνεύμα του κόσμου, από το κοσμικό φρόνημα, το φρόνημα της αμαρτίας. Ενδιαφέρον για τη γη, αγάπη για τον άνθρωπο, αγώνας για κοινωνική δικαιοσύνη, ή πάλι για μια καλύτερη κοινωνία, αυτά εξασφαλίζουν συγχρόνως, όταν γίνονται με αρετή, εξασφαλίζουν και το εισιτήριο για τον ουρανό. Ο χριστιανός αν είναι αληθινός χριστιανός δεν αδικεί τον πλησίον, δεν απατά, δεν κλέβει, δεν προδίδει, δεν εκμεταλλεύεται τις ανάγκες του πλησίον, δεν βλασφημά τα θεία, δεν σκοτώνει τα έμβρυα, δεν δημιουργεί κοινωνικές αναταραχές, δεν αδικεί, δεν κοροϊδεύει, δεν συκοφαντεί, σέβεται την ελευθερία του πλησίον, αυτός είναι ο χριστιανός. Φυλάγεται από την χαρτοπαιξία, φυλάγεται από τον αλκοολισμό, φυλάγεται από τον ιππόδρομο, τα ναρκωτικά και την αναρχία. Φροντίζει να μην φανατίζεται για τίποτα και δεν είναι θορυβοποιός.

Θα μπορούσαμε να πούμε και άλλα πολλά για να καταδείξομε ότι ο χριστιανός ζώντας μέσα στην κοινωνία, είναι ο μόνος νομοταγής πολίτης, ο θεοσεβής πιστός χριστιανός. Με όλα αυτά απεδείχτηκε ότι ο αληθινός χριστιανός αγωνιζόμενος μέσα στην πληθωρική κακία και αδικία, σεβόμενος τον εαυτόν του και τον πλησίον, είναι ευεργέτης της κοινωνίας. Και όταν ο πιστός αυτός και σωστός χριστιανός, γίνει και άγιος, τότε καθίσταται ο κοινωνικότερος όλων των ανθρώπων. Όταν εσύ ο χριστιανός, και συ, και συ και γω, γίνομε άγιοι είμαστε οι κοινωνικότεροι όλων των ανθρώπων, όλων των ανθρώπων της γης. Γιατί; Γιατί αποκτούμε ως άγιοι αγιασμένη επικοινωνία με τον Θεόν, που σημαίνει ότι δια των προσευχών του ο Άγιος στηρίζει ολόκληρη την οικουμένη, όλους τους ανθρώπους. Αγαπώντας τον Θεόν, αγαπάς και τον πλησίον, και πρακτικά, και έμπρακτα. Είσαι ευεργέτης. Είσαι ο διακονών της κοινωνίας.

Χριστιανοί μου, άνω σχώμεν τας καρδίας. Αυτό θα πει «ξενοθώμεν του κόσμου και τον νουν εις ουρανόν μεταθέντες». Άνω σχώμεν τας καρδίας, και το φωνάζομεν αυτό. Και τον παρακαλούμε σε κάθε μας λειτουργία. Φτάνει πια, αρκετά χρόνια ζήσαμε κολλημένοι μέσα στη λάσπη της αμαρτίας. Καιρός πλέον να ξεκολλήσουμε από τη λάσπη δια της μετανοίας και να πετάξομε ψηλά, ψηλά στον ουρανόν όπου ο θρόνος του Τριαδικού Θεού, δια πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου Δεσποίνης ημών κα Αειπαρθένου Μαρίας,

Αμήν.


Πηγή:

http://kirigmata.blogspot.com/search/label/%CE%A7%CE%91%CE%99%CE%A1%CE%95%CE%A4%CE%99%CE%A3%CE%9C%CE%9F%CE%99%20%CE%A4%CE%97%CE%A3%20%CE%A0%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%93%CE%99%CE%91%CE%A3?updated-max=2013-04-05T02:27:00-07:00&max-results=20&start=16&by-date=false#ixzz4fWmCw7uo

_________________

«Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών το στήριγμα.
Σταυρός, αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων
το τραύμα»


Κορυφή
 Προφίλ  
Απάντηση με παράθεση  
UNREAD_POSTΔημοσιεύτηκε: Δευτ 01 Μάιος 2017, 11:16 
Χωρίς σύνδεση
Site Admin
Site Admin
Άβαταρ μέλους

Εγγραφή: Τρί 08 Ιαν 2008, 14:48
Δημοσιεύσεις: 10465
'Eκκληση-πρό(σ)κληση για κοινή προσευχή, κάθε ημέρα με την πιο δυνατή δοξολογική προσευχή στην Μητέρα του Κυρίου και κατα Χάριν Μητέρα μας, στην Υπεραγία Θεοτόκο !
Με τους 24 Οίκους των Χαιρετισμών Της !


_________________

«Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών το στήριγμα.
Σταυρός, αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων
το τραύμα»


Κορυφή
 Προφίλ  
Απάντηση με παράθεση  
UNREAD_POSTΔημοσιεύτηκε: Τετ 03 Μάιος 2017, 20:53 
Χωρίς σύνδεση
Site Admin
Site Admin
Άβαταρ μέλους

Εγγραφή: Τρί 08 Ιαν 2008, 14:48
Δημοσιεύσεις: 10465
'Eκκληση-πρό(σ)κληση για κοινή προσευχή, κάθε ημέρα με την πιο δυνατή δοξολογική προσευχή στην Μητέρα του Κυρίου και κατα Χάριν Μητέρα μας, στην Υπεραγία Θεοτόκο !
Με τους 24 Οίκους των Χαιρετισμών Της !









_________________

«Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών το στήριγμα.
Σταυρός, αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων
το τραύμα»


Κορυφή
 Προφίλ  
Απάντηση με παράθεση  
UNREAD_POSTΔημοσιεύτηκε: Τετ 03 Μάιος 2017, 20:55 
Χωρίς σύνδεση
Site Admin
Site Admin
Άβαταρ μέλους

Εγγραφή: Τρί 08 Ιαν 2008, 14:48
Δημοσιεύσεις: 10465
Ὕψος – βάθος. Α΄ Στάσις τῶν Χαιρετισμῶν. (†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Ὕψος – βάθος

Α΄ Στάσις τῶν Χαιρετισμῶν


«Χαῖρε, ὕψος δυσανάβατον ἀνθρωπίνοις λογισμοῖς·
χαῖρε, βάθος δυσθεώρητον καὶ ἀγγέλων ὀφθαλμοῖς»
(Ἀκάθ. ὕμν. Α3)

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης


Ὁ Ἀκάθιστος ὕμνος, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡ ἀνάπτυξις τοῦ πρώτου ἐκείνου «Χαῖρε», ποὺ ἀκούστηκε ὅταν ὁ ἀρχάγγελος Γαβριὴλ ἔφερε τὸ οὐράνιο μήνυμα, ὅτι ἡ ταπεινὴ Παρθένος τῆς Ναζαρὲτ θὰ γεννήσῃ τὸν Σωτῆρα τοῦ κόσμου (Λουκ. 1,28-29).
Ἐκεῖνο τὸ «Χαῖρε» ἐπανα λαμβάνεται 144 φορές, καὶ εἶνε οἱ Χαιρετι σμοὶ μία ὡραία ἀνθοδέσμη ἀπὸ 144 εὐωδέ στατα ἄνθη. Ἕνα ζεῦγος ἀπὸ τὰ ἄνθη αὐτὰ θὰ σᾶς προσφέρω. Εἶνε αὐτὸ ποὺ ἀκούσατε· «Χαῖρε, ὕψος δυσανάβατον ἀνθρωπίνοις λογισμοῖς· χαῖρε, βάθος δυσθεώρητον καὶ ἀγγέλων ὀφθαλμοῖς».


* * *

Ἐδῶ ὁ ποιητὴς παίρνει μία εἰκόνα. Ὁμιλεῖ γιὰ ὕψος. Ὑπάρχει φυσικὸ ὕψος, καὶ πνευματικὸ ὕψος. Φυσικὸ ὕψος ἔχουν λόγου χάριν οἱ οἰκοδομές. Ἀλλὰ τί εἶνε τὰ ὕψη αὐτὰ ἐμπρὸς στὰ φυσικὰ ὕψη τῶν βουνῶν; Στὴν Ἑλλάδα ὑψηλότερο βουνὸ εἶνε ὁ Ὄλυμπος, στὴν Εὐρώπη οἱ Ἄλπεις, καὶ στὴν Ἀσία ὑψηλότερο βουνὸ τοῦ κόσμου εἶνε τὰ Ἰμαλάια.
Ὕψη μεγάλα, τρεῖς χιλιάδες, πέντε χιλιάδες, ἕξι χιλιάδες, ἐννέα μέχρι ἐνιάμισυ χιλιάδες μέτρα. Τὸ ὕψος, κατὰ μυστηριώδη τρόπο, ἑλκύει τὸν ἄνθρωπο. Εὐχαριστεῖται ν᾿ ἀνεβαίνῃ ψηλά. Πολλοὶ ἀνεβαίνουν στὸν πύργο τοῦ Ἄϊφελ, ἄλλοι προσπαθοῦν ν᾿ ἀνεβοῦν στὴν πυραμίδα τοῦ Χέοπος, ἄλλοι στοὺς οὐρανοξύστες τῆς Νέας Ὑόρκης ποὺ φτάνουν τὰ 300-400 μέτρα.
Τὰ ὕψη ἔχουν θέλγητρο. Γι᾿ αὐτὸ οἱ ὀρειβάτες ἀνεβαίνουν στὶς κορυφές· κάτι βρίσκουν ἐκεῖ. Ἀλλ᾿ ὑπάρχει καὶ τὸ πνευματικὸ ὕψος. Καὶ ὁ ποιητὴς τοῦ Ἀκαθίστου αὐτὸ τὸ ὕψος ὑμνεῖ. Θέλετε τὰ οὐράνια ὕψη; Τὸ ν᾿ ἀνεβῆτε στὸν Ὄλυμπο ἢ ἀλλοῦ δὲν εἶνε σπουδαῖο. Σπουδαῖο εἶνε αὐτὸ ποὺ φωνάζει ὁ ὑμνῳδός· «Εἰς τὰ ὄρη, ψυχή, ἀρθῶμεν…» (ἀναβ. πλ. α΄, β).
Ὅποιος ἔχει κότσια, ἐμπρὸς γιὰ τὶς πνευματικὲς κορυφές! Μὴ ζοῦμε στὴν πεζότητα, γιατὶ «θὰ μᾶς φάῃ ὁ κάμπος», ποὺ λέει ὁ ποιητής. Πεζὴ εἶνε ἡ ζωή μας, πολὺ πεζή, ὅσο κι ἂν ζοῦμε σὲ τεχνικὸ πολιτισμό. Πεζὸς εἶνε ὅποιος ἔχει ταπεινὰ ἐλατήρια, ἐνῷ ὑψηλὸς εἶνε ὅποιος ἔχει εὐγενῆ αἰσθήματα.
Ἐμπρὸς λοιπόν, καὶ θὰ σᾶς δείξω κορυφές· μία, δύο, τρεῖς, τέσσερις κορυφές.

– Μία κορυφή, δύσκολη νὰ τὴν ἀνεβῇς, εἶνε ἡ ἀκτημοσύνη. Ἐνῷ μποροῦσες νά ᾿χῃς πλούτη πολλά, ἐσὺ νὰ μὴν ἔχῃς δραχμή· νὰ εἶσαι ἀκτήμων. Στὴν κορυφὴ αὐτὴ ὑπάρχει μιὰ φωτεινὴ πινακίδα.
Διαβάζετε τί λέει; «Πώλησόν σου τὰ ὑπάρχοντα καὶ δὸς πτωχοῖς» (Ματθ. 19,21).
Ἐμπρὸς λοιπόν! Ἀλλὰ οἱ φιλάργυροι δὲν ἔχουν πόδια· μένουν στὸν κάμπο, στὴ διαφθορὰ τοῦ χρήματος. Ἐδῶ ἀνεβαίνουν μόνο μεγάλες ψυχές, ὅπως οἱ ἀπόστολοι ποὺ ἄφησαν τὰ πάντα, ἢ ὅπως ὁ Μέγας Ἀντώνιος ποὺ τὰ πούλησε ὅλα καὶ τὰ «ἔδωκε πτωχοῖς».

– Ἄλλη κορυφὴ εἶνε ἡ παρθενία. Παρθενία ὄχι ἁπλῶς σωματικὴ –ἔχει κι αὐτὴ κάποια ἀξία–, ἀλλὰ παρθενία προπαντὸς ψυχική. Ἐδῶ ἡ ἐπιγραφὴ εἶνε· «Τῇ ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ». Δυσπρόσιτη κορυφὴ καὶ αὐτή. Παρ᾿ ὅλα ὅμως τὰ κηρύγματα τοῦ πανσεξουαλισμοῦ, ἡ «ὡραιότης τῆς παρθενίας» ἑλκύει.
Ἀκόλαστοι ἐδῶ δὲν ἀνεβαίνουν· τὰ πόδια τους εἶνε κολλημένα στὴν ἀκαθαρσία.
Ἐδῶ πετοῦν σὰν ἀετοὶ οἱ σώφρονες καὶ ἐγκρατεῖς. Καὶ ὄχι μόνο οἱ ἀσκηταὶ τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἀλλὰ καὶ πολλοὶ μέσα στὸν κόσμο. Ἐμπρὸς λοιπόν, νέοι καὶ νέες, ἀπολαῦστε τὸ ὕψος αὐτό. Κρατῆστε ἁγνὴ τὴν ψυχὴ καὶ ἁγνὸ τὸ σῶμα.
Ἂν μὲ τὰ φτερὰ τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου ὑψωθῆτε στὴν κορυφὴ τῆς παρθενίας, θὰ δῆτε ὅτι οἱ αἰσχροὶ ἔρωτες τῆς γῆς εἶνε «σκωλήκων βρῶμα καὶ δυσωδία» (Νεκρ. ἀκολ. , Μακαρ.).

– Μία κορυφὴ ἡ ἀκτημοσύνη, δευτέρα ἡ παρθενία. Τρίτη κορυφή; Αὐτὴ εἶνε ἡ ὑψηλοτέρα ὅλων, θεία καὶ οὐράνιος. Ἐπιγραφή της εἶνε ἡ καινὴ ἐντολὴ τοῦ Ἰησοῦ τοῦ Ναζωραίου, τὸ «Ἀγαπᾶτε ἀλλήλους» (Ἰω. 13,34).
Εἶνε ἡ κορυφὴ τῆς ἀπολύτου ἀγάπης, τὸ ὕψος τῆς ἀγάπης. Νά λοιπὸν τρεῖς κορυφές.

– Ὑπάρχει ὅμως μία ἀκόμη κορυφή, δύσκολη καὶ ἀπόκρημνη. Εἶνε ἡ κορυφὴ τῆς ταπεινώσεως. –Μπᾶ! θὰ πῆτε, εἶνε κορυφὴ ἡ ταπείνωσις; Ἀφοῦ ἡ λέξι «ταπείνωσις» βγαίνει ἀπὸ τὸ «τάπης» (=χαλί) καὶ σημαίνει κάτω, χαμηλά…
Ὅπως τὸ χαλὶ τὸ πατᾷς, ἔτσι κι ὁ ταπεινὸς ἄνθρωπος· τὸν πατᾶνε ὅλοι, μὰ δὲ χάνει τὴν ἀξία του. Νὰ εἶσαι τάπης λοιπόν, νὰ εἶσαι ταπεινός, καὶ τότε –ἐδῶ εἶνε τὸ σπουδαῖο– ὅποιος ταπεινώσῃ τὸν ἑαυτό του, τὸν ὑψώνει ὁ Θεός! Τὸ λέει καθαρὰ τὸ Εὐαγγέλιο· «Πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτὸν ταπεινωθήσεται, ὁ δὲ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται» (Λουκ. 18,14).

Ὑπῆρξε ἄλλη πιὸ ταπεινὴ ἀπὸ τὴν Παναγία; Καὶ ὅμως ὁ Χριστὸς τὴν ὕψωσε σὲ ὕψος ποὺ δυσκολεύεται ν᾿ ἀνέβῃ ὁ ἀνθρώπινος λογισμός, σὲ «ὕψος δυσανάβατον ἀνθρωπίνοις λογισμοῖς».
Ἀλλὰ ἡ Παναγία εἶνε καὶ «βάθος δυσθεώρη τον καὶ ἀγγέλων ὀφθαλμοῖς».
Λίγες λέξεις καὶ ἐπ᾿ αὐτοῦ τοῦ μέρους τοῦ χαιρετισμοῦ. Βάθος! Βάθος φυσικό, καὶ βάθος πνευματικό. Ἔχει φυσικὰ βάθη ἡ γῆ. Ὑπάρχουν φαράγγια, βάραθρα καὶ πυθμένες θαλασσῶν.
Λένε οἱ φυσικοί, ὅτι στὸν Εἰρηνικὸ ὠκεανὸ εἶνε τὸ με γαλύτερο βάθος τῆς θαλάσσης, 10.000 μέτρα περίπου· ἂν ἀναστρέψουμε τὰ Ἰμαλάια ὄρη καὶ τὰ βυθίσουμε στὸ σημεῖο ἐκεῖνο, μόλις καὶ μετὰ βίας ἡ κορυφὴ θ᾿ ἀγγίξῃ τὸ βυθό.
Βάθος. Ὅπως ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ ἑλκύονται ἀπὸ τὸ ὕψος, ἔτσι ἀντιθέτως ἄλλοι ἑλκύονται ἀπὸ τὸ βάθος. Ἐπιστήμονες προσπαθοῦν μὲ σκάφανδρα καὶ ὑποβρύχια νὰ φτάσουν βαθειά. Ἀλλὰ καὶ τὰ καλύτερα μέσα δὲν μποροῦν νὰ ἐξιχνιάσουν πλήρως τὸ βυθό. Τί ὄντα ὑπάρχουν ἐκεῖ κάτω!
Ἀφάνταστα, ἑκατομμύρια τῶν ἑκατομμυρίων εἴδη, ὥστε οἱ εἰδικοὶ ὠκεανογράφοι θαυμάζουν. Ἀπὸ τὸ πλῆθος αὐτὸ ἐλάχιστα μόνο φαίνονται στὴν ἐπιφάνεια. Τὰ ἄλλα βόσκουν ἀθέατα κάτω στοὺς ἀπέραντους καὶ ἀνήλιους λειμῶνες τῶν βυθῶν.
Βάθος. Εἶνε δύσκολο κανεὶς νὰ ἐρευνήσῃ τὸν θαλάσσιο βυθό; Ἀλλὰ δυσκολώτερο εἶνε, ἀγαπητοί μου, νὰ ἐρευνήσῃ τὸ ἄλλο βάθος, τὸ πνευματικό. Ποιό εἶνε αὐτό; Εἶνε τὸ βάθος τῶν μυστηρίων. Ὄχι τῶν μυστηρίων τῆς φύσεως, ἀλλὰ τῶν μυστηρίων τῆς ἁγίας μας πίστεως. Τῶν μυστηρίων, τῶν ὁποίων σύνοψις εἶνε ἡ ὑπεραγία Θεοτόκος.
Ποιό εἶνε τὸ μυστήριό της; Πῶς μία παρθένος εἶνε καὶ μητέρα, καὶ πῶς μία μητέρα εἶνε καὶ παρθένος. Πῶς ὁ Υἱός της εἶνε καὶ Θεὸς καὶ ἄνθρωπος. Βάθος μυστηρίων! Καὶ θαυμάζοντας αὐτὸ τὸ βάθος ὁ ποιητὴς τοῦ Ἀκαθίστου λέει· «Χαῖρε, βάθος δυσθεώρητον καὶ ἀγγέλων ὀφθαλμοῖς».
Τὰ μάτια καὶ τῶν ἀγγέλων ἀκόμη δὲν μποροῦν ν᾿ ἀτενίσουν, θαμπώνονται μπρο – στὰ στὸ βάθος τῶν μυστηρίων αὐτῶν.


* * *

Ἀγαπητοί μου, τελείωσα. Μάνα καὶ παιδὶ εἶνε δύο ἔννοιες σχετικές. Μάνα χωρὶς παιδὶ δὲν ἐννοεῖται, καὶ παιδὶ χωρὶς μάνα δὲν ἐννοεῖται. Καὶ ἂν τὸ παιδὶ εἶνε καλό, ὅλοι λένε· Χαρὰ στὴ μάνα ποὺ τὸ γέννησε!
Ἂν ὅμως τὸ παιδὶ εἶνε κακοῦργος, πάλι στὴ μάνα πηγαίνει ὁ νοῦς καὶ τὴν καταριοῦνται, ποὺ γέννησε τέ – τοιο φίδι καὶ τέτοιο σκορπιό. Μάνα – παιδί. Συνδέονται αὐτὰ τὰ δυό. Κι ὅταν στὴν Ἐκκλησία ἀκοῦμε τὴ Μητέρα, τὴν Παναγία, ἀμέσως τὸ μυαλό μας πάει στὸν Υἱό της, τὸ Χριστό. Δὲν θὰ ἦταν Παναγία, ἂν δὲν γεννοῦσε τὸ Χριστό. Γι᾿ αὐτὸ τὴν ὑμνοῦμε. Ἀλλὰ οἱ ὀρθόδοξοι τιμοῦμε, δὲν λατρεύουμε τὴν Παναγία. Δὲν τὴν ἔχουμε Θεό.
Εἶνε κι αὐτὸ μία ἀπὸ τὶς πολλὲς διαφορές μας μὲ τοὺς φράγκους. Ἐμεῖς θεωροῦμε τὴν Παναγία «ὑψηλοτέραν τῶν οὐρανῶν», ἀνωτέρα ἀγγέλων καὶ ἀρχαγγέλων, ἀλλὰ δὲν τὴν θεοποιοῦμε. Θεὸς εἶνε ὁ Χριστός, καὶ μεσίτρια σ᾿ αὐτὸν ἡ Παναγία.
Γι᾿ αὐτὸ νὰ γνωρίζουμε τοῦτο· ὅσες ὡραῖες λέξεις, ἐπίθετα καὶ ἐκφράσεις λέγονται στὸν Ἀκάθιστο Ὕμνο γι᾿ αὐτήν, ἐμμέσως ἢ ἀμέσως ἀνάγονται στὸν Υἱόν της, στὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν. Ὁ Χριστὸς εἶνε τὸ κέντρο, τὸ Ἄλφα καὶ τὸ Ὠμέγα, ὁ ἄξων ὁ ἀδαμάντινος γύρω ἀπὸ τὸν ὁποῖο στρέφεται ἡ ὑπεραγία Θεοτόκος καὶ ὅλοι οἱ ἅγιοι.
Ἑπομένως ὁ Χριστὸς εἶνε τὸ «δυσανάβατον ὕψος» καὶ τὸ «δυσθεώρητον βάθος». Σ᾿ ἐκεῖνον ἀνάγονται καὶ αὐτά. Μαζὶ λοιπὸν μὲ τὴ Μητέρα στρεφόμεθα ἀπόψε καὶ πρὸς τὸν Υἱό, καὶ πρὸς τὰ δύο αὐτὰ ἱερὰ πρόσωπα, καὶ μὲ βαθειὰ ταπείνωσι λέμε· «Χαῖρε, ὕψος δυσανάβατον ἀνθρωπίνοις λογισμοῖς· χαῖρε, βάθος δυσθεώρητον καὶ ἀγγέλων ὀφθαλμοῖς».

Ὁ δὲ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς διὰ πρεσβειῶν τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ πάντων τῶν ἁγίων ἂς εἶνε μετὰ πάντων ἡμῶν· ἀμήν.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Παντελεήμονος Φλωρίνης τὴν 5-3-1971

_________________

«Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών το στήριγμα.
Σταυρός, αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων
το τραύμα»


Κορυφή
 Προφίλ  
Απάντηση με παράθεση  
UNREAD_POSTΔημοσιεύτηκε: Τετ 03 Μάιος 2017, 20:58 
Χωρίς σύνδεση
Site Admin
Site Admin
Άβαταρ μέλους

Εγγραφή: Τρί 08 Ιαν 2008, 14:48
Δημοσιεύσεις: 10465
'Eκκληση-πρό(σ)κληση για κοινή προσευχή, κάθε ημέρα με την πιο δυνατή δοξολογική προσευχή στην Μητέρα του Κυρίου και κατα Χάριν Μητέρα μας, στην Υπεραγία Θεοτόκο !
Με τους 24 Οίκους των Χαιρετισμών Της !


----------------------------------------
«Στήλη τῆς παρθενίας»

Ψάλλουμε στην εκκλησία μας, αυτές τις άγιες ημέρες της Σαρακοστής, τους χαιρετισμούς της Παναγίας μας. Και όλοι μας με πολλή χαρά και ευλάβεια τρέχουμε στις εκκλησιές μας να τιμήσουμε την μητέρα του θεού και μητέρα όλων μας. Και είναι κάποιες φορές που παρασυρόμαστε κι εμείς και ψέλνουμε μαζί με τους ψάλτες ενοχλώντας ίσως καμιά φορά τους διπλανούς μας, αλλά και δείχνοντας έτσι την μεγάλη μας αγάπη για εκείνη που έγινε η σκάλα για να κατέβει ο Χριστός μας στην γη. «Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε» της λέμε και λίγες ημέρες πριν την αποκαλέσαμε, στην τελευταία στάση των Χαιρετισμών, «στήλη της παρθενίας».
Αναρωτηθήκαμε άραγε ποτέ τι ακριβώς σημαίνει αυτή η λέξη; Παρθενία. Μια πολύ ωραία εξήγηση αυτής της λέξης είναι πως αποτελείται από δύο συνθετικά, τις λέξεις «παρά» και «θεό».
Σημαίνει δηλαδή, πάρα τω θεώ, δίπλα στον θεό. Ευλογημένη λέξη.
Κι ας προσπαθούν να μας πείσουν μέσα από το λεγόμενο ξενόφερτο life style που κατακλύζει τα σπίτια μας και τις συνειδήσεις μας, μέσω της τηλεόρασης, και των περιοδικών, πως η παρθενία είναι κάτι ξεπερασμένο, κάτι αφύσικο και πως είναι δικαίωμα μας να χρησιμοποιούμε το σώμα μας όπως εμείς θέλουμε.Η παρθενία είναι επιλογή. Επιλογή που δείχνει πως σεβόμαστε τον θεό.. Είναι μια επιλογή που μας επιτρέπει να παραμείνουμε άνθρωποι. Άνθρωποι με σύνεση και φρόνηση. Όχι απλά υπάρξεις που παρασύρονται από τα ένστικτά τους. Μια επιλογή που μας φέρνει από αυτήν εδώ τη ζωή, πιο κοντά στον παράδεισο και τη Βασιλεία του θεού.

Η εν Χριστώ παρθενία, δηλαδή αυτή που επιλέγει κάποιος υπακούοντας στο ευλογημένο θέλημα του θεού, δεν είναι κάποιας μορφής αδυναμία, αλλά ορθή στάση ζωής σύμφωνη με το θέλημα του θεού. Και πρώτα απ’ όλα ας συνειδητοποιήσουμε πως η παρθενία δεν αφορά μόνο τους μοναχούς.
Είναι φυσικά η μεγαλύτερη ευλογία για τον άνθρωπο η απόφαση της δια βίου παρθενίας.
Όμως αυτός ο δρόμος, όπως λέει ο απόστολος Παύλος, είναι για τους λίγους. Για εκείνους που επιλέγουν να θυσιάσουν κάτι μικρό για να κερδίσουν κάτι ασύγκριτα μεγαλύτερο.Όμως η παρθενία είναι μια αρετή που κι εμείς όλοι καλούμαστε από τον θεό να την αγκαλιάσουμε.

Ας το σκεφτούμε λίγο. Οι σαρκικές σχέσεις είναι ένα δώρο του θεού. Είναι ο τρόπος με τον οποίο ο θεός όρισε να έρχονται τα παιδιά στον κόσμο αλλά και μια ένδειξη αγάπης και τρυφερότητας μεταξύ του ανδρογύνου. Πόση αγάπη όμως κρύβεται στο να αφεθούμε να παρασυρθούμε σε σαρκική επαφή εκτός γάμου;
Όταν αγαπάμε κάποιον πραγματικά δεν χρησιμοποιούμε το σώμα του για την ευχαρίστηση μας. Δεν είναι αυτό ένδειξη αγάπης. Αγάπη είναι να περιμένουμε την σωστή στιγμή. Και η σωστή στιγμή είναι εκείνη που η αγάπη του θεού όρισε για εμάς. Δηλαδή μέσα στον γάμο. Γιατί ο γάμος είναι η πρώτη και μεγαλύτερη ένδειξη αγάπης ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα.
Είναι η στιγμή που δύο άνθρωποι που αγαπήθηκαν αποφασίζουν να ενώσουν για πάντα τις ζωές τους και στέκονται μέσα στην εκκλησία απέναντι στην Αγία Τράπεζα, ενώπιον του θεού ζητώντας την ευλογία του.
Αγάπη είναι η δέσμευση πως θα μοιραστούμε με το αγαπώμενο πρόσωπο τις όμορφες αλλά και τις δύσκολες στιγμές μας ως το τέλος της ζωής μας. Το να εκμεταλλευτούμε απλά το σώμα του χωρίς αυτή την δέσμευση είναι κάτι εντελώς έξω από την αγάπη. Μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια και τα αυτιά μας σε αυτή την αλήθεια αλλά αυτό δεν σημαίνει πως τα πράγματα δεν είναι έτσι.

Προσπαθούν να μας πείσουν πώς ο καλύτερος τρόπος να γνωριστούν δύο άνθρωποι διαφορετικού φύλου είναι να επιδοθούν σε σαρκική επαφή. Είναι όμως έτσι; Το να γνωρίσεις το σώμα του άλλου με αυτόν τον τρόπο απαιτεί ελάχιστα λεπτά της ώρας.
Το να γνωρίσεις όμως την ψυχή και τον χαρακτήρα του, απαιτεί χρόνο και κόπο και ενδιαφέρον και αγάπη. Όσο όμως το προσπαθείς, πλησιάζεις τον άλλο άνθρωπο τόσο, όσο δεν θα μπορούσες ποτέ να το κάνεις χρησιμοποιώντας το σώμα του. Και πλησιάζοντας εκείνον, πλησιάζεις τον ίδιο τον θεό. Αφού ο ίδιος μας έχει διδάξει πως μέσα από τον άλλο άνθρωπο, τον πλησίον μας , πλησιάζουμε και κοντά στον Πατέρα Θεό.

Προσπαθούν να μας πείσουν πως η παρθενία είναι στέρηση. Τι είναι άραγε αυτό που υποτίθεται πως στερούμαστε; Λίγες στιγμές σαρκικής ευχαρίστησης, που οδηγούν όμως που; Πόσες εγκυμοσύνες, που μέσα στον πανικό καταλήγουν σε εκτρώσεις, θα είχαν αποφευχθεί αν είχαμε απλά επιλέξει να πούμε όχι σε σαρκικές σχέσεις εκτός γάμου και άρα εκτός της αγάπης; Πόση θλίψη και πόσα ψυχολογικά προβλήματα ταλαιπωρούν νέα κορίτσια και αγόρια που βιάστηκαν να προχωρήσουν σε σαρκικές σχέσεις και κατέληξαν με πληγωμένη την ευαίσθητη ψυχή τους; Νομίζουν πως χαίρονται τάχα τη ζωή αλλά μέσα τους υπάρχει πάντα ένα κενό. Κενό που δεν γεμίζει με την σαρκική επαφή, αντιθέτως, μεγαλώνει περισσότερο.
Όμως πόσο όμορφο είναι το να επιλέξουμε να κρατήσουμε το σώμα μας καθαρό. Το σώμα μας που είναι κατοικητήριο του Αγίου Πνεύματος. Η Παναγία μας, που κατεξοχήν τίμησε την αρετή της παρθενίας με τη ζωή της, είναι το φωτεινό παράδειγμα που μας στηρίζει και μας επιβεβαιώνει πόσο πολύτιμη είναι η απόφασή μας να την τηρήσουμε.
Ο διάβολος φυσικά κάνει το δικό του πόλεμο εναντίον μας και χρησιμοποιεί τα δικά του όπλα για να μας αποθαρρύνει στην προσπάθεια μας. Προσπαθεί να ρίξει τα οχυρά μας. Τα οχυρά που μας προστατεύουν από το να παραδοθούμε στα σαρκικά πάθη μας σαν άλογα όντα.

Το πρώτο που προσπαθεί να καταρρίψει είναι η αιδώς μας. Δηλαδή το αίσθημα της ντροπής που έχουμε μέσα μας. Όχι με την αρρωστημένη έννοια που το εννοούν κάποιοι. Αιδώς, δεν είναι η ντροπή σαν ψυχολογική αδυναμία αλλά η αίσθηση αξιοπρέπειας που πρέπει να μας κατέχει και να μας φυλάει από πράξεις που μειώνουν την ανθρώπινη αξία με την οποία μας έχει τιμήσει ο θεός.
Ας δούμε γύρω μας πόσο ολοφάνερα πολεμείται αυτό το οχυρό μας. Γυμνά σώματα παντού, άνθρωποι παραδομένοι στα ένστικτα της σάρκας τους, μικροί και ανάξιοι να σταθούν στο ύψος της αξίας τους. Ο θεός μας έπλασε για να του μοιάσουμε κι ο διάβολος προσπαθεί να μας πείσει να γίνουμε ίδιοι με τα άλογα ζώα (άνθρωπος εν τιμή ων ού συνήκε• παρασυνεβλήθη τοις κτήνεσι τοις ανοήτοις και ωμοιώθη αυτοίς). Ψαλμ. 48.

Το δεύτερο οχυρό μας που πολεμείται είναι η πίστη στην αξία της παρθενίας. Αυτή η ευλογημένη αρετή διαβάλλεται παντού και με κάθε τρόπο γύρω μας. Προσπαθούν μέσα σε όλα να μας πείσουν πως η παράδοση στις σαρκικές ηδονές είναι κάτι φυσιολογικό.
Διαστρέφουν εντελώς την πραγματικότητα και παρουσιάζουν το αφύσικο για φυσικό. Ακόμη και επιστήμονες ιατροί προβάλουν τις άκρατες σαρκικές σχέσεις σαν ευεργετικές. Είναι φυσικό, εφόσον αν το καλοσκεφτούμε μια ολόκληρη βιομηχανία κέρδους είναι στημένη ακριβώς πάνω στα πάθη μας. Ένα μόνο παράδειγμα αρκεί.
Το κυριότερο βάρος των τηλεοπτικών προγραμμάτων δίνεται σε ταινίες και εκπομπές που προβάλουν τα αχαλίνωτα πάθη και την παράδοση σε αυτά σαν τρόπο, τάχα εκσυγχρονισμένης ζωής. Η μόδα είναι μια καλοστημένη μηχανή που παράγει ενδύματα που περισσότερο εκθέτουν γυμνές σάρκες στην κοινή θέα, παρά ντύνουν ανθρώπους. Μας χρησιμοποιούν και τις περισσότερες φορές δεν το αισθανόμαστε καν, γιατί μας κοιμίζουν με επιθυμίες και «θέλω» που εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους και καθόλου την ψυχή μας.
Θα πρέπει να δούμε καθαρά πως ο διάβολος πολεμάει κι ένα ακόμη οχυρό μας. Και, δυστυχώς, τα τελευταία χρόνια, του επιτίθεται με μανία και στη χώρα μας που, όχι πολλά χρόνια πριν, το τιμούσε και πολύ το προστάτευε. Κι αυτό το οχυρό δεν είναι άλλο από την οικογένεια.
Αυτόν τον ευλογημένο θεόσδοτο θεσμό που μεγάλωσε στους κόλπους της γενιές ανθρώπων. Ανθρώπων, με αγάπη στο θεό, με φιλότιμο, με αξιοπρέπεια. Και τώρα πολεμείται από παντού.
Ο πολιτικός «γάμος» που μόνο γάμο δεν μπορεί να τον ονομάσει κανείς γιατί δεν είναι παρά μόνο μια «συμφωνία» στα χαρτιά, κάτι σαν μια πράξη αγοραπωλησίας. Και οι εκτός γάμου σαρκικές σχέσεις με την ανοχή ή ακόμα χειρότερα πολλές φορές και με την παρότρυνση ακόμα και των ίδιων των γονέων, έχουν γίνει σχεδόν θεσμός.

Πόσο διαφορετικά τα «θέλω» του κόσμου από τις εντολές του θεού. Τις εντολές που μας έδωσε όχι για να μας βασανίσει, όπως θέλουν κάποιοι να πιστέψουμε, αλλά για να μας δείξει την τιμή και την αξία του να λεγόμαστε άνθρωποι.
Η φύλαξη της παρθενίας πριν το γάμο, δεν είναι βασανιστήριο. Είναι δρόμος που μας οδηγεί στο θεό. Που καλλιεργεί τη σχέση μας μαζί του και άρα κατ’ επέκτασην την σχέση μας με τον άλλο. Είναι ένα αγώνισμα που αναλαμβάνουν εκείνοι που θέλουν να λέγονται αλλά και να είναι άνθρωποι με την αληθινή έννοια της λέξης , εκείνοι που θέλουν να κοιτάζουν πάνω από τα φτηνά και τα λίγα.

Παρθενία, σημαίνει να δίνω στην σαρκική επαφή την πραγματική της σημασία και αξία και να μην την κάνω δυνάστη που καθορίζει την ζωή μου. Ελευθερώνομαι από το πάθος της φιλαυτίας και αντιμετωπίζω την σχέση μου με το αντίθετο φύλο, όπως θέλει ο θεός. Με σεβασμό. Και συνεχίζω να έχω αυτό τον σεβασμό και μετά το γάμο.
Τι σημαίνει αυτό; Πως τηρώ την παρθενία μου και μέσα στον γάμο. Με έναν διαφορετικό όμως τρόπο. Σημαίνει πως ενώνω την ζωή μου με έναν άνθρωπο μέσα στον ευλογημένο από τον θεό γάμο και αγαπώ και σέβομαι αυτόν τον άνθρωπο ως το τέλος της ζωής μου.
Θεωρώ αδιανόητο ακόμη και να γυρίσω να κοιτάξω άλλον με επιθυμία σαρκική, πόσο μάλλον περισσότερο να πέσω στην μεγάλη αμαρτία της μοιχείας. Ο άνθρωπός μου, ο σύζυγος μου είναι το πιο αγαπημένο μου πρόσωπο. Τον σέβομαι και τον τιμώ. Αυτό είναι αγάπη. Αληθινή αγάπη. Μπορεί να κλείνουμε τα μάτια και τα αυτιά μας, αλλά η αλήθεια δεν αλλοιώνεται.
Αληθινή αγάπη είναι η αγάπη που μας προτείνει ο θεός. Κι αυτή η αγάπη είναι άρρηκτα δεμένη με το αγώνισμα της παρθενίας. Και πριν το γάμο, με την αποχή από τις σαρκικές σχέσεις αλλά και μετά, με τον σεβασμό στον άνθρωπο που ενώσαμε τη ζωή μας μαζί του και με την αποφυγή εξωσυζυγικών σχέσεων. Αναφέρεται στην Παλαιά διαθήκη πως η αγκαλιά ξένης γυναίκας είναι κάρβουνο αναμμένο.
Πόση αλήθεια κρύβεται σ’αυτή τη μικρή φράση. Πόσο μας καίει η αμαρτία της μοιχείας. Πόσους ανθρώπους έχει κάψει στο πέρασμα της. Πόσες ψυχές έχει πληγώσει.
Κι όμως κάποιοι μας την παρουσιάζουν σαν δικαίωμα, σαν ανάγκη που πρέπει να ικανοποιήσουμε. Ας επιστρατεύσουμε όλη μας τη θέληση και με τη βοήθεια του θεού ας πάρουμε σταθερή απόφαση να βγούμε από αυτόν τον ψεύτικο και καταστρεπτικό τρόπο ζωής που μας παρουσιάζουν σαν αληθινό. Ακόμα κι αν δεν καταφέραμε ως τώρα να κρατήσουμε τον εαυτό μας καθαρό, ακόμα κι αν από αδυναμία ή εξαιτίας κακής συμβουλής κάποιου δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε, ας γνωρίζουμε πως δεν είναι αργά.
Ο ίδιος ο θεός μας λέει , με τη φωνή του προφήτη του πως αν οι αμαρτίες μας είναι κόκκινες σαν το αίμα, εκείνος μπορεί να τις κάνει , αν το θελήσουμε, λευκές σαν το χιόνι (« Καί δευτε διαλεχθώμεν, λέγει Κύριος· καί εάν ωσιν αι αμαρτίαι υμων ως φοινικουν , ως χιόνα λευκανω, εάν δέ ωσιν ως κόκκινον, ως εριον λευκανω. » Ησαϊου α18).
Αρκεί να του δώσουμε μέσα από την μετάνοια μας την δική μας συγκατάθεση. Άλλωστε όπως έχει πει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, αν συνάψεις σχέση με άνθρωπο χάνεις την παρθενία σου, όταν όμως συνάψεις σχέση με τον Νυμφίο Χριστό, ακόμη και την παρθενία σου μπορείς να αποκαταστήσεις. Κι ακόμη ας φέρνουμε στο νου μας αυτό που έχει πει ο άγιος Ιωάννης ο Σιναίτης, πως μακάριος είναι εκείνος που δεν γνώρισε αμαρτία αλλά τρις μακάριος είναι εκείνος που την μίσησε και άλλαξε ζωή.

Ας στρέψουμε το βλέμμα μας στην Παναγία, που είναι η φιλόστοργη μητέρα μας. Μας μιλάει με την αγνότητα της, μας δίνει παράδειγμα με την άμεμπτη ζωή της, μας αγκαλιάζει με την απέραντη αγάπη της και κυρίως μας αποδεικνύει πως η παρθενία δεν είναι μια στείρα κατάσταση αλλά ακριβώς το αντίθετο. Και πως μας το αποδεικνύει; Μα, με την φράση που ψάλλουμε στο τέλος των χαιρετισμών « Ω, πανύμνητε μήτερ η τεκούσα των πάντων αγίων αγιότατον Λόγον».
Ποιος άλλος άνθρωπος δέχτηκε τόσο μεγάλη τιμή από τον θεό όπως η Παναγία μας . Αξιώθηκε να γίνει μητέρα του θεού, και μητέρα όλων μας. Να, η ανταμοιβή της παρθενίας και της αγνότητας που φύλαξε. Ας στρέψουμε το βλέμμα μας στο δικό της.
Μας περιμένει να μιμηθούμε την καθαρότητα της . Κι αυτή, είναι η μεγαλύτερη τιμή που μπορούμε να αποδώσουμε σε εκείνη αλλά και στον εαυτό μας. Ας το σκεφτούμε πολύ σοβαρά αυτό.

http://anavaseis.blogspot.gr/

_________________

«Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών το στήριγμα.
Σταυρός, αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων
το τραύμα»


Κορυφή
 Προφίλ  
Απάντηση με παράθεση  
UNREAD_POSTΔημοσιεύτηκε: Τετ 03 Μάιος 2017, 21:01 
Χωρίς σύνδεση
Site Admin
Site Admin
Άβαταρ μέλους

Εγγραφή: Τρί 08 Ιαν 2008, 14:48
Δημοσιεύσεις: 10465
'Eκκληση-πρό(σ)κληση για κοινή προσευχή, κάθε ημέρα με την πιο δυνατή δοξολογική προσευχή στην Μητέρα του Κυρίου και κατα Χάριν Μητέρα μας, στην Υπεραγία Θεοτόκο !
Με τους 24 Οίκους των Χαιρετισμών Της !



----------------------------------------------------------


Ἄς λέμε καί ἐμεῖς ὅσο πιό ταχτικά μποροῦμε, μόνοι μας στό σπίτι μας τούς «Χαιρετισμούς»



Ας λέμε και εμείς όσο πιό ταχτικά μπορούμε, μόνοι μας στο σπίτι μας τους «Χαιρετισμούς»

Μια χειμωνιάτικη νύχτα του 1701 ένας αγιορείτης μοναχός βρέθηκε ταλαιπωρημένος έξω από την σεβάσμια Μονή των Ιβήρων.
Στη θλίψη του και στην ανάγκη του, ύψωσε τα χέρια του προς την πάνσεπτη εικόνα της Παναγίας, που είναι ζωγραφισμένη πάνω από την κεντρική πύλη, και άρχισε να προσεύχεται.
Και τότε, ενώ προσευχόταν, ένοιωσε στον εαυτό του μία ασυνήθιστη και θαυμαστή αλλοίωση. Αισθάνθηκε, σαν να έσταζε από την εικόνα της Παναγίας στην καρδιά του «δρόσος ουράνιος και θείος γλυκασμός».
Και η καρδιά του κατενύγη· και τα μάτια του άρχισαν να αναβλύζουν δάκρυα σαν πηγή. Σκόρπισε το σκοτάδι του νου του.
Φωτίστηκαν οι νοεροί του οφθαλμοί. Και είδε πίσω του, τον σατανά να «κρύπτεται ως κλέπτης και ληστής· από τον φόβο της Θεοτόκου». Κρυβόταν γιατί έβλεπε τον μοναχό να προσεύχεται στην Παναγία, και δεν το άντεχε.

Και έτρεξε να κρυφθεί από την θεία λάμψη της Παναγίας! Και επήγε και με μορφή σκύλου στάθηκε πίσω από τον μοναχό, και του δάγκωνε ελαφρά τα πόδια, και του έλεγε:
Να, τώρα θα σε κομματιάσει, τώρα θα σε φάει το σκυλί!
Όμως, η προσευχή του μοναχού τον κατέκαιγε. Και γι’ αυτό προσπαθούσε με τις πανούργες μεθοδείες του να τον αναγκάσει να την διακόψει. Και πράγματι από το φόβο του ο μοναχός όλο και δείλιαζε.
Αλλά η Παναγία του έλεγε από την εικόνα της: Μη φοβάσαι!
Και εκείνος έστρεφε προς αυτήν πάλι το πρόσωπό του και ξαναδυνάμωνε τη προσευχή του. Αλλά και πάλι ο δαίμονας τον έκανε να δειλιάζει. Και τότε πάλι, με ήρεμη και γλυκύτατη φωνή, του επαναλάμβανε η Μητέρα του Χριστού:
«Μη φοβάσαι! Εγώ είμαι κοντά σου. Και σε προστατεύω από κάθε κίνδυνο».
Το περιστατικό αυτό μας δείχνει, πόσο ακαταμάχητο όπλο κατά του Σατανά είναι η προσευχή.
* * *
Οι άγιοι Πατέρες θέλοντας να μας βοηθήσουν, να αξιοποιούμε την πάνσεπτη περίοδο της Σαρακοστής για πνευματική μας ανασυγκρότηση και προκοπή, όρισαν, να γίνονται κάθε Παρασκευή βράδυ οι «Χαιρετισμοί της Παναγίας». Στους χαιρετισμούς καταλαβαίνουμε με τον πιό καλό και βαθύ τρόπο τί είναι ο Χριστός για μας, και τί είναι η Παναγία για μας. Τί αξία και σημασία έχει η προσευχή στη Παναγία για μας.
Όμως, η γνώση, χωρίς την αντίστοιχη πράξη, είναι άκαρπη και ανώφελη.
Λοιπόν:
*Ας μάθουμε και εμείς να προσευχόμαστε συχνά και δυνατά στη Παναγία μας.
*Ας μάθουμε να την ζητάμε βοηθό και προστάτη μας στις δύσκολες στιγμές της ζωής μας…
*Ας λέμε και εμείς όσο πιό ταχτικά μπορούμε, μόνοι μας στο σπίτι μας τους «Χαιρετισμούς».
Είναι δύναμή μας. Είναι όπλο μας.


(Αρχιμ. Σάββα Δημητρέα, «Κατεύθυνον τα διαβήματά μου», εκδ. Ι.Μ.Προφήτου Ηλιού, Πρέβεζα 2012)

_________________

«Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών το στήριγμα.
Σταυρός, αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων
το τραύμα»


Κορυφή
 Προφίλ  
Απάντηση με παράθεση  
Τελευταίες δημοσιεύσεις:  Ταξινόμηση ανά  
Δημιουργία νέου θέματος Απαντήστε στο θέμα  [ 140 Δημοσιεύσεις ]  Μετάβαση στην σελίδα Προηγούμενη  1 ... 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9 ... 14  Επόμενο

Όλοι οι χρόνοι είναι UTC + 2 ώρες [ DST ]


Μέλη σε σύνδεση

Μέλη σε αυτή την Δ. Συζήτηση: Δεν υπάρχουν εγγεγραμμένα μέλη και 8 επισκέπτες


Δεν μπορείτε να δημοσιεύετε νέα θέματα σε αυτή τη Δ. Συζήτηση
Δεν μπορείτε να απαντάτε σε θέματα σε αυτή τη Δ. Συζήτηση
Δεν μπορείτε να επεξεργάζεστε τις δημοσιεύσεις σας σε αυτή τη Δ. Συζήτηση
Δεν μπορείτε να διαγράφετε τις δημοσιεύσεις σας σε αυτή τη Δ. Συζήτηση
Δεν μπορείτε να επισυνάπτετε αρχεία σε αυτή τη Δ. Συζήτηση

Αναζήτηση για:
Μετάβαση σε:  
Powered by phpBB® Forum Software © phpBB Group

Ελληνική μετάφραση από το phpbbgr.com