του αρχιμ. Αθανασίου Σιαμάκη
Ο Ιησούς Χριστός είχε πει ότι ήρθε στον κόσμο, όχι για να καταργήσει το μωσαϊκό νόμο και τους προφήτες, αλλά για να τους συμπληρώσει. Τη νομοθεσία όμως για το σάββατο την κατήργησε και την αντικατέστησε με την κυριακή, την ημέρα της αναστάσεώς του. Ένα πρώτο πλήγμα κατά της αργίας του σαββάτου βλέπουμε να επιφέρει στο ευαγγέλιο της Ι΄ κυριακής του Λουκά.

Ο Ιησούς δίδασκε το σάββατο εκείνο στη συναγωγή, μια αίθουσα σε στυλ περίπου σημερινού ναού, όπου συνάζονταν οι Ιουδαίοι και διάβαζαν το νόμο ή τις προφητείες. Ήταν ακόμη αρχή της κηρυκτικής του δραστηριότητος και οι αρμόδιοι τον επέτρεπαν να μπαίνει και να διδάσκει. Αργότερα θα τον πετάξουν έξω. Προφανώς, την ώρα που δίδασκε, παρατήρησε στο ακροατήριο να στέκεται μια γυναίκα, που από συνέργεια ακαθάρτου δαιμονικού πνεύματος έπασχε από μια ασθένεια δεκαοχτώ χρόνια. Συγκεκριμένως είχε κυρτωθεί η σπονδυλική της στήλη τόσο, ώστε να μην μπορεί να ορθώσει το σώμα της και το κεφάλι της.

Όταν την είδε, την πόνεσε, και, αφού διέκοψε τη διδασκαλία για λίγα λεπτά της ώρας, στράφηκε ευγενικά προς το μέρος της και της είπε· Γυναίκα, από τη στιγμή αυτή είσαι ελεύθερη από την ασθένειά σου. Και βάζοντας πάνω της τα χέρια του, όρθωσε εκείνη το σώμα της και δόξαζε το Θεό για τη θεραπεία της.

Με την ενέργεια αυτή ο Ιησούς κέρδισε την εμπιστοσύνη και το θαυμασμό όλων όσοι ήταν μέσα στη συναγωγή. Η ενέργεια έδειξε πολλά. Έδειξε ότι δεν λέει μόνο υπέροχα λόγια, αλλά κάνει και θαυμαστά έργα, ότι έχει μόνος αυτός τη δύναμη να κάνει τέτοια έργα, ότι συμπονάει το συνάνθρωπο, ότι μπροστά στον ανθρώπινο πόνο δεν λογαριάζει την αργία του σαββάτου ούτε τις τυχόν αντιδράσεις των θρησκευτικών αρχόντων, ότι είναι ο αρμόδιος και ο μοναδικός νομοθέτης που μπορεί να δίνει άλλη χροιά στο σάββατο, χροιά αγάπης και συμπόνιας, ή και να καταργεί την αργία του, που είχε εκπληρώσει πια τον προορισμό της. Όλ’ αυτά τα κατάλαβαν οι παριστάμενοι και θαύμασαν τον Ιησού και χάρηκαν για τη θεραπεία της ταλαίπωρης γυναίκας.

Δεν χάρηκε μόνο ο αρχισυνάγωγος. Αλλά και αγανάχτησε, ο υπερευαίσθητος, διότι έγινε η θεραπεία ημέρα σάββατο. Και αποτάνθηκε στο λαό και είπε· Έξι μέρες την εβδομάδα μπορούμε να εργαζόμαστε. Σ’ αυτές να έρχεσθε και να θεραπεύεστε, και όχι την ημέρα του σαββάτου.

Αλήθεια, ποιός θα τους θεράπευε; Ο αρχισυνάγωγος; Όχι, βέβαια· σίγουρα εννοούσε ότι θα τους θεράπευσε ο Χριστός. Ωραία, αλλά τον ρώτησε, αν ο Χριστός θα είναι τις άλλες μέρες της εβδομάδος στη συναγωγή; Πώς μίλησε εκ μέρους του; ως εκπρόσωπός του; Και πότε τον έχρισε ο Χριστός εκπρόσωπό του; Κι έπειτα, πως λέει στο λαό να πηγαίνουν τις άλλες μέρες πλην σαββάτου, αφού η συναγωγή ήταν ανοιχτή μόνο το σάββατο;

Στα λόγια του αρχισυναγώγου κρύβεται ένας κίβδηλος σεβασμός στην αργία του σαββάτου και ένας ασυγκράτητος φθόνος κατά του Ιησού, γιατί αυτός και οι όμοιοί του δεν μπορούσαν να κάνουν τέτοια θαυμαστά πράγματα, ούτε να πουν τέτοια αυθεντικά λόγια. Μπροστά του ήταν νάνοι. Δεν μπορούσαν ν’ ανεχθούν τη δόξα του Χριστού. Κρύβεται ακόμη στα λόγια του και μία πέτρινη σκληρότητα προς τον πάσχοντα συνάνθρωπο.

Βέβαια δεν τόλμησε ν’ αντιλέξει στο Χριστό, ο γενναίος. Αλλά τα έλεγε στο λαό, για να τ’ ακούσει εκείνος. Ένδειξη και αυτό της σκολιότητος του χαρακτήρος του. Χρησιμοποίησε δε και ένα λεκτικό τρυκ, διότι δεν είναι το ίδιο πράγμα τα δύο αυτά εργασία και θεραπεία. Η εργασία δεν έχει επείγοντα χαρακτήρα. Μπορεί κάποιος ν’ αναβάλει την εργασία του και μια και δυο και περισσότερες μέρες. Τη θεραπεία όμως δεν την αναβάλλει ο άρρωστος ούτε λεπτό, όταν μάλιστα βρίσκει το θεραπευτή του, κι όταν μάλιστα τον προσκαλεί ο ίδιος ο θεραπευτής.

Εν πάση περιπτώσει ο Κύριος δεν τον άφησε αναπάντητο, αλλά τον αποστόμωσε. Του λέει· Είσαι υποκριτής. Δείχνεις μεν να σέβεσαι την αργία του σαββάτου, αλλά στην πραγματικότητα το υποτιμάς. Διότι με τις αλλοπρόσαλλες και γελοίες ερμηνείες, που δίνετε στο νόμο και συ και οι όμοιοί σου γραμματείς, επιτρέπετε το σάββατο στον καθένα να οδηγήσει το βόδι του ή το γαϊδούρι του στη στέρνα για να το ποτίσει. Και αυτή εδώ η γυναίκα, κόρη του προπάτορος Αβραάμ, δεμένη 18 χρόνια από το σατανά με τη βαρειά αρρώστια, δεν έπρεπε, κατά τη γνώμη σου, να λυθεί την ημέρα του σαββάτου; Σα να του έλεγε· Πιο πολλή αξία έχει το ζώο από τη γυναίκα; Έτσι τιμάς το Σάββατο; Δεν ντρέπεσαι που μας κάνεις και το θεοσεβή;

Η μετωπική αυτή επίθεση του Ιησού κατά του υπευθύνου της συναγωγής και των ομοίων του, που ήταν εκεί, τους καταντρόπιασε, ενώ ο λαός χαιρόταν για όλα τα άξια τιμής και επαίνων, που έκανε ο Ιησούς, φιμώνοντας τους ψευδοευλαβείς

Μέσα στο χώρο των θρησκευομένων υπάρχει και σήμερα μπόλικη υποκρισία και άφθονος θρησκευτικός ταρτουφισμός, παρ’ όλο που πέρασαν 2.000 χρόνια από το ριζοσπαστικό κήρυγμα του Χριστού. Τα λόγια και τα έργα του Χριστού αυτοί τα θεωρούν τιποτένια, και τα ανθρώπινα, δηλαδή τα δικά τους, τα καμώματά τους, τα θεωρούν θρησκεία (= εθελοθρησκεία). Και αυτοχρίζονται ευλαβείς, θεοφοβούμενοι, ορθόδοξοι, διορατικοί. Κατασκευάζουν θρησκεία στα μέτρα τους και στα μέτρα των θαυμαστών τους. Στην ουσία όμως μάχονται κατά του Θεού. Αλλά δεν πρέπει να λησμονούν ότι ο Θεός δεν τα «σηκώνει» αυτά. Στον κατάλληλο καιρό θα μάθουν τι σημαίνει «συνθλάσθαι»

_________________

«Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών το στήριγμα.
Σταυρός, αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων
το τραύμα»