Αυτές τις μέρες ψάχνω και ερωτώ σε ποιόν ναό θα παρίσταται ο άγιος Αμβρόσιος επίσκοπος Μεδιολάνων. Να ιδώ την ιερά αυτή κεφαλή να αναφωνή από του Βήματος την θύρα: «Μη προχωρήσης, Θεοδόσιε· τα χέρια σου στάζουν αίμα, είσαι ανάξιος των θείων μυστηρίων».
Να τον ιδώ να μην επιτρέπη στους άπιστους άρχοντες κάθε μερίδας και παρατάξεως να συνοδεύσουν τον Επιτάφιο, να παραστούν οι σταυρωτές του Χριστού στον υπνούντα Βασιλέα. Ποιος δεσπότης θα τους απομακρύνη από αυτήν την εκφορά; Ποιος δεσπότης θα στερήση από τους κρατούντες το φως της Αναστάσεως; Με τα έργα τους και με το στόμα τους έδειξαν ότι είναι άπιστοι και παρίστανται στις εκκλησιαστικές τελετές μόνον να θολώσουν τα νερά στην ορθόδοξη Ελλάδα. Δεν μπορούμε πιά να πίνουμε θολό νερό. Δεν είναι η Εκκλησία ο κλεισμός του Μεσολογγίου. Δεν μπορεί ο ανύμφευτος πρωθυπουργός με τα αβάπτιστα παιδιά του ούτε τα κράσπεδα της Εκκλησίας να προσεγγίζη. Δεν μπορούνε αυτοί που θέσπισαν συμβίωση που προσβάλλει τον Δημιουργό, να εισέρχωνται στην Εκκλησία που διαβάζει στην Γένεση: «Άρσεν και θήλυ εποίησεν ο Θεός». Στην Εκκλησία δεν λατρεύεται ο Ονοήλ, αλλά ο αναστημένος Χριστός. Όλες οι αποχρώσεις των κομμάτων υπέγραψαν αυτόν τον επικατάρατο νόμο, για να επαυξηθή το γένος της θηλυδρίας. Νόμο που δεν θέσπισαν ούτε οι άθεοι στην Σοβιετική Ένωση, τον θέσπισαν οι ορθόδοξοι Έλληνες και είναι πλέον θεσμός, κατά την πολιτεία των αντιχρίστων, η ομοφυλοφιλία. Ενέπαιξαν τον Χριστό, ελόγχευσαν τον Χριστό, ποδοπάτησαν την εικόνα Του και τώρα θα παρασταθούνε την νύχτα της Αναστάσεως ότι τάχατες πιστεύουν στην Ανάσταση;
Ορθόδοξοι Έλληνες, ούτε ο καλημερισμός δεν τους πρέπει. Δεν διάβασα στο Ευαγγέλιο ότι οι σταυρωτές του Χριστού παραστάθηκαν στην ταφή Του. Είχαν κάποια ευαισθησία μέσα τους.
Δέξου, Κύριε, και εισάκουσε την προσευχή μου. Όποιον δεν πιστεύει στον σταυρό Σου, στην ταφή Σου και στην ανάσταση εξολόθρευσον έως εβδόμης γενεάς. Λυπήσου μας επιτέλους και εξαπόστειλε σ᾽ αυτήν την χώρα βασιλείς και άρχοντες να προσκυνούν αληθινά τα άχραντα πάθη Σου. Έχουν υπογράψει τόσα αντίχριστα διατάγματα, που ταπεινώνουν το Γένος μας και εξουθενώνουν την πίστη των πατέρων μας.
Βρε, όπου και να περπατάτε τον σταυρό θα ιδήτε να υψώνεται· στα βουνά, στα ακρογιάλια, στις πεδιάδες. Δεν θα τον απαλείψετε! Θα ᾽ρθη καιρός που θα απαλειφθήτε, θα λιχνισθήτε. Δεν πειράζει· ας μείνη λίγο σιτάρι κάτω, αλλά το άχυρο πρέπει να φύγη και να κατακαή. Δεν θέλουμε άρχοντες αχυρένιους. Τον Ιούδα κάνουν αχυρένιο σε πολλά μέρη του αγίου τόπου μας και τον καίνε με το Χριστός ανέστη.
Άχου, λαέ, αν άφηνες ελεύθερες τις λεπτές χορδές της καρδιάς σου, τις ελληνικές ορθόδοξες χορδές να παίξουν, πόσους Ιούδες θα ᾽καιγες την νύχτα αυτή της θείας Αναστάσεως. Ο Ιούδας κρεμάστηκε αφ᾽ εαυτού του κι εμείς τον κάψαμε τον Ιούδα. Κάψτε, μη φοβάστε. Από αυτήν την τέφρα θα φυτρώση ο πιστός κρατών, που θα σταυροσημειούται και θα λέη: «Με την βοήθεια του αναστάντος Χριστού θα αναστηθή και η Ελλάδα. Θα εξακολουθήση να είναι ο φωτοσημαντήρας της γης. Μην υποστέλλετε τον ζήλο σας. Ανάστα ο Θεός· αναστηθήτε κι εσείς. Κροτήσατε χείρας λευτεριάς. Έως πότε πλάνοι; Έως πότε νόθοι; Έως πότε συμπορευτές με ανόμους και παρανόμους;»

_________________

«Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών το στήριγμα.
Σταυρός, αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων
το τραύμα»