Ο δε υπομείνας έως τέλους, ούτος θέλει σωθή»
Να υπομένουμε και να επιμένουμε σ’ αυτό που ακούσαμε· σ’ αυτό που πιστέψαμε. Να μην ακούμε και να μην συγκινούμαστε από την φωνή της πλάνης. Να μην εγκαταλείψουμε τον Χριστό και τη δική Του φωνή –όποιο κι αν είναι το κόστος– διότι εκεί ακριβώς βρίσκεται ο θρίαμβός Του.

Μπορεί η αγάπη πολλών να ψυχρανθεί, αλλά δεν πρέπει να ψυχρανθεί η αγάπη εκείνων που είναι πραγματικά δικοί Του. Ο θρίαμβος της αγάπης του Χριστού –ο θρίαμβός Του που φάνηκε στον Σταυρό– είναι ο θρίαμβος μιας αγάπης που μένει μέχρι το τέλος· μιας αγάπης που ξέρει να μένει φλόγα ζωντανή, που ό,τι κι αν συμβαίνει γύρω της, εκείνη θα επιμένει να αγαπά και δεν θα ψυχραίνεται. Διότι η αγάπη νικά τη μάχη κατά του μίσους, όταν συνεχίζει να προσφέρει αγάπη παρ’ όλο το μίσος που εισπράττει. Αυτό είναι το μήνυμα του Ευαγγελίου, διότι ο Χριστός είναι Εκείνος που μας αγάπησε μέχρι τέλους, μέχρι θανάτου σταυρικού.

Το κακό μπορεί να νικηθεί «διά του αγαθού» (Ρωμ. 12/ιβ/21), το μίσος μπορεί να νικηθεί με την αγάπη· απλά απαιτείται περισσότερος χρόνος. Η θυσία στον Σταυρό είναι το λάβαρο αυτής της νίκης, και εμείς όλοι προς αυτό το τέλος οδεύουμε. Αυτή τη νίκη θέλει να βγάλει στο τέλος ο Βασιλιάς μας, προκειμένου να αποκαλυφθούν οι δίκαιοι την ημέρα της φανέρωσης των υιών του Θεού, την ώρα που θα φανερωθούν μαζί Του στη δόξα (Ρωμ. 8/η/19).

_________________

«Σταυρός, ο φύλαξ πάσης της οικουμένης.
Σταυρός, η ωραιότης της Εκκλησίας.
Σταυρός, βασιλέων το κραταίωμα.
Σταυρός, πιστών το στήριγμα.
Σταυρός, αγγέλων η δόξα
και των δαιμόνων
το τραύμα»